راهنمای استفاده از MIDI برای گیتاریست‌ها

MIDI از از جمله فناوری‌هایی است که توسط بسیاری از گیتاریست‌ها به‌درستی درک نشده و مورد اعتماد آنها قرار نگرفته است؛ اما این پروتکل، قابلیت‌های بالقوه قابل توجهی را برای کنترل تجهیزات در اختیار گیتاریست‌ها می‌گذارد که از طرق دیگر ممکن نخواهد بود.

میدی، نامی است که بعضاً در دل نوازندگان گیتار هراس ایجاد می‌کند. منظور همان دسته از گیتاریست‌ها هستند که مفهوم میدی را به چشم جادویی عجیب‌وغریب می‌بینند که بهتر است در دستان نوازندگان سینتی‌سایزر و امثال آلن هولدزورث (Allan Holdsworth) باقی بماند. تا سالها (زمانی که آنالوگ مترادف «خوب» تلقی می‌شد)، حتی تصور اینکه صدای گیتار ما به‌صورت داده‌های دیجیتال درآید برای بسیاری از افراد غیر قابل درک بود؛ خصوصاً کسانی که مفهوم ماورایی تُن را می‌پرستیدند.

اما آن روزگار مدت‌هاست که گذشته است و امروزه اگر به پدال‌بورد خود نگاه کنید، به احتمال زیاد پدال دیلی یا ریورب مورد علاقه شما از هزار و یک جور رمل و اسطرلاب فناوری دیجیتال بهره می‌برد. حتی امپلیفایر شما احتمالاً دارای قطعات دیجیتال مختلفی است که کمک می‌کنند در سطوح ولوم پایین نیز جنس صدای خوبی را تجربه کنید.

پس اگر ترس از تکنولوژی دیجیتال در زنجیره سیگنال را کنار بگذاریم، حتماً این مسئله شامل میدی هم می‌شود. به هر حال میدی یک رابط صوتی نیست؛ بلکه تنها روشی برای مخابره پیام بین دو دستگاه مانند امپلیفایر یا پدال افکت است. به‌طور مشخص، برای نوازندگان گیتار و بیس، این تکنولوژی روشی برای انتقال کنترل‌های پدال و امپلیفایر به دستگاهی است که دسترسی به آن ساده‌تر باشد؛ دستگاهی مثل پدال‌بورد.

میدی به‌درستی درک نشده است؛ اما امیدواریم این راهنمای کوتاه بتواند از این فناوری کارآمد ابهام‌زدایی کرده و شما را تشویق کند تا از مزایای آن در اجرای زنده و استودیو استفاده کنید.

میدی چیست؟

فناوری MIDI (مخفف Musical Instrument Digital Interface یا درگاه رابط دیجیتال ساز موسیقی)، اطلاعات کوک، زمان‌بندی و دینامیک اجرا (که به‌عنوان ولوسیته شناخته می‌شود) را به دریافت‌کننده‌های مجهز به این فناوری منتقل می‌کند. کاربرد این تکنولوژی محدود به برنامه‌ریزی پلاگین‌های VST نیست. از آنجا که زبان یا پروتکل میدی برای کنترل خودکار یا کنترل تدریجی پارامترها نیز کاربرد دارد، می‌توان از آن برای کنترل مؤلفه‌های مختلف افکت استفاده کرد تا پاهای نوازنده بر روی صحنه آزاد باشند و او بتواند بیشتر حرکت کند؛ نه اینکه مجبور باشد در طول یک آهنگ چندین پدال مختلف را خاموش و روشن کند.

به‌عنوان مثال، میدی کیبورد می‌تواند نت‌ها، ولوسیته و ضرب اجرای نوازنده را به نرم‌افزار منتقل کند. درست با همین روش می‌توان سرعت، شدت و میزان ترکیب افکت ترمولو را نیز کنترل کرد. یا می‌توان کانال‌های مختلف امپلیفایر را از طریق داده‌های میدی خاموش یا روشن کرد. MIDI از طریق کابل‌های ۵-پین و همچنین از طریق USB منتقل می‌شود (در انتقال از طریق USB، وظایف ارسال و دریافت پیام، هر دو از طریق یک کابل واحد صورت می‌گیرند). با وجود تنوع نرم‌افزارهای آهنگسازی و نرم‌افزارهای مختلف MIDI، پدال‌های افکت نیز به‌طور روزافزون قابلیت ادغام با تکنولوژی میدی را در خود جای می‌دهند تا استفاده از کنترل‌های MIDI ساده‌تر گردد.

