مری جی بلایج، دستینیز چایلد و .Notorious B.I.G، تنها برخی از هنرمندانی هستند که با پرنس چارلز الکساندر (Prince Charles Alexander) در استودیو کار کردهاند. او از ابتدا تا اواسط دهه ۸۰ میلادی، به همراه گروه خود یعنی Prince Charles and the City Beat Band، آهنگهای زیادی را تولید و ضبط کرد. پرنس چارلز الکساندر یکی از افراد پیشرو در زمینه سنتز سازهای بادی و از نسل موسیقی پانک-فانک است و ایدهها و صداهایی را خلق کرده که در ارتقای جایگاه موسیقی رپ در موسیقی آمریکا تأثیرگذار بودهاند. او مبتکر دورههای آموزشی تولید وکال در مقطع کارشناسی و تولید وکال تجاری در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه آنلاین برکلی است و در این مصاحبه، راهنماییهایی را با خوانندگان و تولیدکنندگان نوپای موسیقی به اشتراک میگذارد.
برای خوانندگانی که تجربه ضبط در استودیوهای حرفهای را ندارند، چه راهنمایی دارید؟
با گوشی تلفن همراه، صدای خود را بر روی نسخه بیکلام آهنگهای محبوبتان ضبط کنید (پیدا کردن آنها در یوتیوب کار دشواری نیست). هرچه بیشتر این کار را انجام دهید و بهتر ولوم صدای خود و موسیقی را با یکدیگر هماهنگ کنید، بیشتر به روند واقعی ضبط در استودیو نزدیک میشوید. کار در استودیو نیز دقیقاً به همین صورت است؛ تنها با تجهیزات خیلی بهتر.
آیا افکت مورد علاقهای برای تولید وکال دارید؛ چه بر روی صدای خود و چه بر روی صدای دیگران؟
افکت مورد علاقه من برای وکال، ریورب است. اگر بهدرستی از آن استفاده شود، میتواند موسیقی و خواننده را در فضایی قرار دهد که گوش کردن به آن جالبتر باشد. ریورب درست مثل نمک و فلفل است؛ اگر کم از آنها استفاده کنید، غذای شما طعم نخواهد داشت و اگر بیشازحد از آنها استفاده کنید، غذا خراب میشود. اما اگر به اندازه کافی از نمک و فلفل بهره ببرید، غذای (آهنگ) شما دلپذیر خواهد شد.
ویژگیهای صدای کدام خواننده را تحسین میکنید؟
بسیاری از خوانندهها. ماروین گی (Marvin Gaye) خواننده مورد علاقه من است؛ زیرا صدای او چند جنس و چند رنگ داشت. بهعلاوه، میتوان او را مخترع روش ضبط وکال مولتیترک دانست که امروزه بیشتر تولیدکنندگان از آن استفاده میکنند. فهرست خوانندگان امروزی که صدایشان را میپسندم، بسیار بلند است؛ اما جنیفر هادسون (Jennifer Hudson) معمولاً خیرهکننده است. صدای زیبا و انعطافپذیر ماروین و جنیفر هادسون شبیه ساز عمل میکند. خوانندگان محبوب کنونیام در موسیقی پاپ، بیانسه، برونو مارس و تا حدودی هَلسی و شان مندس هستند.
آیا آهنگ بهخصوصی هست که میل به خواننده شدن را در شما ایجاد کرده باشد؟
آهنگ کرتیس میفیلد به نام «Superfly» که در سال ۱۹۷۲ منتشر شد، آهنگی بود که باعث شد من حرفه خوانندگی را آغاز کنم. انعطافپذیری، کنترل و شوق وافر او در فالستو خیرهکننده بود و بعدها متوجه شدم که اجرای آن نیز بسیار دشوار است. وقتی تولید وکال را شروع کردم، احساس کردم که ثبت اجرا با خوانندگانی که صدایشان از من بهتر باشد، کار سادهتری است. مربی ستارهها بودن را بسیار دوست دارم. همچنین طرفدار کسانی هستم که میتوانند با صدای خود کاری بیش از انتظار عموم انجام دهند؛ مثلاً درو تاگارت از گروه چینسموکرز یا دریک. هر دو خوانندگی را راحت و ساده جلوه میدهند.
فکر میکنید کدام جمله در کدام آهنگ بارزترین جلوه خوانندگی است؟
پرینس آهنگی به نام «The Beautiful Ones» دارد. هر بار که صدای او، آنجا که میخواند «Do you want him, or do you want me? ‘Cause I want you,» را میشنوم، به گریه میافتم. همچنین جیغهای پرینس در آهنگ «Something in the Water (Does Not Compute)» هم انگار از جهان دیگری آمدهاند. البته جیمز براون هم میتوانست چنین کارهایی کند؛ اما در آن آهنگ بهخصوص، انگار روح پرینس تسخیر شده است. هنگام گوش کردن به این آهنگ به اجرای آواز او توجه کنید؛ واقعاً حیرتآور است. در حال حاضر، نزدیکترین صدا به پرینس را برونو مارس دارد. اما هرگز مارس را بهعنوان الگویی برای خوانندههایی که با آنها کار میکنم قرار نمیدهم؛ زیرا بهطرز عجیبی بااستعداد است.
مهمترین راهنمایی شما در زمینه سلامت صدا چیست؟
خوانندهها باید یک الگوی مشخص برای گرم کردن صدا داشته باشند و همیشه از آن استفاده کنند. ختم کلام! این نکته هیچ عذر و بهانهای نمیپذیرد.
تزیین مورد علاقه شما در آواز چیست؟
خشدار کردن صدا (groan). من طرفدار پروپاقرص خوانندههای نمایشی (خوانندگانی که مانند خوانندههای اپرا از حرکات و کیفیت صدای نمایشی برخوردارند) مانند هلسی، شان مندس، کامیلا کابیو و اد شیران هستم. تحلیل اجرای آنها جزئیات بسیاری را برای تدریس در اختیار من قرار میدهد. میتوانم چند ساعت برای تدریس خواندن ورس اول هر یک از آهنگهای این افراد زمان بگذارم. این نکته برای بیانسه و برونو مارس نیز صادق است که معتقدم بالاترین رتبه را در بین خوانندگان امروزی دارند.
برای غلبه بر اضطراب اجرا چه راهنمایی دارید؟
تا وقتی که اضطراب شما تا حد معقولی کاهش پیدا نکرده است، از ارتباط چشمی با حضار خودداری کنید. برای برخی از هنرمندان، اضطراب بخشی از تجربهای است که منجر به ایجاد هنر میشود. بهشخصه وقتی مقابل ۱۰ نفر اجرا میکنم بیشتر مضطرب میشوم تا در برابر ۱۰ هزار نفر؛ زیرا در چنین شرایطی، خلاقیت شما بسیار بیپردهتر و واضحتر نمود میکند. اما خیره شدن به وسط اتاق و اجرا کردن در برابر آن نقطه فرضی، بسیار به من کمک کرده است.
منبع: Berklee Online
مترجم: کیان ایرجی