تاریخچه پیکاپ‌های فندر تلکستر

چه آن را به نام اسکوایر (Esquire) یا برادکستر (Broadcaster) بشناسید و چه با نام فعلی‌اش یعنی تلکستر (Telecaster)، این ساز اولین گیتار الکتریک شرکت فندر (Fender) بود که به تولید انبوه رسید؛ اما در واقع، تلکستر را نمی‌توان نخستین ساز الکتریک ساخته‌شده توسط لئو فندر دانست. شرکت فندر در سال ۱۹۴۶ تولید گیتارهای لپ استیل (گیتارهای فلزی روپایی) را آغاز کرد و در دهه چهل میلادی نیز بیش از هر چیز، به تولید این ساز شناخته می‌شد. اما کمی بعد، لئو تصمیم به تولید اولین گیتار الکتریک “اسپانیایی” خود گرفت که امروزه به‌سادگی با نام گیتار الکتریک شناخته می‌شود. در اولین گیتارهای الکتریک فندر، قطعاتی به چشم می‌خورند که به‌وضوح از گیتارهای لپ استیل این شرکت قرض گرفته شده بودند و در اصل، برای آن محصولات طراحی شده بودند.

برای مثال، در پروتوتایپ قرمزرنگ مشهوری که فندر از برادکستر در سال ۱۹۴۹ میلادی تولید کرده است، پیکاپ نِک به‌وضوح از یک گیتار لپ استیل از نوع Champion برگرفته شده است. این امر را می‌توان از شکل ویژه پیکاپ و دو پیچ تعبیه‌شده در یک طرف بدنه گیتار تشخیص داد که ‌به‌صورت مستقیم وارد تنه چوبی ساز شده‌اند.

فندر تنها کمی پس از ساخت این پروتوتایپ، یک پیکاپ نک ویژه و جدید را برای گیتار الکتریک خود به تولید رساند. همچنین سه پیچ واردشده به بدنه این گیتار، گواه از این امر هستند که پیکاپ مذکور ‌به‌صورت موقت بر روی ساز نصب شده بوده است تا فندر بتواند با بررسی عملکرد آن، یک پیکاپ بریج ویژه نیز برای برادکستر طراحی کند. هر دوی پیکاپ‌هایی که برای این پروتوتایپ قرمزرنگ طراحی شدند، هنوز هم با تغییراتی جزئی در خط تولید فندر قرار دارند و بر روی گیتارهای تلکستر نصب می‌شوند.

پیکاپ بریج

لئو فندر در طراحی پیکاپ بریج جدید خود، از ‌سیم‌پیچی دقیقاً هم‌اندازه ‌سیم‌پیچ پیکاپ Champion استفاده کرد؛ اما یک پایه زیرین بزرگتر به آن افزود تا بتوان آن را به وسیله سه پیچ بر روی گیتار نصب کرد. این سه پیچ که دو عدد از آنها در پشت و یک عدد از آنها در بخش جلویی پیکاپ قرار داشتند، امکان تنظیم ارتفاع پیکاپ در هر سمت و تغییر زاویه آن نسبت به سیم‌های ساز را نیز فراهم می‌آوردند.

پیکاپ مذکور به جای اینکه ‌به‌صورت مستقیم بر روی بدنه پیچ شود، به یک سینی یا پلیت فلزی متصل می‌شد که بر روی بدنه ساز نصب شده بود. این سینی فلزی علاوه بر اینکه نصب پیکاپ بر روی گیتار را تسهیل می‌کرد، این امکان را نیز به فندر می‌داد که با اتصال سیم منفی پیکاپ به آن، از آن به‌عنوان عنصر اتصال به زمین یا ارت پیکاپ نیز استفاده کند.

