“Buffered” و “True Bypass” عناوینی هستند برای اشاره به رفتار پدال در حالت غیرفعال یا bypass. در پدالهای true bypass (که برخی اوقات با عنوان hard bypass نیز از آنها یاد میشود)، وقتی پدال خاموش میشود، جک ورودی مستقیماً به جک خروجی متصل میشود. در این حالت، سیگنال مستقیماً از جک ورودی به جک خروجی هدایت میشود و بدون ورود به مدار الکترونیکی دستگاه، از آن عبور میکند. در پدالهای buffered، سیگنال همواره در buffer پدال جاری است. buffer، معادل unity-gain است و سیگنال را مقید میسازد تا در هنگام عبور از مسیر جریان، دچار هیچگونه افت سیگنال یا تغییر تُنی نشود.
پاسخ به این سوال که کدامیک از آنها بهتر است، کاملاً به این بستگی دارد که کدامیک برای شخص شما بهتر کار میکند. بله، true bypass یعنی مدار دستگاه کاملاً از سر راه سیگنال خارج خواهد شد و هیچگونه تاثیری روی آن نخواهد گذاشت. در این صورت، اگر تعداد افکت ها کم و طول کابل ها کوتاه باشد، همهچیز عالی خواهد بود. اما هرچه تعداد پدالها بیشتر و مسافت مابین جک خروجی گیتار با جک ورودی امپ طولانیتر و در نتیجه طول کابلها بیشتر شود، افت سیگنال نیز بیشتر خواهد شد و سیگنال، کیفیت خود را در مسیر از دست میدهد. در چنین مواردی، پدالهای buffered میتوانند قدرت و کیفیت از دسترفته سیگنال را جبران کنند.
ترجیح بسیاری از گیتاریستها، چنین مسیر سیگنالی است: یک پدال buffered درست بعد از گیتار و در ابتدای مسیر جریان، سپس پدالهای true bypass در مسیر جریان و سرانجام، در انتهای مسیر و درست قبل از امپ، یک پدال buffered دیگر برای جبران افت احتمالی سیگنال.
اما ناگفته نماند که هیچ روش درست یا غلطی در کار نیست. بسیاری از گیتاریستها با یک پدالبورد پر از پدالهای buffered به تُن خارقالعادهای دست پیدا میکنند و از سوی دیگر، نتیجهی کار بسیاری از گیتاریستها با یک پدالبورد پر از پدالهای true bypass نیز به همان اندازه معرکه است. بسیاری دیگر هم با ترکیب هر دو نوع پدال، به نتایج بسیار عالی دست مییابند.
پیشنهاد ما این است که پدالها را وارد مسیر سیگنال کنید و به نتایج حاصله گوش کنید. اگر فقط از پدالهای buffered یا فقط از پدالهای true bypass و یا ترکیب آنها با یکدیگر استفاده کنید، هیچچیزی را از دست نخواهید داد. نکته مهم گوش دادن به تُن گیتار و تصمیمگیری درباره آن است.
منبع: وبسایت Sweetwater
ترجمه: بابک آخوندی