مقایسه اجمالی کاخن‌های اسنر با کاخن‌های استرینگ

کاخن (Cajon) یک ساز کوبه‌ای ساده است که در کشور پرو ابداع شده و امروزه، محبوبیتی بسیار را در سراسر دنیا کسب کرده است. این ساز امروزه در انواع، اندازه‌ها و شکل‌هایی مختلف تولید می‌شود که هر یک، کاربرد و ماهیت صوتی متفاوتی دارد. دو نوع رایج از این ساز دوست‌داشتنی، کاخن‌های اسنر (Snare) و کاخن‌های استرینگ (String) هستند که هر دو، در بازه‌ای وسیع از سبک‌های موسیقی مورد استفاده قرار می‌گیرند. دانستن تفاوت میان این دو نوع رایج از کاخون، می‌تواند به شما در انتخاب گزینه مناسب کمک شایانی کند. در این مطلب، قصد داریم تفاوت‌های اصلی میان دو نوع اسنر و استرینگ ساز کوبه‌ای کاخن را مورد بررسی قرار دهیم.

کاخن سازی جعبه‌ای-شکل است که بدنه‌ای تو خالی با یک حفره در یکی از سمت‌های خود دارد. برای نواختن این ساز کوبه‌ای، باید بر روی آن بنشینید و با دست یا انگشتان خود به بخش جلویی ساز ضربه بزنید. کاخن‌های اسنر و استرینگ، هر یک ماهیت صوتی متفاوتی دارند که آنها را برای کاربردی خاص مناسب می‌سازد.

کاخن اسنر، صدایی تیز و کوبنده تولید می‌کند که یادآور صدای اسنر درام است و به همین دلیل نیز اسنر نام گرفته است. این ساز در پشت صفحه جلویی خود، به چند سیم یا یک صفحه مجهز است که صدای تیز منحصربه‌فرد آن را تولید می‌کنند. این صفحه‌ها یا سیم‌ها، معمولاً از مفتول‌هایی فلزی ساخته شده‌اند که با ضربات نوازنده به لرزش درمی‌آیند و صدایی تیز، یادآور صدای اسنر درام تولید می‌کنند.

یک کاخن اسنر معمولاً از صفحه جلویی ضخیم‌تری نسبت به دیگر همتایان خود برخوردار است که باعث طنین صدای قوی‌تر آن می‌شود. این ساز معمولاً در سبک‌های موسیقی لاتین، فلامنکو و بسیاری دیگر از انواع موسیقی آکوستیک مورد استفاده قرار می‌گیرد و صدای زیر آن می‌تواند نقش مکمل را در بسیاری از ریتم‌ها ایفا کند.

در مقابل، کاخن‌های استرینگ صدایی گرم‌تر و ملایم‌تر تولید می‌کنند که برای بخش‌هایی دیگر از ریتم موسیقی مناسب است. این نوع از کاخون در صفحه جلویی خود به سیم‌هایی شبیه به سیم‌های گیتار مجهز است که مسئولیت تولید صدای منحصربه‌فرد این ساز را بر عهده دارند. زمانی که نوازنده به صفحه جلویی ساز ضربه می‌زند، این سیم‌ها به لرزش درمی‌آیند و صدایی ملایم و کمی ملودیک تولید می‌کنند. کاخن‌های استرینگ معمولاً در سبک‌هایی از موسیقی همچون فولک، بلوز و جز مورد استفاده قرار می‌گیرند. صدای ملایم و نرم این ساز، آن را برای ریتم‌هایی که نیازمند یک صدای کوبه‌ای ملایم و کمی ملودیک هستند، مناسب می‌سازد.

دیگر تفاوت ساختاری دو نوع کاخون‌ مورد بحث، علاوه بر سیم‌های داخلی، صفحه جلویی‌شان است که در نمونه‌های استرینگ، ضخامتی کمتر از نمونه‌های اسنر دارد. نازک‌تر بودن این صفحه موجب تولید صدایی لطیف‌تر و کم‌حجم‌تر و همچنین پاسخ‌دهی بهتر به ضربات دست نوازنده می‌شود و باعث می‌شود که نوازندگان بتوانند کاخون‌های استرینگ را به شکلی پویاتر بنوازند.

اگر قصد دارید از میان کاخن‌های اسنر و استرینگ یک گزینه را انتخاب کنید، مهمترین مؤلفه‌ای که باید در نظر بگیرید، سبکی است که می‌خواهید در آن به نوازندگی بپردازید. اگر قصد دارید سازی در اختیار داشته باشید که بتوانید با استفاده از آن، ریتم‌هایی تیز و کوبنده را بنوازید یا در سبکی نوازندگی می‌کنید که ریتم آن به صدایی با چنین ماهیتی نیازمند است، مدل‌های اسنر برای شما مناسب هستند؛ اما اگر قصد دارید در سبکی از موسیقی نوازندگی کنید که ریتم‌های آن نیازمند صدایی ملودیک و ملایم است یا به چنین صدایی در ریتم‌های موسیقی خود نیاز دارید، کاخن‌های استرینگ گزینه مناسب برای شما خواهند بود.

در نهایت، کاخن‌های اسنر و استرینگ، دو نمونه از رایج‌ترین انواع کاخون هستند که هر یک، ماهیت صوتی کاملاً متفاوتی را ارائه می‌کند. انتخاب از میان این دو گزینه، کاملاً به سبک نوازندگی، سلیقه صدایی و نقش شما در یک گروه موسیقی بستگی خواهد داشت و در واقع، هر یک از این دو ساز برای سبکی خاص از موسیقی و بخشی خاص از ریتم آن مناسب هستند. اما چه نمونه‌های اسنر را انتخاب کنید و چه استرینگ، هر دوی این سازهای کوبه‌ای صدای ریتمیک منحصربه‌فردی تولید می‌کنند که می‌تواند جلوه و حال‌وهوایی بسیار جذاب به هر موسیقی و اجرای زنده ببخشد.

منبع: Kopf Percussion
نویسنده: Steve Head