اولین نمونه‌های تولیدشده از پیکاپ بریج تلکستر، به آهنرباهایی از نوع Alnico III مجهز بودند؛ اما در سال ۱۹۵۴، فندر تصمیم گرفت تا این آهنرباها را با نمونه قدرتمندتر و جدیدتر آن، یعنی Alnico V جایگزین کند. پُل پیس‌ها در نمونه اولیه این پیکاپ استثنایی، ‌کاملاً با بدنه آن هم‌سطح بودند؛ اما در سال ۱۹۵۵، فندر آنها را همانند پیکاپ‌های جدید استرتوکستر در آن زمان، ‌به‌صورت مجزا و در ارتفاع‌هایی متفاوت تنظیم کرد تا صدایی یکدست‌تر در هر سیم توسط آنها تولید شود.

سینی نگهدارنده

سینی‌های فلزی نگهدارنده در نمونه‌های اولیه پیکاپ‌های بریج تلکستر، با روی یا مس آبکاری شده بودند تا از زنگ زدن آنها جلوگیری به عمل آید و لحیم‌کاری سیم‌ها نیز به آنها تسهیل شود. این بخش که سینی القایی یا induction plate نیز نامیده می‌شود، از خاصیت فرومغناطیسی نیز برخوردار است که باعث افزایش قدرت و پایداری میدان مغناطیسی پیکاپ می‌شود. البته تنها سینی‌های ساخته‌شده از فولاد هستند که از چنین خاصیتی برخوردارند.

سینی‌های ساخته‌شده از مس و برنج و فولاد، همگی یک جریان الکتریکی گردابی را در زیر پیکاپ گیتار شکل می‌دهند که با میدان مغناطیسی پیکاپ تداخل می‌کند و باعث تقویت صدای پیکاپ در محدوده‌های فرکانسی بیس و مید و در نتیجه، ملایم‌سازی تربل و حاصل شدن ماهیت صوتی گرم‌تری می‌شوند.

به بیان دیگر، سینی‌های مسی و برنجی می‌توانند ماهیت صوتی گرم‌تری را برای پیکاپ‌های تلکستر، بدون افزایش قدرت خروجی آن رقم بزنند؛ اما سینی‌های فولادی علاوه بر ملایم‌سازی تربل در پیکاپ، خروجی آن را نیز تقویت می‌کنند و صدایی قوی‌تر برای ساز رقم می‌زنند. به همین دلیل، جایگزینی سینی‌های مسی و برنجی زیر پیکاپ تلکستر با نمونه‌های فولادی، زمانی یکی از تغییرات و ارتقاهایی بود که بسیاری از صاحبان تلکستر و همچنین استرتوکستر بر روی ساز خود انجام می‌دادند.

سیم‌کشی و ‌سیم‌پیچ

پیکاپ‌های به‌کاررفته در گیتارهای اسکوایر، برادکستر و تلکستر، همگی از اول تا به امروز به ‌سیم‌پیچ‌هایی ساخته‌شده از سیم مگنت ساده با روکش لعابی مجهز هستند. طبق گفته چندی از متخصصین، نمونه‌هایی نادر از پیکاپ‌های این سازها در سالهای اولیه، ‌سیم‌پیچ‌هایی از جنس سیم سنگین با روکش Formvar داشتند؛ اما ظاهراً این نوع از ‌سیم‌پیچ تنها در نسخه‌هایی انگشت‌شمار از پیکاپ‌های تلکستر به کار رفته است.

فندر در یکی دو سال اولیه تولید پیکاپ‌های تلکستر، از سیم‌هایی با ضخامت یا گیج ۴۳ AWG در ‌سیم‌پیچ آنها استفاده می‌کرد؛ اما کمی بعد، این کمپانی آمریکایی سیم‌هایی با ضخامت کمی بالاتر ۴۲ AWG را با این سیم جایگزین کرد. این جایگزینی، تقریباً با تغییر نام گیتار الکتریک برادکستر به تلکستر همزمان بوده است و می‌توان گفت که تمامی تلکسترها به پیکاپ‌هایی با ‌سیم‌پیچی با ضخامت ۴۲ AWG مجهز هستند. سیم‌های نازک‌تر در پیکاپ‌های اولیه، مقاومتی بالاتر و ‌سیم‌پیچی با دور بالاتر را برای آنها رقم می‌زدند که باعث ماهیت صوتی متفاوت آنها نسبت به نمونه‌های جدیدتر می‌شود.

