راه‌اندازی استودیوی خانگی با بودجه محدود

تکنولوژی عصر دیجیتال به ما اجازه می‌دهد صدایی باکیفیت را در خانه و در استودیوی خانگی با بودجه محدود به دست آوریم. شاهد این امر، اولین آلبوم بیلی آیلیش (Billie Eilish) است که در استودیوی خانگی تولید شده است. این یک خبر خوب برای هنرمندان مستقل و افرادی است که در استودیوهای خانگی کار می‌کنند.

اقتصادی‌ترین راه احداث یک استودیوی خانگی مقرون‌به‌صرفه این است که همه چیز تا حد ممکن ساده باشد. ابتدا باید ابزارهای مورد نیاز خود را مشخص کنید.

یک فهرست تدوین کنید و از هر ابزار چند گزینه مختلف در فهرست خود قرار دهید و هر ریال از پول خود را به بهینه‌ترین نحو ممکن خرج کنید.

راه‌اندازی استودیوی خانگی با بودجه محدود: ارزان یعنی دقیقاً چند؟

امروزه می‌توانیم با صرف هزینه‌ای معقول، یک استودیو راه‌اندازی کنیم. این امر بدین معنا نیست که تمام تجهیزات استودیو خود را از ارزانترین نوع ممکن تهیه کنیم؛ بلکه مسئله این است که بودجه خود را به‌درستی تعیین کرده و انتخاب‌های هوشمندانه‌ای داشته باشیم. هر جا که ضرورت دارد پول خرج کنید و هر جا که ممکن است صرفه‌جویی کنید.

البته روی دیگر سکه این است که چنین روندی می‌تواند سردرگم‌کننده باشد. در آغاز راه، فهرستی بلندبالا از گزینه‌های مختلف دارید که در زرق‌وبرق تبلیغات پیچیده شده‌اند. باید بررسی‌های تخصصی بسیاری را مطالعه کنید تا از مناسب بودن گزینه مورد نظر خود مطمئن شوید. به‌علاوه، خطر گرفتار شدن در دام سندروم خرید تجهیزات نیز همیشه در کمین شماست.

گزینه‌های اقتصادی و شگردهای هوشمندانه می‌توانند صدها دلار برای شما صرفه‌جویی به همراه داشته باشند. در این مطلب، لیستی از تجهیزات ضروری جهت راه‌اندازی استودیوی خانگی را برای شما تهیه کرده‌ایم. همچنین در ادامه، روش‌های مقرون‌به‌صرفه تهیه این تجهیزات را بررسی خواهیم کرد. موارد ضروری از این قرار هستند:

1. فضا
2. کامپیوتر (پردازنده، رم و فضای ذخیره اطلاعات)
3. کارت صدا
4. اسپیکر مانیتورینگ
5. نرم‌افزار آهنگسازی
6. میکروفون
7. هدفون و امپلیفایر هدفون
8. میدی کنترلر
9. کابل، پایه و سخت‌افزارهای ضروری
10. پوشش آکوستیک

۱۰ گام در جهت راه‌اندازی استودیوی خانگی

گام اول: یک فضای مناسب انتخاب کنید

اندازه استودیو کاملاً به استفاده مورد نظر شما بستگی دارد. آیا قصد دارید صدای کیت درام یا یک ارکستر کامل را ضبط کنید؟ اگر پاسخ مثبت است، باید فضایی را پیدا کنید که جای کافی برای گروه و همچنین تجهیزات لازم داشته باشد؛ مثلاً گاراژ خالی یا زیرزمین بزرگ.

از سوی دیگر، اگر می‌خواهید آثار خود را تولید کنید، هنرمندی در سبک‌های موسیقی الکترونیک هستید یا تنها به فضایی برای ضبط وکال، گیتار، کیبورد یا سازهای دیگر به‌صورت انفرادی نیاز دارید، یک اتاق معمولی هم جوابگوی نیاز شما خواهد بود.

اگر استودیوی خانگی شما تنها برای میکس کردن مورد استفاده قرار خواهد گرفت، باید تمرکز خود را بر روی چینش اسپیکرها، پوشش آکوستیک و اقدامات لازم در جهت خوش‌صداتر کردن محیط استودیو قرار دهید. در ادامه این مقاله به این نکات نیز خواهیم پرداخت.

در هنگام انتخاب فضایی برای ضبط، دو نکته را در خاطر داشته باشید: از فضاهایی با سقف کوتاه و اتاق‌های مربعی پرهیز کنید.

