برترین ریف‌‌های گیتار در سال ۲۰۲۳

به پایان سال ۲۰۲۳ میلادی رسیده‌ایم و اکنون می‌توانیم به یک جمع‌بندی قاطع در مورد آثار موسیقی منتشرشده در این سال برسیم.

روز گذشته، مجله Guitar World، پس از نظرسنجی از مخاطبان خود، فهرستی از برترین ریف‌های گیتار در سال ۲۰۲۳ منتشر کرد. در این فهرست که شامل ده اثر موسیقی می‌شود، از نام‌هایی آشنا همچون Rolling Stones تا ستارگانی نوپا و مستعد همچون Maneskin و boygenius به چشم می‌خورد. در واقع، می‌توان گفت که با فهرستی جامع روبرو هستیم که تمامی سبک ‌های گیتار-محور را پوشش می‌دهد.

این فهرست یک نکته بسیار مهم را به ما گوشزد می‌کند و آن هم این است که ‌ریف‌های گیتار در طی سالیان گذشته شاهد تغییراتی بنیادی بوده‌اند، اما هنوز هم هسته یک قطعه موسیقی در سبک‌های راک و متال محسوب می‌شوند.

در دورانی که موسیقی با سرعتی بسیار در حال تغییر است، کماکان برخی از چیزها ثابت و قابل تکیه هستند؛ یکی از این چیز‌ها، دست راست جیمز هتفیلد است که هنوز هم پس از چند دهه، با دقتی همچون یک ساعت کوارتز به سیم‌های گیتار ضربه می‌زند! دیگر نکته‌ای که همواره با وجود تغییرات صنعت موسیقی در آن به‌خوبی صدق می‌کند، این است که بهترین ریف‌ها، ساده‌ترین ‌آنها هستند.

در ساخت ریف، سادگی ریتم و ملودی اولویت اصلی است و هنگامی که یک ریف را می‌سازید، باید همواره آن را بررسی کنید و ببینید که می‌توانید آن را ساده‌تر کنید یا خیر. به نظر ما، در ساخت ریف، همواره به دنبال سادگی باشید و موتیف ریتمیکی بسازید که حتی ساده‌ترین موجودات کره زمین نیز بتوانند با آن همگام شوند!

در ادامه، خواننده فهرست بهترین ‌ریف‌های گیتار سال ۲۰۲۳ به انتخاب مخاطبان مجله Guitar World خواهید بود.

۱۰. Avenged Sevenfold – Nobody

زکی ونجنس (Zacky Vengeance) گیتاریست گروه موسیقی Avenged Sevenfold خوب می‌داند که چگونه باید ریفی بسازد که شنوندگان وادار به بازپخش چندین و چند باره آن شوند! این ریف اما با روشی کمی متفاوت نسبت به سایر ‌ریف‌های زکی تولید شده است و گویا آلبر کامو (Albert Camus) و البته کمی DMT، نقشی اساسی در شکل‌گیری آن داشته‌اند!

Nobody که در عین سادگی، کمی ترسناک و البته بسیار جذاب است، از بندهای ناله‌گون ونجنس با کوک Drop D تشکیل شده است! این ریف در ترکیب با آرپژهای دیوانه‌وار سینیستر گیتس (Synyster Gates)، زیبایی دوچندانی به خود گرفته است و به‌واقع، لیاقت قرارگیری در فهرست برترین ‌ریف‌های گیتار در سال ۲۰۲۳ را دارد.

۹. Queens of the Stone Age – Paper Machete

هیچکس نمی‌تواند همانند Queens of the Stone Age (به‌اختصار QOTSA) ریف و ریتم بسازد و می‌توان گفت که این گروه، به‌واقع ماهیت صوتی به‌کلی متفاوتی را ارائه می‌کند.