این پیکاپ‌های قدیمی، مقاومتی در حدود ۱۰ کیلو اهم دارند و ظرفیت القایی آنها نیز نسبت به نمونه‌های جدیدتر پایین‌تر است. این مشخصات فنی، صدایی گرم‌تر و تهاجمی‌تر برای این پیکاپ‌ها رقم می‌زند که می‌تواند یادآور تن پیکاپ‌های مشهور P-90 فندر باشد. در مقابل، مقاومت نسخه جدیدتر پیکاپ‌های تلکستر با ‌سیم‌پیچ ضخیم‌تر، در حدود ۷.۵ کیلو اهم است و ماهیت صوتی آنها نیز همان تن مشهور تلکستر با زنگ صدای افسانه‌ای این ساز است.

‌سیم‌پیچ در پیکاپ‌های تلکستر در آن زمان، با طناب‌های کنفی عایق می‌شد. این نوع از طناب قیمتی پایین داشت و یافتن آن در مقادیری زیاد نیز برای فندر بسیار آسان بود. طناب مورد استفاده در عایق‌کاری ‌سیم‌پیچ‌های پیکاپ‌های تلکستر، رنگی روشن داشت؛ اما پس از پروسه غوطه‌ورسازی در موم، به رنگ مشکی درمی‌آمد.

نسخه روپایی

همانطور که در اوایل این مطلب ذکر شد، پیکاپ‌های مورد استفاده در تلکستر، بر پایه پیکاپ‌های گیتار لپ استیل یا روپایی Champion فندر طراحی شده‌اند و به دنبال همین امر، اشتراکات فنی زیادی با آنها دارند. فندر تولید این پیکاپ‌ها را تا اواسط دهه پنجاه میلادی نیز ادامه داد و آنها را بر روی انواع سازهای خود نصب کرد. طبق گفته بسیاری از متخصصین، پیکاپ‌های Champion بسته به سیم مورد استفاده در ساخت ‌سیم‌پیچشان، مقاومتی از ۵٫۸ تا ۸ کیلو اهم دارند.

پیر دو بوپور (Pierre de Beauport)، تعمیرکار و تکنسین مشهور گیتار، پیکاپ‌های Champion را بر روی تلکستر گیتاریست‌هایی مشهور همچون کیث ریچاردز (Keith Richards) نصب می‌کرد و به دنبال همین امر نیز این حرکت در میان گیتاریست‌های آن زمان، به کاری تقریباً رایج تبدیل شد. به همین دلیل است که امروزه بسیاری از گیتارهای Champion، تنها بدنه‌ای خالی هستند و پیکاپ، جک خروجی و رابط کنترلی از آنها جدا شده است.

این پیکاپ‌ها به پل پیس‌هایی هم‌سطح با بدنه مجهز هستند که عرضی کمی بیشتر نسبت به نمونه‌های موجود در پیکاپ‌های تلکستر دارند؛ اما در بقیه مشخصات فنی، تا حد بسیاری با نمونه‌های اولیه نصب‌شده در گیتارهای اسکوایر، برادکستر و تلکستر مشابه هستند.

گیتارهای لپ استیل Champion حتی بدون اجزای الکتریک خود یعنی پیکاپ‌ها و رابط کنترلی نیز ارزش اولیه خود را حفظ می‌کنند و با قیمتی بالا در بازار سازهای دست دوم معامله می‌شوند؛ پس خریداری یک نمونه مجهز به پیکاپ از این ساز، نصب پیکاپ‌های آن بر روی یک تلکستر و فروش آن بدون پیکاپ، می‌تواند راهی آسان و ارزان برای تجربه تن گرم نمونه‌های اولیه تلکستر باشد. برای نصب یک پیکاپ چمپین بر روی یک تلکستر، نیاز است تا گوشه‌های بخش پایینی آن را تراش دهید و یک سینی فلزی، همانند نمونه‌های موجود در پیکاپ‌های عادی تلکستر را در زیر آن نصب کنید.

