آیا گریپ سنتی از بین رفته است؟

گریپ سنتی (traditional grip) یا گریپ یکسان (matched grip): آیا یکی از این دو روش بهتر از دیگری است؟

اگرچه گریپ یکسان امروزه به استانداردی برای درامرها تبدیل شده است، اما گریپ سنتی نیز فوایدی دارد. البته اگر نوازنده جز یا اسنیر مارش نباشید، نمی‌توان گفت که فواید گریپ سنتی بیش از گریپ یکسان است.

اگر سالها پیش نوازندگی درامز را فرا گرفته باشید یا ویدئوهای درامرهای قدیمی را تماشا کنید، شاید با خود فکر کنید که آیا هنوز هم کسی از این گریپ افسانه‌ای استفاده می‌کند؟ چه بر سر این گریپ آمد؟ بگذارید نگاهی به گذشته‌ها بیندازیم.

عصر جمعه نهم فوریه ۱۹۶۴ است. پیش از شروع هفته کاری یا تحصیلی در حال استراحت هستید. ناگهان ۴ نوجوان بریتانیایی بر روی صفحه کم‌نور تلویزیون شما ظاهر می‌شوند و انفجاری موسیقایی ایجاد می‌کنند که مسیر تاریخ را تغییر می‌دهد. از بین چهار نفری که گروه بیتلز را تشکیل می‌دهند، آن کسی که در پشت سر سایر اعضای گروه ایستاده، در حال ایجاد تحولی عظیم است؛ زیرا او در حین نواختن آهنگ «She Loves You»، هر دو استیک خود را درست همانند یکدیگر در دست گرفته است. تأثیر رینگو (Ringo Starr) باعث شد که یک نسل از درامرها فصل‌الخطابی برای بیش از صد سال تاریخ درامزنوازی در نظر بگیرند.

آیا رینگو اولین فرد در تاریخ مدرن بود که از گریپ یکسان استفاده می‌کرد؟ ابداً! اما وقتی تب بیتل‌ها جهان را در بر گرفت، درامرها دیدند که یک نفر با راه و روشی متفاوت در معرض دید عموم قرار گرفته است و آنها نیز ترغیب شدند تا استیک‌های خود را مانند او به دست بگیرند.

حتی دام فامولارو (Dom Famularo) نیز در جوانی تحت آموزش آموزگاری بود که می‌خواست او از گریپ سنتی استفاده کند؛ اما وقتی دام نوازندگی رینگو را دید، از معلم خود خواهش کرد تا اجازه دهد که از گریپ یکسان استفاده کند.

عاقبت مشخص شد که گریپ یکسان یک گام طبیعی در تکامل نوازندگی درام ست بوده است.

در گذشته گریپ سنتی تنها روش نوازندگی درام ست بود

ست درام از درام مارش (marching drum) نشأت گرفت؛ طبلی که نوازنده باید با استفاده از بند به گردن خود می‌آویخت. از آنجا که سطح این طبل شیبی رو به پایین داشت، مؤثرترین راه نواختن آن این بود که نوازنده یکی از چوب‌ها را «وارونه» به دست بگیرد.

وقتی درامرها شروع به نشستن پشت کیت کردند، اسنیر را با شیبی رو به جلو تنظیم می‌کردند تا بتوانند با استفاده از گریپ معمول خود آن را به‌درستی بنوازند.

اما قدمت طبل‌ها بسیار بیشتر از قدمت استفاده از آنها در موسیقی نظامی است و به احتمال زیاد نوازندگان طبل در اعصار و قرون گذشته به‌کرات از گریپ یکسان استفاده کرده‌اند. در واقع اطلاق نام «گریپ سنتی» به تکنیکی نسبتاً جدید، اساساً کاری مضحک است.

سنتی یا یکسان: کدام گریپ بهتر است؟

اگر سال‌ها پیش نواختن گریپ سنتی را آموخته باشید، شاید از خود بپرسید که چرا گریپ یکسان تا این حد در بین نوازندگان امروزی محبوب شده است. در پایین برخی از مزایا و معایب هر دو روش را میبینیم:

اگرچه هر گریپ مزایا و معایبی دارد، اما امروزه گریپ یکسان به‌عنوان تکنیک غالب شناخته می‌شود. می‌توانید این مسئله را مانند پرت کردن توپ بیسبال در نظر بگیرید: اگر بدانید در صورتی که دست خود را برای پرت کردن توپ به بالا ببرید قدرت پرتاب شما افزایش می‌یابد، احتمالاً از پرت کردن توپ از پایین اجتناب خواهید کرد.

با بلوغ درامز به‌عنوان یک ساز، نوازندگان و آموزگاران، تکنیک‌ها را پالایش کرده و روش‌های بهینه‌تری را ابداع کرده‌اند. با گذشت زمان، گریپ یکسان به‌عنوان روشی بهتر برای اغلب کاربردها شناخته شده است.

اما آیا گریپ سنتی منقرض شده است؟

ممکن است این تکنیک امروز چندان رایج نباشد، اما هنوز هم زنده است و به راه خود ادامه می‌دهد. امروزه درامرهای بسیاری از گریپ سنتی استفاده می‌کنند (خواه همیشه و خواه زمانی که برای نواخت مورد نظر آنها مناسب باشد) که از آن جمله می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:

• تاد سوکرمن (Todd Sucherman)
• سیندی بلکمن سانتانا (Cindy Blackman Santana)
• دیو وکل (Dave Weckl)
• وینی کلایوتا (Vinnie Colaiuta)
• استیو اسمیت (Steve Smith)
• استوارت کوپلند (Stewart Copeland)

برخی از درامرها مانند جک دجانت (Jack DeJohnette) و توماس لنگ (Thomas Lang) نیز در اواسط حرفه هنری خود، به دلیل عوارض جسمانی، شیوه خود را عوض کرده و از گریپ یکسان استفاده کردند.

یک باور غلط این است که تمام نوازندگان جز کلاسیک و بیگ بند از گریپ سنتی استفاده می‌کنند؛ اما حقیقت این است که این نوازندگان هم گاهی از گریپ یکسان استفاده می‌کنند.

امروزه گریپ سنتی ظاهراً میراث‌دار نوازندگان افسانه‌ای است. این گریپ هنوز در سبک جز محبوب است و نوازندگان جوانی مانند گریسون نکروتمن (Greyson Nekrutman) مجدداً این گریپ را احیا کرده‌اند.

آیا فرا گرفتن هر دو گریپ فوایدی دارد؟ مطمئناً! اما به سبکی که می‌نوازید خوب فکر کنید و ببینید به چه نوع دینامیکی نیاز دارید؟ حرکت شما پشت کیت درامز چگونه است؟ و یا حتی می‌خواهید پشت کیت درامز چگونه ظاهری را به نمایش بگذارید؟

اگر می‌خواهید به نوازندگان بزرگ تاریخ ادای احترام کنید (نوازندگانی مانند جین کروپا (Gene Krupa)، تونی ویلیامز (Tony Williams) یا بادی ریچ (Buddy Rich)) شاید گریپ سنتی راه بهتری برای احیای سنت این نوازندگان باشد.

همانطور که گفته شد، گریپ سنتی به‌طور کامل منقرض نشده است؛ اما اینطور به نظر می‌رسد که گریپ یکسان گزینه مناسب‌تری برای بیشتر شرایط به حساب می‌آید.

منبع: Drumeo
مترجم: کیان ایرجی