آموزش, مقالات, مقالات گیتار بیس
پیک یا انگشت؛ کدام‌یک برای نواختن گیتار بیس مناسب‌تر است؟
سپتامبر
اگر یک بیسیست هستید، احتمالاً چندین بار با این پرسش مواجه شده‌اید که بهترین روش برای نواختن گیتار بیس کدام است؟ استفاده از پیک یا انگشتان دست؟
جواب‌های متناقض بسیاری برای این پرسش در اینترنت و در میان نوازندگان بیس وجود دارد که ممکن است شما را سردرگم کنند.
اما به عقیده ما جواب کوتاه به این پرسش مهم از این قرار است: هر دو روش می‌توانند انتخابی مناسب باشند و شما باید با آزمایش هر دو، روش مناسب با سلیقه و نوازندگی خود را پیدا کنید. توصیه می‌کنیم که هیچ‌گاه خود را محدود نکنید و هر دو روش را امتحان کنید.
پیک یا انگشت؛ یک پرسش بسیار قدیمی
هر دو تکنیک می‌توانند برای موقعیت‌ها و سبک‌هایی مشخص مناسب باشند و این شما هستید که باید با آزمایش مداوم، تکنیک مناسب خود را بیابید.
اما پرسش مهم‌تر این است که آیا هیچ تکنیک نوازندگی مشخصی می‌تواند غلط محسوب شود؟ جواب ساده این است که خیر؛ از هر تکنیک و وسیله‌ای که برای نواختن ساز استفاده کنید، تا زمانی که از نتیجه صوتی آن رضایت داشته باشید، صحیح محسوب می‌شود. به عقیده ما، تکنیک و روش نواختن یک ساز، امری کاملاً سلیقه‌ای است و هر فردی می‌تواند روش خود را برای آن انتخاب یا حتی ابداع کند.
پیشنهاد می‌کنیم با ذهنی باز به آزمایش مداوم تمامی تکنیک‌های نواختن گیتار بیس بپردازید تا روش ایده‌آل خود را بیابید یا حتی موفق به ابداع تکنیکی خاص شوید.
نواختن گیتار بیس با استفاده از انگشتان
اکثر بیسیست‌ها ادعا می‌کنند که هنگام نواختن ساز به وسیله انگشتان دست، تسلط بیشتری بر روی آن دارند و امکان دستیابی به تن نافذتر و بازه تنال وسیع‌تری را دارند.
همچنین در این حالت و بدون وجود پیک در میان انگشتان نوازنده، اجرای تکنیک اسلپ نیز آسان‌تر خواهد بود.
یک نکته مثبت جالب در مورد نواختن بیس با انگشتان نیز این است که به دلیل عدم استفاده از پیک گیتار، دیگر پیک خود را گم نخواهید کرد!
همچنین یکی از مسائل مهم در مورد نواختن بیس با انگشتان، سرعت پایین‌تر پروسه یادگیری آن است؛ البته این امر در صورتی که قصد یادگیری ساز خود به‌صورت جدی را داشته باشید، نکته‌ای منفی تلقی نمی‌شود.
نواختن گیتار بیس با استفاده از پیک
بزرگترین مزیت نواختن گیتار بیس با پیک، امکان دستیابی به سرعت نواختن بالاتر است. بسیاری از نوازندگان بر این باورند که با استفاده از پیک، می‌توانند قطعات سریع را آسان‌تر بنوازند.
اگر قصد دارید نواختن یک بیس لاین سریع را بیاموزید یا سبک مورد نظرتان نیازمند نوازندگی سریع است، استفاده از پیک می‌تواند نواختن و پروسه یادگیری آن را برای شما آسان سازد. البته با استفاده از انگشتان نیز می‌توان به سرعتی معادل با نواختن با پیک دست یافت؛ اما پروسه یادگیری آن دشوارتر خواهد بود.
علاوه بر این، استفاده از پیک، بازه‌ای وسیع از امکانات صوتی را در اختیار شما می‌گذارد که می‌تواند رنگی جدید به موسیقی شما ببخشد.
حس نوازندگی، تن و اتک هر پیک با چهار مؤلفه ساختاری تعیین می‌شود: شکل، جنس، ضخامت و اندازه. تغییر هر یک از این خصایص، می‌تواند تن، حس و ماهیت کلی پیک را به‌کلی دگرگون کند. به همین دلیل نیز پیشنهاد می‌کنیم که اگر برای نواختن گیتار بیس خود از پیک استفاده می‌کنید، چندین مدل مختلف را به‌صورت طولانی‌مدت مورد آزمایش قرار دهید تا گزینه مطلوب خود را بیابید.
ضخامت ایده‌آل پیک
نوازندگان گیتار بیس معمولاً پیک‌های ضخیم‌تر را برای نواختن ساز خود ترجیح می‌دهند؛ زیرا مدل‌های ضخیم‌تر، کنترل نوازنده بر روی سیم‌های قطور بیس را افزایش می‌دهد و باعث تولید تن عمیق‌تری نیز می‌شود.