پیکاپ نک

می‌توان گفت که در میان تمامی گیتارهای الکتریک تولیدشده در دهه چهل، پنجاه و حتی شصت میلادی، تلکستر از معدود گیتارهایی است که پیکاپ‌هایی ‌کاملاً متفاوت از یکدیگر در موقعیت بریج و نک دارد. فندر در زمان طراحی برادکستر، به جای اینکه پیکاپ گیتار لپ استیل چمپین را با اعمال کمی تغییرات در موقعیت نک برادکستر نصب کند، یک پیکاپ بسیار کوچکتر را به‌طور مخصوص برای آن طراحی کرد که ‌سیم‌پیچی باریک‌تر داشت و به یک پوشش فلزی و یک پیچ در هر طرف بدنه خود مجهز بود. این پیچ‌ها در زمان نصب پیکاپ بر روی گیتار، ‌به‌صورت مستقیم وارد بدنه ساز می‌شدند.

برخلاف پیکاپ بریج تلکستر، فندر تولید پیکاپ نک این ساز را در طی تمامی این سالها بدون هیچ تغییر فنی ادامه داده است و از روز اول تا به امروز، ‌سیم‌پیچ آن را از یک سیم با ضخامت کم ۴۳ AWG و عایقی لعابی می‌سازد. البته که این پیکاپ نیز از سال ۱۹۵۲ تا مدتی کوتاه به ‌سیم‌پیچ‌هایی با سیم ۴۲ AWG تجهیز می‌شد و در سال ۱۹۵۴ نیز آهنرباهای Alnico III آن با نمونه‌های قدرتمندتر Alnico V جایگزین شد.

رابط کنترلی

از آغاز تولید تلکستر تا به امروز، نظر نوازندگان در مورد پیکاپ نک آن بسیار متفاوت بوده است. بسیاری از صاحبان تلکستر، از عملکرد پیکاپ نک آن راضی نیستند و آن را با نمونه‌ای دیگر، ساخت شرکت‌هایی همچون Seymour Duncan جایگزین می‌کنند. بخشی از محبوبیت نه‌چندان بالای پیکاپ نک تلکستر می‌تواند به دلیل ساختار اصلی قدیمی و متفاوت آن باشد؛ اما رابط کنترلی نه‌چندان کاربردی فندر در نمونه‌های اول تلکستر و برادکستر نیز خود باعث کاهش محبوبیت این پیکاپ شده بود.

اگر شانس این را داشته باشید که یک نمونه اولیه از برادکستر را در دست بگیرید، متوجه خواهید شد که موقعیت‌های یک و دو در سوئیچ انتخاب پیکاپ آن، به‌ترتیب باعث فعال‌سازی پیکاپ بریج و نک ‌به‌صورت مجزا می‌شدند؛ موقعیت سوم این سوییچ اما حالتی موسوم به bass preset را فعال می‌ساخت که ماهیت صوتی شبیه به گیتار بیس به ساز می‌بخشید. در کنار این سوییچ، یک کنترل ولوم استاندارد و یک ناب وجود داشت که نقش تنظیم توازن میان پیکاپ بریج و نک را در موقعیت یک سوئیچ انتخاب پیکاپ ایفا می‌کرد. فندر تنها کمی پس از این، ناب دوم را با یک ناب تن استاندارد جایگزین کرد؛ اما سوییچ انتخاب پیکاپ در این گیتار تا سالها در همان سه حالت ذکرشده عمل می‌کرد و استفاده از دو پیکاپ تلکستر ‌به‌صورت همزمان که تنی بسیار مشهور نیز حاصل می‌کند، تا سال ۱۹۶۷ ممکن نبود. همچنین در سال ۱۹۵۲، فندر خازن کاهش تربل در حالت بیسِ سوییچ انتخاب پیکاپ تلکستر را با یک نمونه ۰٫۱ میکروفارادی تعویض کرد و با این حرکت، صدایی حتی بم‌تر به حالت بیسِ تولیدات آن زمان خود بخشید.