جان تیودور (Jon Theodore)، درامر این بند، با استعداد خارق‌العاده خود در ریتم و نوازندگی درامز، می‌تواند گروه را به شکلی بی‌نظیر رهبری کند و الهام‌بخش اعضای آن باشد. ریف قطعه Paper Machete بسیار آشناست و الگوی آکوردی آن، شنونده را به یاد آهنگ Hate to Say I Told You So از گروه The Hives می‌اندازد؛ اما این ریف قدرتی تکان‌دهنده دارد و خشونت بسیار آن، راه Paper Machete را به‌کلی از قطعه مذکور جدا می‌سازد.

۸. The Rolling Stones – Angry

نام گروه موسیقی The Rolling Stones ‌احتمالاً امسال در بسیاری از فهرست‌‌های “برترین” سال ۲۰۲۳ به چشم خواهد خورد.

این گروه موسیقی افسانه‌ای، امسال یک آلبوم استودیویی به نام Hackney Diamonds منتشر کرد و نشان داد که هنوز هم پس از گذشت بیش از شش دهه از شروع فعالیتش، می‌تواند خلاقیتی فوق‌العاده داشته باشد و آثاری تمام‌عیار در سبک راک اند رول تولید کند. Hackney Diamonds، بی‌شک لایق عنوان آخرین آلبوم گروه موسیقی رولینگ استونز است.

اما آهنگ Angry از این آلبوم است که به دلیل وجود یک ریف اصلی استثنایی، به فهرست ما راه یافته است. این ریف که توسط کیث ریچاردز (Keith Richards) نواخته شده است، هویت رولینگ استونز را در جای جای خود دارد و با سادگی و تن خشن و بسیار جذاب خود، فضایی استثنایی برای میک جگر (Mick Jagger) می‌سازد تا وکال درخشان خود را به نمایش بگذارد.

۷. (?Måneskin – Honey (Are U Coming

شاید بخشی از شهرت مانسکین (Maneskin) به دلیل درخشش در مسابقه Eurovision باشد؛ اما در ادامه راه، این موزیسین‌های جوان توانستند با ماهیت صوتی همه‌پسند و جذاب خود، به‌سرعت توجه دنبال‌کنندگان جدی موسیقی راک را نیز جلب کنند و از ‌آنها برای خود طرفدارانی وفادار بسازند.

این ماهیت همه‌پسند به بهترین نحو در ریف گیتار قطعه Honey شنیده می‌شود که توسط تامس راجی (Thomas Raggi) نواخته شده است و ملودی وسیع و زیبای آن، فضایی برای درخشش سایر اعضای گروه می‌سازد.

۶. Dirty Honey – Won’t Take Me Alive

آیا تا کنون جان نوتو (John Notto) را بدون یک گیتار گیبسون لس پال دیده‌اید؟ به نظر ما نوتو حتی هنگامی که به خواربارفروشی، دندانپزشکی و کمپینگ می‌رود نیز لس پالش را در دستان خود نگه می‌دارد!

رابطه نزدیک نوتو با گیتارش، باعث تولید معجزه‌هایی شده‌اند که جدیدترین ‌آنها را می‌توان قطعه Won’t Take Me Alive از گروه موسیقی Dirty Honey دانست. این ریف با تن خارق‌العاده خود، ما را به یاد آثار گروه Aerosmith می‌اندازد و می‌تواند در عین مدرن‌تر بودن، به همان اندازه تأثیرگذار باشد.

۵. boygenius – $۲۰

آلبوم اول گروه موسیقی boygenius، یعنی The Record را می‌توان یکی از شاهکار‌های موسیقی ایندی-راک در قرن بیست و یک دانست. با نگاهی به نام دست‌اندرکاران این آلبوم، نام‌هایی درخشان همچون فیبی بریجرز (Phoebe Bridgers)، لوسی دیکس (Lucy Dacus) و جولین بیکر (Julien Baker) به چشمتان می‌خورد و با خود می‌گویید: «البته که این افراد در کنار یکدیگر می‌توانند آلبومی عالی تولید کنند!» اما پروسه ساخت موسیقی اینگونه نیست و کمتر پیش می‌آید که سه موزیسین نابغه که هر کدام زمینه فعالیتی متفاوت در موسیقی دارند، بتوانند در کنار هم آثاری چنین درخشان را تولید کنند.