میانگین ضخامت پیکی که بیسیست‌ها از آن استفاده می‌کنند، در حدود ۱٫۱۷ میلی‌متر است؛ در حالی که این عدد برای گیتاریست‌ها در حدود ۰٫۸۹ میلی‌متر است. همانطور که گفته شد، ضخامت بالاتر سیم‌های گیتار بیس باعث می‌شود که نوازنده نیازمند پیکی ضخیم‌تر برای نوازندگی باشد و کنترل این سیم‌های ضخیم با یک پیک نازک دشوار خواهد بود. البته برخی از بیسیست‌ها نیز همواره از پیک‌های نازک‌تر استفاده می‌کنند و در نهایت، این امر به سلیقه و عادت نوازنده بستگی دارد.
اگر در انتخاب ضخامت پیک سردرگم شده‌اید، با یک پیک با ضخامت متوسط و در حدود ۱٫۲ میلی‌متر شروع کنید و پس از آن، طبق سلیقه خود، پیک بعدی خود را با ضخامتی کمتر یا بیشتر انتخاب کنید. راه دیگر برای انتخاب گزینه ایده‌آل، خرید پیک گیتاری است که نوازنده محبوبتان از آن استفاده می‌کند. با این روش می‌توانید کمی به تکنیک‌های او در نوازندگی نیز نزدیک شوید.
محبوب‌ترین اشکال پیک در میان بیسیست‌ها
بیسیست‌ها نیز مانند گیتاریست‌ها معمولاً از پیک‌هایی با شکل‌های متداول برای نواختن گیتار بیس استفاده می‌کنند که محبوب‌ترین آنها عبارتند از شکل اشکی (classical teadrop)، اشکی گرد (rounded teardrop) و مثلثی (triangle).
پیک اشکی
پیک اشکی را می‌توان محبوب‌ترین گزینه موجود در بازار دانست.
این مدل‌ها به دلیل برخورداری از نوک نسبتاً تیز، اتک سریعی به صدای ساز می‌بخشند و بسته به جنس و ضخامتشان، می‌توانند مشخصه‌های مختلفی داشته باشند.
پیک اشکی گرد
پیک‌های اشکی گرد به دلیل شکل گرد نوک خود، تُنی گرم‌تر و اَتَکی ملایم‌تر ارائه می‌کنند. این مدل‌ها برای نوازندگانی که قصد نواختن گیتار بیس با ملایمت بیشتر را دارند ایده‌آل هستند.
به‌علاوه، طول عمر این پیک‌ها نیز به دلیل نوک گرد‌تر آنها، معمولاً بالاتر از سایر مدل‌ها است.
پیک مثلثی
پیک‌های مثلثی معمولاً دارای سه نوک تیز هستند و یکی از کاربردی‌ترین گزینه‌‌های موجود در بازار به شمار می‌آیند. اگر نگران شکستن نوک پیک گیتار خود در حین اجرا هستید، بد نیست یکی از مدل‌های مثلثی را امتحان کنید.
متریال ایده‌آل برای تولید پیک گیتار
متریال مورد استفاده برای تولید پیک گیتار بیس و سایر گیتارها، باید از چند شاخصه مهم برخوردار باشد:
- حس خوبی هنگام لمس به نوازنده انتقال دهد و چسبندگی خوبی در دست او داشته باشد.
- قابلیت تولید تنی شفاف و روشن و نت‌های بیس قدرتمند را داشته باشد.
- در پیک‌های نازک، منعطف و در پیک‌های ضخیم، مستحکم باشد.
- دوام بالایی در استفاده طولانی‌مدت داشته باشد.
- ظاهر زیبایی داشته باشند.
دوام پیک با نواختن گیتار بیس در مقایسه با سایر گیتارها
به دلیل ضخامت بالای سیم‌های بیس و نیاز به شدت بیشتر برخورد پیک با سیم در این ساز، معمولاً بیسیست‌ها زودتر از سایر نوازندگان مجبور به خرید پیک نو می‌شوند.
بهترین راه‌ها برای افزایش عمر پیک را می‌توان این موارد دانست:
- استفاده از پیک‌های ضخیم‌تر
- استفاده از مدل‌های ساخته‌شده با مواد سخت‌تر
- استفاده از پیک‌هایی با نوک صیقلی
- استفاده از پیک‌های مثلثی
جمع‌بندی
در نهایت باید بگوییم که نواختن گیتار بیس با هر وسیله و تکنیکی صحیح است و به سلیقه و سبک نوازندگی شما بستگی خواهد داشت.
اگر از پیک برای نواختن گیتار بیس خود استفاده می‌کنید، باید بگوییم که با توجه به تنوع مدل‌های موجود در بازار، یافتن یک گزینه ایده‌آل کاری دشوار است؛ اما آزمایش چند پیک و ضبط صدای ساز هنگام نواختن به وسیله آنها، می‌تواند قدمی مؤثر در انتخاب پیک مناسب باشد.
منبع: Rombo Guitar Picks
مترجم: امیر تولی