تفاوت کویل اسپلیتینگ و کویل تَپینگ چیست؟

برخلاف تصور عامه نوازندگان، اسپلیتینگ سیم‌پیچ یا کویل اسپلیتینگ (coil splitting) و تپینگ سیم‌پیچ یا کویل تَپینگ (coil tapping) دو بیان متفاوت از یک چیز نیستند؛ بلکه از نظر عملکرد و صدای حاصله تفاوت زیادی با هم دارند. هر دوی آنها بر روی تن و خروجی پیکاپ اثر می‌گذارند، اما هر کدام با روش متفاوتی این کار را انجام می‌دهند.

بیشتر نوازندگان تمایل دارند که امکان کم کردن خروجی پیکاپ را داشته باشند؛ زیرا باعث گسترش پالت صوتی شده که در موسیقی مدرن با آن تنوع تُنال وسیع، بسیار مهم است. این ویژگی در گیتارهایی که به پیکاپ‌های هامباکر‌‌ یا سینگل کویل (تک سیم‌پیچ) با خروجی بالا مجهز هستند، یافت می‌شود و گستره‌ی استایل‌هایی که می‌توانید فقط با یک گیتار اجرا کنید را افزایش می‌دهد.

امروزه خرید یک گیتار مجهز به پیکاپ سینگل کویل برای سبک‌های موسیقی «ملایم‌تر» و یک گیتار با پیکاپ هامباکر برای موسیقی‌های «سنگین‌تر»، چندان ساده نیست. اینجاست که تکنولوژی‌ به میدان می‌آید تا گستره‌ی تُن‌های قابل دسترسی در یک گیتار را افزایش دهد و نوازندگان بتوانند فقط با یک گیتار، از حداکثر تنوع تُنال بهره‌مند شوند.

کویل اسپلیتینگ ‌چیست؟

کویل اسپلیتینگ یا جداسازی سیم‌پیچ، تنها در پیکاپ‌های هامباکر وجود دارد. هامباکرها از دو سیم‌پیچ و آهنربا تشکیل شده‌اند. پلاریته آهنرباها با هم متفاوت است تا هام و نویز سیگنال حذف شود. برای جدا کردن یا اسپلیت کردن یک هامباکر باید یکی از سیم‌پیچ‌ها را از مدار حذف کرد و تنها یک سیم‌پیچ را فعال گذاشت تا به صدایی شبیه به یک استرتوکستر یا تلکستر دست پیدا کرد.

اما چرا باید بخواهیم سیم‌پیچ‌های یک پیکاپ را از هم جدا کنیم؟ صدایی که هامباکرها تولید می‌کنند با سینگل کویل‌ها بسیار متفاوت است. آنها صدای حجیم‌تر، نرم‌تر و گرم‌تری را ارائه می‌دهند و به‌نوعی، از نظر صدا، نقطه مقابل سینگل کویل‌ها به شمار می‌روند. برخلاف هامباکرها، پیکاپ‌های سینگل کویل‌ صدایی غنی‌تر و داینامیک‌تر تولید می‌کنند و در میکس بیشتر خود را نشان می‌دهند. این نوع پیکاپ‌ها برای نوازندگی پُرظرافت و لیدهای پُرشور بسیار مناسب‌ هستند. کویل اسپلیتینگ یک مزیت است که به شما امکان می‌دهد از طریق پیکاپ هامباکر به صدای پیکاپ سینگل کویل نیز دسترسی پیدا کنید. چه کسی دوست ندارد که از چنین مزیتی بهره‌مند شود؟

کویل تپینگ چیست؟

در کویل تپینگ به‌جای اینکه سیگنال را از دو سر سیم‌پیچ و آهنربا بگیریم، آن را از مسیر کوتاه‌تری (معمولاً از وسط سیم‌پیچ) می‌گیریم. این تکنیک در هر دو پیکاپ هامباکر و سینگل کویل قابل استفاده است.

هرچه تعداد دور سیم‌پیچ پیکاپ بیشتر باشد، خروجی بیشتری تولید می‌کند. با کم‌تر شدن دور سیم‌پیچ و کوتاه شدن مسیر سیگنال، خروجی پیکاپ کمتر می‌شود و حس و حال آشنای سبک‌هایی چون کلاسیک راک و بلوز را ارائه می‌کند. چنین پیکاپی، برای دست‌یابی به تُن قدیمی با پاسخ فرکانسی کامل و تمرکز کمتر بر روی میدرنج بسیار مناسب است.

لازم به ذکر است که برخلاف کویل اسپلیتینگ، صدای حاصله از کویل تپینگ، الزاماً مشابه صدای پیکاپ سینگل کویل نیست. بلکه بیشتر شبیه به حذف پدال بوست است و موجب کاهش فرکانس‌های بالا می‌شود. کویل تپینگ یک ویژگی کمیاب است و کاربرد آن به اندازه کویل اسپلیتینگ نیست. این ویژگی کمتر در محصولات کمپانی‌های بزرگ دیده می‌شود، اما گاه از آن در سازهای Les Paul استفاده می‌شود.

کدام بهتر است؟‌

در بین شرکت‌های بزرگ، گیبسون از کویل تَپینگ استفاده می‌کند تا بتواند گیتارهای خود را به پیکاپ‌های مدرن مجهز کند و در عین حال، صدای کلاسیک هامباکرهای PAF را نیز به کاربر ارائه کند.

کویل اسپلیتینگ معمولاً در گیتارهایی با دو پیکاپ هامباکر دیده می‌شود. این سازها به شما دو نوع صدا داده و امکان ایجاد تنوع در زمان ضبط و اجرا را فراهم می‌کنند. برای درک بهتر کاربرد کویل اسپلیتینگ، به گیتارهای شارول (Charvel) و شکتر (Schecter) نگاهی بیندازید.

در حقیقت هیچ‌یک از این دو گزینه بر دیگری برتری ندارد. این شما هستید که باید بین صدای وینتج حاصل از کویل تپینگ و انعطاف‌پذیری حاصل از کویل اسپلیتینگ، یکی را انتخاب کنید.

منبع: Andertons
نویسنده: Cian Hodge
مترجم: امیر اروجی