قطعه $۲۰ از این آلبوم، از آن قبیل آثاریست که پس از شنیدن، بلافاصله آن را مجدداً پخش خواهید کرد؛ زیرا یک بار شنیدن آن کافی نیست! گوش دادن به این قطعه به شما حس رضایتی وصف‌ناپذیر می‌دهد؛ به‌گونه‌ای که انگار کودکی هستید که موسیقی مورد علاقه خود را شنیده و می‌خواهد دوباره و دوباره نیز آن را بشنود.

یکی از بزرگترین دلایل این حس در قطعه $۲۰، ‌احتمالاً ریف بسیار زیبای آن است که حس‌وحالی رنگ و رو رفته دارد. این ریف با ریتم ویژه خود، یادآور زنگ ساعت صبحگاهی است و حسی ناخودآگاه و جالب، دقیقاً همانند شنیدن صدای زنگ ساعت و بیدار شدن با آن به شما می‌دهد.

۴. Sleep Token – The Summoning

اعضای گروه موسیقی Sleep Token از شروع فعالیت خود تا به امروز، به شکل ناشناس به انتشار موسیقی پرداخته‌اند؛ شاید به این دلیل که ساخت یک چهره هنری ناشناس، موجب علاقه بیشتر طرفداران به یک گروه می‌شود. در هر حال، چه با این عقیده موافق باشید و چه نباشید، Sleep Token موفق شده است که با ‌ریف‌های سنگین و بی‌نظیر خود، دل موسیقی‌دوستان بی‌شماری را برباید.

The Summoning برخلاف برخی از آثار اخیر اسلیپ توکن که بسیار خشن و سنگین هستند، یک ترک آرام و وسیع در سبک پست متال است که با وجود لحظات خشن، فضایی بسیار جذاب و متفاوت دارد. به نظر ما، این ریف باید نقشی برجسته‌تر در این اثر می‌داشت و به‌نوعی، سایر اجزا را رهبری می‌کرد؛ زیرا می‌توان آن را تا چندین و چند دقیقه به‌طور مداوم گوش داد!

۳. Metallica – ۷۲ Seasons

دوستداران ‌ریف‌های گیتار در سبک متال، به آلبوم جدید گروه موسیقی افسانه‌ای متالیکا (Metallica) به‌عنوان یک گنج می‌نگرند. اگر شما نیز یکی از این افراد هستید، پیش از شنیدن این آلبوم، خود را برای یک ضیافت بسیار مجلل آماده کنید؛ زیرا قرار است که گوش‌هایتان با چندین و چند ریف بسیار جذاب در سبک متال نوازش شود.

ترک هم‌نام با این آلبوم یعنی ۷۲Seasons، چندین ریف بسیار جذاب در خود دارد که هر یک از ‌آنها به‌تنهایی می‌توانست این قطعه را وارد فهرست ما کند. اما در بخش میانی این قطعه است که موتور خشن و پر سر و صدای ریتم متالیکا روشن می‌شود و گوش شنوندگان را نوازش می‌کند.

شخص کرک همت (Kirk Hammett) که باید این ریف‌‌ها را هر شب و در استادیوم‌هایی بی‌شمار بنوازد، می‌گوید که نواختن ‌آنها بسیار دشوار و چالش‌برانگیز است. او در ماه می سال پیش به مجله Total Guitar در مورد ‌ریف‌های این قطعه چنین گفته است: «همگی ما در متالیکا بر این توافقیم که ریف بخش میانی قطعه ۷۲Seasons، یکی از سخت‌ترین ریف‌هایی است که توسط ما ساخته و نواخته شده است. دلیل دشواری نواختن این ریف، انتخاب نت‌ها و روش نواختنشان نیست؛ بلکه زمان‌بندی و فواصل ریتمیک آن است. برای نواختن این ریف، شما نمی‌توانید به‌طور صرف از غرایز خود کمک بگیرید و نیاز است که از مغز خود استفاده کنید و همزمان با نوازندگی، کمی حساب و کتاب نیز بکنید. ریتم و کسر میزان این ریف مدام در حال تغییر است و شمارش آن نیز بسیار غیرمعمول است.»

