مقیاس LUFS در اسپاتیفای: صدای آهنگ شما باید چقدر بلند باشد؟

آیا می‌خواهید موسیقی شما صدادهی فوق‌العاده‌ای در اسپاتیفای داشته باشد؟

امروز خواهیم آموخت که اسپاتیفای چگونه ولوم آهنگ‌ها را یکسان‌سازی می‌کند و شما باید چه کار کنید تا صدای آهنگ شما پس از یکسان‌سازی همچنان دلپذیر باشد.

بگذارید در همین ابتدای بحث به سوال نهایی پاسخ دهیم

در ادامه این مقاله اطلاعات دقیق‌تری دریافت خواهید کرد؛ اما اگر هم‌اکنون در گیر و دار مسترینگ آهنگ خود هستید، همه آنچه باید بدانید این است:

• اسپاتیفای ولوم همه آهنگ‌ها را در حدود ۱۴LUFS- قرار می‌دهد. اما صدای اغلب آهنگ‌ها بلندتر از این است.
• مهم نیست صدای آهنگ‌های مسترشده شما چقدر بلند باشند؛ مادامی که بیش ازحد پردازش نشده باشند.
• آهنگ‌های شما نباید ولومی بسیار پایین‌تر از ۱۴LUFS- داشته باشند.
• باید حداقل ۱ دسی‌بل هدروم برای آهنگ در نظر بگیرید. اما توصیه اسپاتیفای این است که آهنگ‌هایی با صدای بلند، تا حداکثر ۲- دسی‌بل از True Peak مستر شده باشند.

مقیاس LUFS در اسپاتیفای

این شرایط را تصور کنید: در حال گوش کردن به یک پلی‌لیست حاوی آهنگ‌های مورد علاقه خود هستید. با اتمام یک آهنگ آرام، بیس دیستورت‌شده بسیار بلند آهنگ بعدی شروع‌ می‌شود و گوشتان را می‌خراشد.

برای جلوگیری از آزار دادن گوش‌های شنوندگان، درگاه‌هایی مانند اسپاتیفای ولوم همه آهنگ‌ها را تا حدودی یکسان‌سازی می‌کنند و پردازشی تحت عنوان Normalization به‌طور خودکار ولوم آهنگ‌ها را کم یا زیاد می‌کند.

به‌طور پیش‌فرض، درگاه اسپاتیفای ولوم میانگین آهنگ‌ها را حدوداً در محدوده ۱۴LUFS- قرار می‌دهد. اگر کسی یک آلبوم کامل را در این درگاه قرار داده باشد، ولوم کلی آهنگ تا محدوده ۱۴LUFS- کاهش پیدا خواهد کرد. بدین صورت اختلافات دینامیک تعمدی بین آهنگ‌ها حفظ خواهد شد.

شنوندگان می‌توانند الگوریتم یکسان‌ساز را بر حسب سلیقه خود تا ۱۱LUFS- افزایش داده و یا آن را تا ۲۳LUFS- کاهش دهند؛ اما اغلب شنوندگان کاری با این تنظیمات ندارند. پس بهتر است که تمرکز خود را بر روی تنظیمات پیش‌فرض متمرکز کنید.

واحد سنجش LUFS چیست؟

این واحد میزان بلندای صدای آهنگ‌ها را اندازه‌گیری می‌کند.

اینکه صدای یک آهنگ چقدر بلند است با اینکه صدادهی آن چقدر بلندا دارد متفاوت است. اگر همه آهنگ‌ها را دقیقاً با یک ولوم پخش کنید، باز هم ممکن است یکی نسبت به دیگری بلندتر به گوش برسد.

اگر می‌خواهید بدانید که آهنگ شما چقدر بلند به گوش می‌رسد، باید از مقیاس LUFS استفاده کنید.

دو راه برای اندازه‌گیری LUFS وجود دارد: LUFS کوتاه‌مدت (short-term LUFS) و LUFS میانگین (integrated LUFS).

مقیاس کوتاه‌مدت، میزان بلندای صدای چند ثانیه اخیر را اندازه‌گیری می‌کند. از سوی دیگر، مقیاس متحد یا میانگین، معدلی از بلندای صدای کل آهنگ را ارائه می‌دهد. این مقیاس تصویر بهتری از این که یک آهنگ چقدر بلندا دارد به شما ارائه می‌کند.

اگر واقعاً نگران بلندای صدای آهنگ خود هستید، احتمالاً مقیاس کوتاه‌مدت بیشتر به کار شما خواهد آمد.

پردازش‌های اسپاتیفای چه تأثیری بر روی آهنگ شما می‌گذارند؟

ممکن است Normalization صدای آهنگ شما را بدتر کند. طراحی مغز ما به‌گونه‌ای است که موسیقی‌هایی با صدای بلندتر را بیشتر می‌پسندد. پس هنگام میکس کردن یا مستر کردن با ولوم بالا ممکن است متوجه برخی ایرادات نشوید. حتی ممکن است به‌طور نادانسته پلاگین‌هایی را به زنجیره افکت اضافه کنید که صدا را افزایش می‌دهند. این کار می‌تواند بالانس میکس شما را جداً دچار مشکل کند.

