آموزش, مقالات, مقالات افکت و صدا سازی
دیستورشن امپلیفایر یا پدال دیستورشن؛ کدام‌یک بهتر است؟
آوریل
دیستورشن امپلیفایر بهتر است یا پدال دیستورشن؟
چندین دهه است که این پرسش ذهن گیتاریست‌ها را به خود مشغول کرده است.
اگر بخواهیم پاسخ بسیار ساده‌‌ای به این پرسش بدهیم، می‌توانیم بگوییم که هیچ انتخاب درست یا غلطی وجود ندارد. بگذارید صریح باشیم… وقتی درباره تُن گیتار صحبت می‌کنیم، همه چیز نسبی است؛ پس انتخابی که برای یک نفر مناسب است، شاید برای شما مناسب نباشد. گیتاریست‌ها همیشه در جستجوی برگ برنده بوده‌اند و این جستجو برای برخی هرگز پایان نمی‌یابد.
برای ارائه پاسخی مفصل‌تر به این پرسش باید ابتدا به یک پرسش مهم دیگر پاسخ دهید: چگونه می‌خواهید از دیستورشن استفاده کنید؟
بیایید به کاوشی در زمینه گِین (gain) بپردازیم تا ببینیم به چه پاسخی خواهیم رسید.
دیستورشن امپلیفایر
پیش از آنکه اولین پدال افکت روانه بازار شود، ابزارهای پیش روی نوازنده عبارت بودند از گیتار الکتریک و امپلیفایر. گاهی ساده‌تر کردن ماجرا بهترین کاری است که می‌توان انجام داد.
دیستورشن لامپی
برای بسیاری از نوازندگان گیتار الکتریک، هیچ چیز جای صدای امپلیفایر لامپی با ولوم بالا را نمی‌گیرد. تأثیر تیوب بر روی سیگنال به گونه‌ای است که شبیه‌سازی آن بسیار دشوار است (گرچه غیرممکن نیست). وقتی به صدای گیتار برخی از نوازندگان بزرگ و محبوب دقت می‌کنیم، می‌بینیم که در ۹۰ درصد اوقات صدای آنها محصول استفاده از امپ‌های لامپی با ولوم بالا است. چه صحبت درباره جیمی هندریکس باشد، چه ادی ون هیلن یا حتی جیمی پیج، صدای زیبای گیتار آنها معمولاً نتیجه اتصال گیتار به یک امپ لامپی باکیفیت است. البته نباید این مسئله را نادیده بگیریم که بخش قابل توجهی از صدادهی ساز نوازنده به نحوه نواختن او بستگی دارد و مثلاً اگر ادی ون هیلن با یک امپلیفایر گیتار فندر Twin ساز بزند نیز همچنان صدایی شبیه به ون هیلن خواهد داشت.
امپلیفایرهای لامپی بی‌مشکل نیز نیستند. برای اینکه یک امپ لامپی بتواند استعداد بالقوه خود را بالفعل کند، باید لامپ‌هایش به‌خوبی گرم شوند و این یعنی اینکه باید از ولوم بالایی استفاده کنید. اگر در اجرای زنده یا در استودیو باشید، این امر مشکل‌زا نیست؛ اما اگر در آپارتمان کوچک خود ساز می‌زنید، احتمالاً نمی‌توانید ولوم امپ را تا انتها بالا ببرید. وقتی نتوانید ولوم را از بالا ببرید، آن امپلیفایر مارشال ۱۰۰ وات که فکر می‌کردید خیلی خوش‌صداست، چندان فایده‌ای نخواهد داشت. امپلیفایر تیوب را مانند خودروی فراری در نظر بگیرید؛ اگر در یک مزرعه زندگی می‌کنید، به احتمال زیاد نخواهید توانست بهترین بهره را از این خودرو ببرید.
پرقدرت اما تک‌بعدی؟
نکته دیگری که باید در هنگام خرید امپلیفایر گیتار لامپی در نظر گرفت، انعطاف‌پذیری آن است. هنگامی که یک امپ لامپی گران‌قیمت می‌خرید، در واقع پول خود را صرف صدای مشخص آن مدل به‌خصوص می‌کنید. منظور این است که مثلاً وقتی Fender Twin Reverb یا VOX AC30 را خریداری می‌کنید، امپی با صدای براق و کلین و هدروم بالا را انتخاب کرده‌اید (یعنی صدای این امپ به‌راحتی به محدوده اوردرایو یا دیستورشن نمی‌رسد). در مقابل، وقتی یک EVH 5150III یا Mesa Boogie Dual Rectifier می‌خرید، امپلیفایری با گین بسیار بالا تهیه کرده‌اید که اوردرایو یا دیستورشنی نرم و ارگانیک ایجاد می‌کند. پس بهتر است پیش از خرید امپلیفایر تیوب، از انتخاب خود اطمینان حاصل کنید؛ چون صدای این امپ تا ابد به همین شکل خواهد بود.
دیستورشن سالید استیت
یک روش دیگر برای دست‌یابی به دیستورشن امپلیفایر، استفاده از تکنولوژی سالید استیت است. امپلیفایرهای سالید استیت با استفاده از ترانزیستورهای الکترونیکی، دیستورشن ایجاد می‌کنند که هزینه تولید آنها بسیار پایین‌تر از لامپ است. این امپ‌ها معمولاً گزینه‌ای بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند؛ اما عقیده عمومی بر آن است که صدای طبیعی و ارگانیک مدل‌های لامپی را ندارند.
