آیا می‌توان برای نواختن یوکللی از پیک استفاده کرد؟

من همیشه به هنرجویانم می‌گویم که هیچ قانونی برای نواختن یوکللی وجود ندارد؛ البته به جز یک قانون: هرگز از پیک استفاده نکنید!

با این حال، هر قاعده و قانون، استثناهایی هم دارد؛ اما اجازه دهید پیش از آنکه دلایل استفاده از پیک برای نواختن یوک رو ذکر کنم، به سه دلیل مهم برای خودداری از آن اشاره کنم.

معایب استفاده از پیک برای نواختن یوکللی

تغییر ماهیت صوتی ساز

نواختن با یک پیک سفت و خشک موجب می‌شود که صدای یوکللی بیشتر به گیتار شبیه شود تا به یوک. آن هم نه یک گیتار خوش‌صدا؛ بلکه یک گیتار ارزان قیمت و کوچک.

ایجاد محدودیت در نوازندگی

استفاده از پیک، سدی در برابر اجرای برخی از تکنیک‌های بنیادین نوازندگی یوکللی ایجاد می‌کند. به‌طور مثال، زمانی که یک پیک میان انگشتان شما باشد، نمی‌توانید تمامی تکنیک‌های بسیار جذاب و کاربردی استرامینگ را اجرا کنید.

صدمه زدن به ساز

تابه‌حال گیتار ویلی نلسون (Willie Nelson) را دیده‌اید؟ در بخش رویی این گیتار مشهور، به دلیل اصابت ضربات پیک، یک حفره ایجاد شده است. اگر از پیک‌های معمولی استفاده کنید، یوکللی شما به‌سرعت فرسوده می‌شود و دچار خوردگی شدید می‌شود و شاید شبیه به ساز ویلی نلسون شود. اگر می‌خواهید قلب دوستداران یوکللی را عمیقاً به درد بیاورید، یک یوکللی گران قیمت و ارزشمند مانند Martin Style 3K را با یک پیک خشک و غیرمنعطف بنوازید.

مزایای استفاده از پیک برای نواختن یوکللی

راحتی در نوازندگی

من هنرجویی داشتم که به دلیل آرتریت (التهاب مفاصل) از پیک برای نواختن یوک استفاده می‌کرد. برخی از اساتید به کودکان پیشنهاد می‌دهند که از پیک‌های نمدی استفاده کنند تا دچار درد انگشتان نشوند. اگر استرامینگ موجب درد انگشتان شما می‌شود، حتماً نواختن با پیک را امتحان کنید.

فینگرپیکینگ

در زمان استرامینگ، پیک‌های خشک، صدایی ناخوشایند ایجاد می‌کنند؛ اما بسیاری از نوازندگان فینگراستایل، مانند لدوارد کاپانا (Ledward Kaapana)، اسطوره سبک اسلک-کی (slack-key)، از پیک‌های انگشتی به نحو احسن استفاده می‌کنند. از آنجا که این دسته از پیک‌ها در اصل برای نوازندگی گیتار طراحی شده‌اند و ابعاد بزرگی دارند (خصوصاً پیک‌هایی که در انگشت شست قرار می‌گیرند)، می‌توانید آنها را سوهان بزنید و کوچک‌تر کنید تا نوازندگی راحت‌تری را تجربه کنند و احتمال آسیب دیدن ساز را نیز کاهش دهید.

دست‌یابی به یک ماهیت صوتی مشخص یا اجرای برخی از تکنیک‌ها

پیک نمدی می‌تواند صدایی نرم و ملایم به یوکللی ببخشد؛ به‌خصوص در صورت استفاده روی یوکللی‌های باریتون (baritone) و تِنور (tenor). برخی از افراد نیز می‌خواهند قطعات بسیار سریع گیتار را روی یوک اجرا کنند و در این مواقع، می‌توان از یک پیک استفاده کرد. به هر شکل، هر جا که احساس کردید پیک می‌تواند به شما در دست‌یابی به یک ماهیت صوتی خاص یا اجرای یک تکنیک‌ کمک کند، می‌توانید از این ابزار بهره بگیرید. اما خودتان را گول نزنید که برای نواختن سریع به پیک نیاز دارید. اگر شک دارید، نوازندگی جیک شیمابوکورو (Jake Shimabukuro) را تماشا کنید. او بدون پیک و با ناخن کوتاه، قطعات بسیار سریع و پیچیده را به بهترین وجه اجرا می‌کند.

نکاتی در مورد انتخاب پیک یوکللی

نخستین و مهمترین نکته در مورد نواختن یوکللی با پیک این است که هرگز از پیک‌‌های معمولی گیتار استفاده نکنید و حتماً یک گزینه مناسب از میان مدل‌های مخصوص یوک انتخاب کنید.

پیک کلاسیک یوکللی، پیک‌ نمدی است که در اشکال، اندازه‌ها و ضخامت‌های مختلف تولید می‌شود. هر چه نمد نرم‌تر باشد، صدای ملایم‌تری ایجاد می‌کند. حتی نمونه‌های ساخته‌شده از ترکیب نمد و پلی‌استر نیز در بازار موجود است که دارای ساختار درونی سفت‌تری هستند و صدایی پانچی‌تر از مدل‌های نمدی معمولی ارائه می‌کنند.

از دیگر انواع پیک یوکللی می‌توان به پیک‌های لاستیکی و چرمی اشاره کرد. همچون نمد، چرم نیز از قدیم‌الایام در ساخت مضراب مورد استفاده قرار می‌گرفته است. پیک‌های لاستیکی، مثل نمونه‌های تولیدشده توسط شرکت Wedgie، برداشتی مدرن از پیک‌های چرمی محسوب می‌شوند. این مدل‌ها نیز در ضخامت‌ها و درجات سختی مختلف تولید می‌شوند و به لطف طراحی مناسب، به‌خوبی موقعیت خود را میان انگشتان نوازنده حفظ می‌کنند.

حال کدام‌یک از انواع اشاره‌شده برای شما مناسب‌تر است؟ جواب مشخصی برای این پرسش وجود ندارد و همه چیز به سلیقه شما بستگی دارد. بهترین نکته این است که پیک، قیمت زیادی ندارد و می‌توان چندین مدل مختلف را تهیه کرد و پس از آزمایش دقیق آنها، مناسب‌ترین گزینه را انتخاب کرد.

منبع: Ukulele Magazine
مترجم: امیر تولی