این پیکاپ نک بدون مدار تن کنترل و تربل رول-آف مربوط به آن، صدایی روشن‌تر تولید می‌کرد؛ به همین دلیل است که در نمونه‌های اولیه تلکستر که به رابط کنترلی بدون تن کنترل مجهز بودند، این پیکاپ صدایی روشن‌تر دارد. پوشش فلزی این پیکاپ گیتار، محدوده فرکانسی تربل آن را کمی ملایم‌سازی می‌کند؛ اما در صورتی که این پیکاپ به یک رابط کنترلی عاری از تن کنترل متصل باشد، این ‌تأثیر خنثی می‌شود.

با افزوده شدن تن کنترل به رابط کنترلی تلکستر، ‌تأثیر پوشش فلزی پیکاپ نک بر روی صدای آن به‌وضوح حس می‌شود. ‌تأثیر بم‌کننده صدای این روکش در کنار صدای بمی که ‌سیم‌پیچ کوچک و عریض این پیکاپ تولید می‌کند، تنی خفه و ضعیف به پیکاپ نک تلکستر می‌بخشد که تفاوتی بسیار با ماهیت صوتی پیکاپ بریج این گیتار الکتریک دارد.

اما با این وجود، به نظر می‌رسد که مخالفان پیکاپ نک تلکستر، بیشتر بر روی معایب این پیکاپ تمرکز کرده‌اند تا مزایای آن که کم هم نیستند. اگر شما نیز فکر می‌کنید که پیکاپ نک در تمامی نمونه‌های تلکستر صدایی بی‌کیفیت تولید می‌کند، باید بگوییم که احتمالاً تجربه نوازندگی با یکی از چندین نمونه خوش‌صدای آن را نداشته‌اید! نمونه‌های خوش‌صدای پیکاپ نک تلکستر، معمولاً فاصله‌ای بسیار کم با سیم‌های ساز دارند، اما هیچ‌گاه با سیم برخورد نمی‌کنند. این دسته از پیکاپ‌های نک تلکستر، صدایی بسیار شفاف، گرم و با جنسی چوبی تولید می‌کنند که اتکی نرم و بسیار جذاب نیز دارد.

همچنین شایان ذکر است که در زمان عرضه برادکستر به بازار، تقریباً تمامی نوازندگان گیتار الکتریک از سازهایی با بدنه توخالی (هالو بادی) استفاده می‌کردند و پیکاپ نک برادکستر نیز می‌توانست صدایی بسیار بم و قوی، مناسب برای سبک‌های موسیقی رایج در آن زمان، یعنی جز و بلوز تولید کند. این ماهیت صوتی، کمی برای نوازندگان گیتارهای هالو بادی در آن زمان متفاوت بود و گیتاریست‌ها نیاز داشتند که به آن عادت کنند. اگر می‌خواهید عملکرد پیکاپ نک تلکستر را به نحو احسن بشنوید، پیشنهاد می‌کنیم به اجراهای نوازندگانی همچون Tim Lerch و Julian Lage که با استفاده از نمونه‌های اولیه تلکستر (نمونه‌های مجهز به پیک‌گارد مشکی‌رنگ) انجام شده است، گوش دهید. تن گیتار در آثار این هنرمندان، نزدیک به چیزی است که لئو فندر در ساخت پیکاپ نک تلکستر به دنبال آن بوده است و به همین دلیل می‌توان از آنها به‌عنوان تن بهینه پیکاپ نک تلکستر یاد کرد.