اسپاتیفای از لیمیتر یا کمپرسور برای تغییر آهنگ‌ها استفاده نمی‌کند. اینکه آهنگ شما پس از کاهش ولوم صدای دلپذیری ندارد، تقصیر اسپاتیفای نیست.

آهنگ‌های بلندتر ممکن است واکنش خوبی به تغییرات اسپاتیفای نشان ندهند. وقتی ولوم این آهنگ‌ها کاسته می‌شود، پردازش‌های بیش‌از‌حد انجام‌شده بر روی آهنگ بیشتر خودنمایی می‌کنند.

اما اسپاتیفای برای افزایش ولوم آهنگ‌هایی که بیش‌ازحد آرام هستند از لیمیتر استفاده می‌کند. بدین ترتیب می‌تواند اطمینان داشته باشد که آهنگ دچار دیستورشن یا از دست رفتن دامنه دینامیک نشود.

بلندای صدای آهنگ شما باید چقدر باشد؟

آیا از آنجا که ولوم نهایی در حدود ۱۴LUFS- خواهد بود، نباید مستر نهایی ما در همین حدود باشد؟

الزاماً نه!

هدف از یکسان‌سازی این است که شنوندگان مجبور نباشند دائماً ولوم دستگاه خود را تغییر دهند. این عدد یک عدد جادویی نیست که صدادهی آهنگ شما را بهتر کند. بیشتر مهندسین مسترینگ آهنگ‌های خود را بسیار بلندتر از این مستر می‌کنند. اگر می‌خواهید با حرفه‌ای‌ها رقابت کنید، احتمالاً بهتر است عددی بالاتر از این سقف را در نظر بگیرید.

مهندسین مسترینگ مانند یان شپرد (دیپ پرپل، کینگ کریمسون و …) توصیه می‌کنند که از مقیاس کوتاه‌مدت استفاده کنید. او عقیده دارد که اجتناب از صدایی بالاتر از ۹LUFS- بهترین حالت ممکن است. اما بسیاری از آهنگ‌های پاپ در حدود ۵LUFS- یا بلندتر از آن مستر می‌شوند.

منظور این است که بدانیم این عدد معنای به‌خصوصی ندارد. هدف اصلی شما باید این باشد که آهنگتان بهترین صدای ممکن را داشته باشد. مادامی که آهنگ را بیش‌ازحد پردازش نکرده یا ولوم آن را بیش‌ازحد پایین در نظر نگرفته باشید، مشکلی ایجاد نخواهد شد.

می‌توانید از وب‌سایتی مانند Loudness Penalty استفاده کنید تا ببینید آهنگ شما بر روی اسپاتیفای چگونه صدا خواهد داد. اگر آهنگ شما تخت و بی‌روح صدا داد، شاید بد نباشد که بلندای آن را تغییر دهید.

ابزار‌های اندازه‌گیری LUFS

ابزارهای اندازه‌گیری متعددی موجود هستند که میزان بلندای صدای یک آهنگ را به شما نشان می‌دهند. این ابزارها، LUFS کوتاه‌مدت و معدل را برای شما اندازه‌گیری می‌کنند. من توصیه می‌کنم از پلاگین Youlean Loudness Meter استفاده کنید. این پلاگین یک نرم‌افزار رایگان است که تمام اندازه‌گیری‌های مورد نیاز برای یک مستر بی‌نقص را در اختیار شما قرار می‌دهد.

Youlean Loudness Meter می‌تواند LUFS کوتاه‌مدت، میانگین، دامنه دینامیک و True Peak را اندازه‌گیری کند.

اشتباهات رایج در میکس و مسترینگ برای اسپاتیفای

شکی نیست که اسپاتیفای ولوم همه آهنگ‌ها را یکسان‌سازی می‌کند؛ اما کماکان برخی از آهنگ‌ها صدایی حجیم‌تر و هیجان‌انگیزتر از سایرین دارند. بیایید اشتباهاتی را بررسی کنیم که ممکن است باعث شوند آهنگ شما بر روی اسپاتیفای بی‌روح صدا دهد.

بالانس نامناسب در میکس

وقتی صدای آهنگی بلند باشد، به‌راحتی ممکن است مشکلات بالانس میکس از چشم ما پوشیده بمانند. مثلاً ممکن است صدای بیس وقتی که ولوم بسیار بالا باشد بسیار عالی به گوش برسد؛ اما وقتی ولوم کاهش پیدا کرد صدای آن در آهنگ محو شود.

میکس کردن در حالت مونو یک تاکتیک رایج برای دست یافتن به بالانس مناسب در میکس است.

همچنین باید همواره Gain Staging را در میکس رعایت کنید. ولوم یک ساز ممکن است رفته‌رفته در طول آهنگ بلندتر و بلندتر شود.