شاخصه جذاب امپلیفایرهای سالید استیت، جدا از قیمت پایین، این است که صدای آنها به نسبت ولوم، تغییر چندانی نمی‌کند. در این امپ‌ها می‌توان گین بسیار بالا را با ولوم خیلی پایین ایجاد کرد و به همین دلیل گزینه‌ای مناسب برای استفاده در شرایطی هستند که نمی‌توان ولوم امپلیفایر را بالا برد.
بسیاری از امپ‌های سالید استیت دارای تنوع بسیار بالایی از صداهای پیش‌فرض هستند که با استفاده از آنها می‌توانید صداهای دیستورت‌شده متنوع‌تری را نسبت به امپلیفایرهای لامپی در اختیار داشته باشید. مدل‌هایی مانند Fender Mustang LT25 ،Marshall Code 25 و سری محبوب Boss Katana، صداهای دیستورت‌شده بسیار خوبی را در اختیار کاربر قرار می‌دهند و همچنین امکان گسترش بانک صداهای پیش‌فرض از طریق اتصال به نرم‌افزار یا اپلیکیشن موبایل را فراهم می‌کنند. اگرچه مدل‌های سالید استیت ممکن است صدای ارگانیک مدل‌های لامپی را نداشته باشند، اما بسیاری از نوازنده‌ها حاضرند این کاستی را در ازای دریافت امکانات بیشتر، نادیده بگیرند.
امپلیفایرهای مدلینگ
با پیشرفت فناوری، امپلیفایرهای مدلینگ روز به روز در بین گیتاریست‌ها به محبوبیت بیشتری دست می‌یابند. Kemper Profiler که در این زمینه یک مدل پیشرو به حساب می‌آید، می‌تواند یک «تصویر صوتی» بی‌نهایت دقیق از امپ‌های واقعی ایجاد کند. در واقع این تصویر صوتی آنقدر شبیه به صدای اصلی امپلیفایر است که تقریباً نمی‌توان تفاوت آنها را تشخیص داد! پس می‌توان صدای نرم و رنگ‌آمیزی‌شده دیستورشن امپ Soldano SLO-100 را با ولومی بالا در محیط تمرین یا ضبط در اختیار داشت.
پدال‌های دیستورشن
گلچین کردن پدال‌های افکت برای بسیاری از گیتاریست‌ها به تفریحی وسواس‌گونه بدل شده است. تنوع زیاد این پدال‌ها، گزینه‌های بی‌شماری را در اختیار جویندگان صدای برتر قرار می‌دهد.
استامپ باکس‌ها
تنوع پدال‌های دیستورشن موجود در بازار از هر افکت دیگری بیشتر است. گیتاریست‌ها هرگز از اوردرایو و دیستورشن سیر نمی‌شوند؛ چه صحبت از پدال‌هایی با گین پایین مانند Tube Screamer باشد و چه از پدال‌هایی با گین بالا و شبیه به امپلیفایر. بسیاری از نوازندگان به ترکیب پدال دیستورشن و امپلیفایر کلین به‌عنوان شالوده صدای خود تکیه می‌کنند.
داشتن یک پدال دیستورشن خوب احتمالاً ساده‌ترین راه برای تبدیل یک امپ کلین به یک هیولای خشن آتشین‌دم است! این پدال‌های کوچک، جادویی دارند که ما گیتاریست‌ها نمی‌توانیم در برابر آن مقاومت کنیم. با وجود تنوع زیاد پدال‌های دیستورشن در بازار، ایجاد صداهای دیستورت‌شده با امپ‌های کلین تک‌کاناله از هر زمان دیگری ساده‌تر است.
امپلیفایر خود را دگرگون کنید
فرض کنیم شما یک امپلیفایر تک‌کاناله دارید که صداهای کلین خوبی ایجاد می‌کند، اما به صدایی نرم و دیستورت‌شده برای سولونوازی نیاز دارید. اگر نمی‌توانید این صدا را با امپلیفایر گیتار خود ایجاد کنید، می‌توانید از پدال‌های دیستورشن بهره بگیرید؛ پدال‌های مقرون‌به‌صرفه و کوچکی مانند Boss DS-1 Distortion. از گزینه‌های محبوب دیگر می‌توان به Horizon Devices Precision Drive و MXR 5150 Overdrive اشاره کرد که هر دو دارای نویز گیت هستند تا بتوانید نویز اضافه ناشی از گین بالا را کنترل کنید.
پدال‌های دیستورشن گستره وسیعی از گزینه‌های صوتی را در اختیار نوازنده‌ها می‌گذارند؛ پس انتخاب مناسبی برای ایجاد دیستورشن در امپ‌های کلین به شمار می‌روند.
آیا صدای این پدال‌ها به خوبی صدای امپلیفایر با صدای بلند است؟ با تنظیمات مناسب بله؛ حتماً می‌توان به صدایی با همان کیفیت دست یافت!
به‌علاوه، اگر از آن دسته نوازنده‌ها هستید که صدای سازشان همیشه در حال تکامل و بهتر شدن است، پدال احتمالاً بهترین گزینه برای شماست.
نتیجه‌گیری
همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، پاسخ مشخصی به این پرسش که دیستورشن امپلیفایر بهتر است یا پدال، وجود ندارد. هر روشی که شما را به صدای مورد علاقه‌تان برساند، بهترین روش برای شما خواهد بود. البته مزایا و معایبی در هر انتخاب وجود دارد و بد نیست که هر دو را امتحان کنید تا ببینید کدام‌یک بیشتر مناسب سبک و سلیقه شماست. شاید نتیجه این امتحان شما را شگفت‌زده کند!
منبع: Andertons
نویسنده: Chris Toft
مترجم: کیان ایرجی