اگر به تن پیکاپ نک گیتارهای استرتوکستر علاقه بیشتری دارید اما فکر می‌کنید که تلکستر گیتاری زیباتر و جذاب‌تر است، می‌توانید یک تلکستر خریداری کنید و پیکاپ نک آن را با یک نمونه از پیکاپ نک استرتوکستر تعویض کنید. در اواخر دهه پنجاه میلادی نیز برخی از صاحبان تلکستر، در موقعیت نک ساز خود یک پیکاپ هامباکر نصب می‌کردند که صدایی خشن‌تر و رساتر به ساز می‌بخشید و می‌توانست راهی بسیار آسان و مفید برای قدرت بخشیدن به صدای این ساز باشد.

اگر می‌خواهید چنین تغییری را بر روی گیتار خود اعمال کنید، پیشنهاد می‌کنیم پتانسیومتر ولوم آن را با یک نمونه ۵۰۰ کیلو اهمی جایگزین کنید و یک مقاومت ۴۷۰ الی ۵۰۰ کیلو اهمی را نیز در میان اتصال مثبت و اتصال گراند پیکاپ بریج متصل کنید. شما می‌توانید این مقاومت را به مدار سوییچ انتخاب پیکاپ نیز متصل کنید تا بدون نیاز به تعویض پتانسیومتر ولوم ۲۵۰ کیلو اهمی گیتار خود، از اعوجاج ‌بیش‌ازحد در پیکاپ هامباکر نک خود نیز جلوگیری به عمل آورید. نصب این مقاومت باعث می‌شود که پیکاپ هامباکر نصب‌شده به مقاومت اسمی ۲۵۰ کیلو اهمی خود دست یابد و صدایی شفاف تولید کند که در موقعیت میانی سوییچ، یعنی در صورت فعال بودن پیکاپ بریج نیز باعث تولید تنی بسیار جذاب توسط گیتار شود.

نسخه‌های مختلف کاور پیکاپ نک تلکستر

اما پیش از اینکه پیکاپ نک گیتار تلکستر خود را با یک نمونه متعلق به استرتوکستر یا نمونه‌هایی همچون انواع پیکاپ هامباکر، P-90، گولد فویل (Goldfoil) یا چارلی کریستین (Charlie Christian) جایگزین کنید، راه‌هایی ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر نیز وجود دارد که می‌تواند باعث تولید صدایی شفاف‌تر در پیکاپ نک ساز شما شود.

یکی از آسان‌ترین راه‌ها در این راستا، قطع سیم اتصال کاور پیکاپ به سیم منفی آن با بریدن یا ذوب کردن لحیم آن است. ‌تأثیر این روش بر روی عملکرد صوتی پیکاپ جزئی است، اما مطمئناً متوجه آن خواهید شد. البته در صورتی که این تغییر را در پیکاپ ساز خود اعمال کنید، احتمالاً برخورد دستتان به پیکاپ باعث تولید نویزی ناچیز اما ناخوشایند می‌شود.

جنس فلز مورد استفاده در ساخت کاور پیکاپ ساز نیز می‌تواند ‌تأثیری مشهود در ماهیت صوتی آن داشته باشد. کاورهای نازک ساخته‌شده از آلیاژ نقره و نیکل، کمترین ‌تأثیر را در محدوده فرکانسی تربل پیکاپ دارند و ماهیت صوتی روشن‌تری را برای آن حاصل می‌کنند. کاور برنجی ضخیمی که فندر بر روی پیکاپ نک تلکسترهای خود نصب می‌کند، محدوده فرکانسی تربل آن را ‌بیش‌ازحد ملایم می‌سازند و باعث تولید صدایی خفه توسط پیکاپ می‌شوند. به همین دلیل، پیشنهاد می‌کنیم در صورتی که نمی‌خواهید پیکاپ گیتار خود را تعویض کنید، کاور آن را با یک نمونه نازک ساخته‌شده از آلیاژ نقره و نیکل جایگزین کنید. همچنین شما می‌توانید حتی کاور پیکاپ خود را ‌به‌طور کلی از آن حذف کنید تا صدایی روشن‌تر، بازتر و شفاف‌تر به آن ببخشید.