بهتر از همه اینکه محصولات مجهز به میدی معمولاً به منظور راه‌اندازی ساده طراحی شده‌اند؛ زیرا کابل‌کشی سیگنال‌ها می‌تواند بسیار پیچیده باشد. در نهایت باید به خاطر داشته باشید که تکنولوژی MIDI برای گیتار، معمولاً به منظور کنترل کردن پارامترهای مختلف صدا مورد استفاده قرار می‌گیرد و نه به منظور ایجاد، سنتز یا جایگزین کردن آن با صدای ساز.

میدی چه کاربردی برای گیتاریست‌ها دارد؟

یکی از مرسوم‌ترین استفاده‌های MIDI برای گیتار، استفاده از سوئیچ‌های میدی به منظور روشن یا خاموش کردن صداهای پیش‌فرض هستند که معمولاً از ترکیب چند افکت در آن واحد ساخته می‌شوند. این سوئیچ‌ها هم با دستگاه‌های شبیه‌ساز امپلیفایر کار می‌کنند و هم با تجهیزات آنالوگ. پدال‌های اکسپرشن میدی نیز کاربری مشابهی دارند، منتها با امکان تنظیمات جزئی‌تر؛ یعنی تغییرات آنها تدریجی بوده و تنها شامل حالت خاموش یا روشن نیست. پدال اکسپرشن میدی تنها برای افزایش یا کاهش تدریجی ولوم افکت‌ها به کار نمی‌آید؛ بلکه می‌توان از آن برای تغییر صدا یا زمان‌بندی دیلی، میزان میکس یا خشونت صدای دیستورشن و همچنین میزان میکس یا ادغام پدال‌های ماژولیشن نیز استفاده کرد. در واقع، تکنولوژی میدی تأثیر چندانی بر نوازندگی شما ندارد؛ بلکه بیشتر به منظور کاهش تغییرات دستی در هنگام تغییر صدا به کار می‌رود و در عین حال، امکان تغییرات تدریجی پارامتر‌ها را در اختیار شما می‌گذارد که به اجرایی خاص و منحصر‌به‌فرد کمک می‌کند.

MIDI چه مزیتی بر سیگنال آنالوگ دارد؟

پدال‌های آنالوگ نیز می‌توانند به سوئیچ‌های میدی متصل شده و کار روشن و خاموش کردن پدال را برای کاربر ساده‌تر کنند. صدای ساز کماکان از مدارهای آنالوگ پدال و امپلیفایر عبور می‌کند؛ اما وظیفه روشن و خاموش کردن پدال‌ها با فناوری میدی و بدون دخالت در نوع صدادهی پدال انجام می‌گیرد. مضافاً اینکه پدال‌هایی با مدار دیجیتال که صدادهی شبیه به آنالوگ دارند، روز به روز محبوب‌تر می‌شوند و پارامترهای کنترل‌پذیر نیز همواره در حال ارتقاء هستند.

اگر پدالی دارید که از قابلیت اتصال به USB برخوردار است، به احتمال زیاد پدال‌بورد شما امکان کنترل توسط سیگنال میدی را خواهد داشت. اغلب پدال‌های دیجیتال مدرن دارای نوعی از قابلیت ادغام‌پذیری MIDI هستند. در این پدال‌ها، در صورت فقدان ورودی پنج-پین یا USB، سیگنال از طریق فیش یک چهارم اینچ یا بنون منتقل می‌گردد. در چنین حالتی می‌توانید از پدال اکسپرشن میدی استفاده کرده و ورودی میدی را جهت کنترل یک بخش از افکت، مثلاً شدت کورس یا سرعت ترمولو، برنامه‌ریزی کنید. زنجیره سیگنال شما دست‌نخورده باقی خواهد ماند، اما میزان کنترل شما بر افکت‌ها افزایش می‌یابد؛ پس خطر دیجیتال شدن صدا یا از بین رفتن جنس صدای طبیعی وجود ندارد.