همین ریف بسیار زیبا، بازگشتی شکوه‌آمیز را برای یکی از بزرگترین نام‌های موسیقی متال، یعنی متالیکا رقم زده است.

۲. Greta Van Fleet – The Falling Sky

قطعه Falling Sky از گرتا ون فلیت (Greta Van Fleet)، ریفی بسیار زیبا و قوی در خود دارد که یادآور صحنه‌ای گرم و خشک از یک جاده بیابانی است که آسفالت آن به نقطه ذوب رسیده است. این ریف به‌گونه‌ای ضبط شده است که انگار آفتاب بیابان به سیگنال آن افزوده شده است تا نقش یک ‌های-پس فیلتر را ایفا کند! نتیجه این عناصر، اثری شده است که ماهیت صوتی فلزی آن، یادآور موسیقی‌های گاراژ راک در دوران طلایی این سبک است و سفری جاده‌ای در ایالت‌‌های گرم آمریکا را به شنونده یادآوری می‌کند.

در The Falling Sky، ون فلیت دیگر ماهیتی قابل مقایسه با گروه Led Zeppelin و امثال آن ندارد و این آهنگ یک اثر نوستالژیک آمریکایی، یادآور آثار دهه شصت و هفتاد میلادی است که آهنگسازی بسیار جسورانه و محکمی دارد.

۱. ?Mammoth WVH – Right

اکنون به برترین ریف گیتار در سال ۲۰۲۳ به انتخاب مخاطبان مجله Guitar World می‌رسیم. ولفگانگ ون هیلن (Wolfgang Van Halen) یک موزیسین بسیار بااستعداد است که مهارتی استثنایی در نوازندگی چندین و چند ساز، از جمله درامز، گیتار الکتریک و گیتار بیس دارد و همچنین خواننده‌ای عالی نیز هست. عجیب نیست که چنین موزیسین نابغه‌ای، فرزند گیتاریست افسانه‌ای، ادی ون هیلن (Eddie Van Halen) است.

قطعه ?Right را می‌توان تابلویی بی‌نقص از نبوغ موسیقایی ون هیلن پسر دانست که به نظر می‌رسد ریف آن پیش از نواخته شدن با گیتار، یک ایده بر روی درامز بوده است. این ریف به شکلی بسیار زیبا با درام لاین قطعه ارتباط برقرار می‌کند و به شکلی بسیار گیرا در آن قفل می‌شود تا شنونده را به چالش بکشد.

برخی از اوقات، برای اینکه ریفی بهتر و جذاب‌تر بسازید، باید خود را جای درامر گروه بگذارید و همچون او فکر کنید. برخی از اوقات نیز فکر کردن همانند یک بیسیست می‌تواند نتایجی جالب را در ساخت ریف برای شما رقم بزند. اما اگر در زمان ساخت ریف، همزمان همانند تمامی اعضای گروه فکر کنید و خود را جای ‌آنها بگذارید، می‌توانید قطعه در حال ساخت را از چندین زاویه بررسی کنید و یک شاهکار را رقم بزنید. ون هیلن پسر، موسیقی را بدین شکل می‌سازد و نگاهی بسیار جذاب دارد.

برترین ریف گیتاری که در سال ۲۰۲۳ شنیده‌اید متعلق به چه اثری بوده است؟ نام آن را در بخش نظرات همین مطلب، با ما و مخاطبین گیتارایران در میان بگذارید.

منبع: GuitarWorld
نویسنده: Jonathan Horsley
مترجم: امیر تولی