در هنگام میکس از ولوم بالا استفاده نکنید. در استودیوهای حرفه‌ای بهتر است با ۸۵ dB SPL میکس کنید؛ اما این ولوم برای اتاق‌های کوچک‌تر بسیار زیاد است. اگر در استودیو خانگی کار میکس را انجام می‌دهید، ولوم خود را در حدود ۷۰ dB SPL نگهدارید.

کمپرشن بیش‌ازحد

کمپرشن بیش‌ازحد یک مشکل بسیار رایج است که میکس‌های بسیاری را خراب کرده است.

یکی از واضح‌ترین نشانه‌های این مشکل، ایجاد افکت pumping است. اگر ولوم آهنگ شما با حرکت کمپرسور به‌طور محسوس کم و زیاد می‌شود، شاید بد نباشد که شدت کمپرسور را کاهش دهید.

برخی از مهندسین میکس از این افکت به‌طور خلاقانه استفاده می‌کنند؛ به‌خصوص در آهنگ‌های راک. اما اگر به‌طور تعمدی از این افکت استفاده نمی‌کنید، باید از آن اجتناب کنید.

نشانه دیگر کمپرشن بیش‌ازحد، کمتر شدن تأثیر ترنزینت‌ها است.

به‌طور کلی، این اشتباه باعث می‌شود صداهای بلندتر و آرام‌تر به یکدیگر نزدیک شده و به این ترتیب تأثیر بلندایی که در اثر اختلاف بین صداهای مختلف در آهنگ ایجاد می‌شود از بین رفته و آهنگ یکنواخت و بی‌روح به گوش برسد.

اما چگونه می‌توان از این مشکلات اجتناب کرد؟ با استفاده از کمپرشن موازی و استفاده از چند کمپرسور در حالت سری. بسیاری از مهندسین مسترینگ از چند لیمیتر نیز استفاده می‌کنند.

معمولاً یکی از این ابزار‌های دینامیک دارای اتک و ریلیز سریع است تا ترنزینت‌های افراطی را کنترل کند. معمولاً از این ابزار به‌طور خفیف استفاده می‌شود؛ زیرا نمی‌خواهیم دینامیک آهنگ از بین برود.

فرکانس‌های ساب افراطی

همیشه فرکانس‌های پایین غیرضروری را از میکس نهایی حذف کنید.

محتوای فرکانسی ساب می‌تواند به‌راحتی عملکرد کمپرسور‌ها و لیمیتر‌ها را مختل کند.

اگر یک ساز به‌خصوص وظیفه ایجاد فرکانس‌های بم زیادی را بر عهده ندارد، با استفاده از فیلتر‌ های-پس این فرکانس‌ها را محدود کنید.

بسیاری از سازها دارای فرکانس‌های ساب ناخواسته هستند. این فرکانس‌ها به‌سختی توسط گوش انسان شنیده می‌شوند؛ اما کماکان به ولوم کلی آهنگ می‌افزایند.

همچنین می‌توانید با استفاده از اکولایزر مید-ساید (mid-side)، محتوای فرکانسی ساب را از باند‌های کناری حذف کنید. این کار می‌تواند به کاهش فرکانس‌های ناخواسته کمک کرده و شفافیت صدای آهنگ را افزایش دهد‌.

فرکانس‌های بالاتر از محدوده شنیداری

اسپاتیفای تذکر می‌دهد که فرکانس‌های بالاتر از محدوده شنیداری ممکن است بالانس میکس شما را به هم بریزند.

گوش انسان توان شنیدن فرکانس‌هایی تا حدود ۲۰ کیلوهرتز را دارد. اما بسیاری از آهنگ‌ها فرکانس‌هایی بسیار بالاتر از این دارند. شاید بخواهید که فرکانس‌های بالاتر از این محدوده را فیلتر کنید.

البته اگرچه این فرکانس‌ها توسط گوش ما شنیده نمی‌شوند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد شنوندگان می‌توانند وجود این فرکانس‌ها را حس کنند.

بسیاری از سازها (مانند ویولن، ابوا، ترومپت و سنج‌ها) دارای فرکانس‌های هارمونیک بالاتر از ۸۰ کیلوهرتز هستند و ممکن است وجود بعضی از این فرکانس‌های هارمونیک حائز اهمیت باشد.

روش عملکرد من به این صورت است: فرکانس‌های بالاتر از محدوده شنیداری را در سازهایی که فرکانس‌های بم و میانی قوی دارند فیلتر می‌کنم؛ اما معمولاً در سازهایی که فرکانس‌های بالاتر دارند این دامنه را دست‌نخورده باقی می‌گذارم.

بدین ترتیب، تأثیر بالقوه فرکانس‌های هارمونیک بالاتر را در اختیار دارم، بدون اینکه با نویزهای ناخواسته فضای میکس خود را شلوغ کرده باشم.

جمع‌بندی

نگذارید یکسان‌سازی ولوم در اسپاتیفای مانعی بر سر راه شما باشد!

از اشتباهات رایج در موسیقی‌های موجود بر روی این درگاه اجتناب کنید و اطمینان حاصل کنید که موسیقی شما در هر سطح ولومی صدادهی مناسبی داشته باشد.

منبع: Mastring.com
نویسنده: Drew Swisher