اگر جدا کردن کاور از پیکاپ نک سازتان، ‌سیم‌پیچ آن را در معرض هوا و تماس دستانتان قرار می‌دهد، می‌توانید با خریداری و استفاده از یک نوار چسب مخصوص، آن را ‌به‌طور کامل بپوشانید. اما با اینکه این روش می‌تواند از ‌سیم‌پیچ شما ‌به‌طور کامل محافظت کند، در صورتی که پیکاپ ‌بیش‌ازحد به سیم‌ها نزدیک باشد، دو سیم E پایین و بالای ساز می‌توانند در زیر صفحه رویی آن گیر کنند و آسیبی جدی به پیکاپ شما بزنند. پس اگر قصد آزمودن این روش را دارید، این نکته مهم را نیز به خاطر داشته باشید.

اگر صدای پیکاپ نک تلکستر را در زمانی که کاور بر روی آن نصب نیست پسندیده‌اید، می‌توانید یک کاور پلاستیکی برای آن خریداری کنید تا با جایگزینی آن با کاور فلزی اصلی، هم صدای وسیع و روشن پیکاپ ساز خود بدون کاور آن را تجربه کنید و هم از آسیب دیدن پیکاپ جلوگیری به عمل آورید. نصب یک قاب که بخش رویی پیکاپ را نمی‌پوشاند نیز می‌تواند بدون تغییر ماهیت صوتی پیکاپ گیتار، از ‌سیم‌پیچ و صفحه رویی آن محافظت کند. در صورتی که نمی‌خواهید پیکاپ خود را با هیچ‌گونه کاور یا قابی بپوشانید نیز می‌توانید برای جلوگیری از بروز مشکلاتی همچون آسیب دیدن ‌سیم‌پیچ، پیکاپ نک ساز خود را با یک نمونه که ‌سیم‌پیچی از جنس سیم پوشیده‌شده با پلیمر Formvar دارد تعویض کنید. یکی از برترین مدل‌های موجود در بازار از این دسته را می‌توان TS-42 از شرکت House of Tone دانست.

تغییرات رخ‌داده در پیکاپ‌های تلکستر در دوران مالکیت فندر توسط CBS

از حدود سال ۱۹۶۴، فندر از تخته‌هایی طوسی‌رنگ برای ساخت قاب‌های پایینی پیکاپ بریج در تلکستر استفاده کرده و از سال ۱۹۶۷ نیز تا حدود دو دهه، ‌سیم‌پیچ‌های هر دو پیکاپ تلکستر را به جای موم، با لاک الکل می‌پوشاند. استفاده از لاک الکل به جای موم در عایق‌سازی ‌سیم‌پیچ پیکاپ‌ها، باعث می‌شد که ‌سیم‌پیچ در بیرون ‌کاملاً سخت به نظر برسد، اما از داخل، به هیچ وجه انسجام لازم را نداشته باشد.

اگر تجربه نوازندگی با یک تلکستر تولیدشده در این سالها با پیکاپ‌های اصلی آن را داشته باشید، متوجه خواهید شد که این پیکاپ‌ها صدایی بسیار روشن دارند و مستعد بروز جیغ‌های میکروفونیک ناخوشایند نیز هستند.

این پیکاپ‌ها در ترکیب با پتانسیومترهای یک مگا اهمی که فندر در آن زمان بر روی سازهای خود نصب می‌کرد، می‌توانند باعث تولید صدایی نه‌چندان جذاب و حتی بعضاً گوش‌خراش شوند! این نکته، این امر را ثابت می‌کند که همگی تلکسترهای وینتج فندر نیز کیفیت خوبی ندارند!

آیا شما تا کنون تجربه نوازندگی با یک نمونه قدیمی از تلکستر را داشته‌اید؟ در صورتی که چنین سعادتی نصیب شما شده است، از شما دعوت می‌کنیم که تجربه نوازندگی خود با این ساز را در بخش نظرات همین مطلب، با ما و مخاطبین گیتار ایران به اشتراک بگذارید!

منبع: Guitar World
نویسنده: Huw Price
مترجم: امیر تولی