اما باید به یاد داشته باشید که تمام پدال‌ها قابلیت ارسال یا دریافت داده‌های میدی برای تمام پارامترهای خود را ندارند؛ پس اگر می‌خواهید همیشه و بر روی همه پارامترها کنترل دیجیتال داشته باشید، می‌توانید از تجهیزات کاملاً دیجیتال در کنار یک شبیه‌ساز امپ استفاده کنید.

استفاده‌های دیگر میدی برای گیتاریست‌ها

شبیه‌سازی دیجیتال صدا در آهنگسازی، ضبط و اجرای موسیقی، روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شود. شبیه‌سازهای امپلیفایر، صدای مدار و زنجیره سیگنال یک امپلیفایر را شبیه‌سازی می‌کنند. می‌توان از طریق صداهای پیش‌فرض در قالب نرم‌افزار آهنگسازی یا از طریق سخت‌افزارهای شبیه‌ساز، به این فناوری دست پیدا کرد. این حالت‌های پیش‌فرض از طریق کدنویسی‌های دیجیتال دقیق و پیچیده ایجاد می‌شوند. مزیت این روش این است که می‌توان داده‌های میدی را در هر مرحله‌ای به زنجیره سیگنال ارسال کرد و بدین طریق هر مرحله از روند ایجاد صدا را تحت کنترل میدی درآورد. پدال‌بورد‌هایی که برای کنترل این سیستم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، معمولاً به‌طور کامل تحت پروتکل میدی هستند؛ در نتیجه، سوئیچ‌های آنها افکت‌ها را خاموش یا روشن می‌کند و پدال‌های اکسپرشن می‌توانند به پارامترهای مختلف متصل شوند یا حتی در هر صدای پیش‌فرض، وظیفه متفاوتی را عهده‌دار گردند. هر حالت پیش‌فرض نسبت به داده‌های میدی که به آن ارسال می‌شود، آگاه است و بنا به ورودی ارسال‌شده توسط کاربر، می‌داند چه پارامتری را در چه زمانی تغییر دهد. افکت‌ها نیز با دریافت این داده‌ها می‌توانند پارامترها را حرکت و نوسان دهند.

چگونه می‌توانم در زنجیره سیگنال خود از MIDI استفاده کنم؟

اگر تمام تجهیزات شما آنالوگ است، سوئیچ‌های میدی نقطه شروع خوبی برای در خدمت گرفتن قدرت میدی هستند. همچنین می‌توانید پدال‌های خود را بررسی کنید و ببینید امکان اتصال USB یا فیش ورودی که واژه MIDI بر روی آن نوشته شده باشد، بر روی تجهیزات مورد استفاده‌تان تعبیه شده است یا نه.

میدی یک زبان نرم‌افزاری جهانی است که در تجهیزات موسیقایی گوناگونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. لازم نیست حتماً در سبک‌های موسیقی الکترونیک و دیجیتال فعال باشیم تا از این فناوری استفاده کنیم؛ زیرا اطلاعات میدی توسط رابط‌های مختلفی ارسال و دریافت می‌شوند و می‌توان استفاده‌های متعددی از آن داشت. در ساده‌ترین سطح، MIDI می‌تواند اطلاعات مربوط به خاموش یا روشن شدن پدال را به پدال ارسال کند. در سطحی بالاتر می‌توانیم از میدی برای کنترل یا خودکارسازی پارامترهای مختلف پدال استفاده کرده و تمام تمرکز خود را معطوف به نوازندگی کنیم. تکنولوژی میدی کمک می‌کند که بر روی صحنه آزادانه حرکت کنید و برقصید؛ مگر هدف موسیقی چیزی غیر از این است؟

منبع: Guitar.com
نویسنده: Lewis Noke Edwards
مترجم: کیان ایرجی