به علت خواص فیزیکی امواج صدا، سقف کوتاه صدا را بازگشت می‌دهد و این امر ممکن است باعث افت وضوح و دقت صدای دریافتی شود. اگر چاره‌ای جز استفاده از فضایی با سقف کوتاه ندارید، نصب پوشش آکوستیک بر روی سقف را به‌طور جدی در نظر داشته باشید (و هزینه‌های اضافه آن را در بودجه خود لحاظ کنید).

۲- اتاق‌های مربعی نیز فضاهای مناسبی برای کار نیستند. این اتاق‌ها کاملاً متقارن هستند و نقطه‌های کوری دارند که در آن نقطه‌ها، فرکانس‌ها در اثر انباشت، یکدیگر را خنثی می‌کنند. این امر می‌تواند دقت کار شما را کاهش دهد.

گام دوم: یک کامپیوتر مناسب تهیه کنید

تقریباً هر کامپیوتر معمولی خانگی را می‌توان برای تولید موسیقی به کار برد؛ اما کامپیوتری با مشخصات پایین می‌تواند دست شما را در انجام عملیات پیچیده‌تر بسته نگه دارد. یک کامپیوتر کند می‌تواند به‌سرعت حس‌وحال کار را از بین ببرد.

توصیه می‌کنیم کامپیوتری با کارایی بالا و سیستم عامل ۶۴ بیتی داشته باشید. این کامپیوتر باید به شکلی مناسب پاسخگوی تعداد ترک‌هایی قابل توجه به همراه پلاگین‌ها و بانک‌های سمپل باشد. در این مرحله، در صرف بودجه دست و دلباز باشید و بهترین دستگاهی که توان خرید آن را دارید تهیه کنید.

به‌عنوان نقطه شروع توصیه می‌کنم کامپیوتر شما حداقل ۸ گیگابایت رم و پردازنده چهار هسته‌ای داشته باشد. همچنین بد نیست که کامپیوتر خود را برای مصارف تولید موسیقی بهینه‌سازی کنید.

چنین مشخصاتی برای تولید موسیقی‌هایی که عمدتاً با سینتی‌سایزرها ساخته می‌شوند و تکیه چندانی به بانک‌های سمپل سنگین ندارند، مناسب است. البته می‌توانید با ۴ گیگابایت رم هم کار را به راه بیندازید؛ اما با حداقل بهینگی ممکن.

اگر تمکن مالی برای خرید پردازنده بهتر یا رم‌های ۱۶ یا ۳۲ گیگابایتی را دارید، حتماً این کار را انجام دهید.

ذخیره‌سازی: HDD یا SSD؟

کار با داده آدیو می‌تواند به‌مرور زمان باعث تولید فایل‌های متعدد شود. حداقل فضای مورد نیاز برای کار با آدیو، یک ترابایت است و پیشنهاد می‌کنیم رفته‌رفته این فضا را افزایش دهید.

برای عملکردی سریع از درایوهای سالید استیت (SSD) به‌عنوان هارد اصلی سیستم عامل و از هارد دیسک معمولی (HDD) برای ذخیره‌سازی فایل‌های ثانویه و غیرسیستمی استفاده کنید.

درایوهای سالید استیت گران‌تر از درایوهای معمولی هستند؛ پس رویکرد ترکیبی به شما اجازه می‌دهد تا یک درایو SSD نسبتاً کوچک (۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایت) برای نرم‌افزارهای اصلی و یک هارد دیسک HDD با ظرفیت بالاتر و ارزان‌تر (یک ترابایت) برای فایل‌ها و بانک‌های سمپل خود داشته باشید. این روش، مناسب کسانی است که بودجه محدودی دارند.

برای تولید موسیقی به کارت گرافیک مجزا نیاز ندارید

کارت گرافیک مجزا برای کسانی که تنها با آدیو سروکار دارند، ضروری نیست؛ مگر آنکه به بازی‌های رایانه‌ای نیز علاقه زیادی داشته باشید و یا بخواهید به ویرایش ویدیو، تولید انیمیشن یا سایر کارهایی بپردازید که فشار زیادی به کارت گرافیک می‌آورند. با این وجود، نرم‌افزارهای موسیقی نیز دارای داده تصویری قابل توجهی هستند؛ پس اطمینان حاصل کنید که کارت گرافیک موجود بر روی سیستم شما کیفیت قابل قبولی داشته باشد.

اسمبل کردن سیستم یا خرید سیستم اسمبل‌شده؟

اگر به دنبال خرید کامپیوترهای مکینتاش هستید بهتر است همین الان عبارت مقرون‌به‌صرفه را فراموش کنید. بسته به تنظیمات، هزینه خرید چنین کامپیوتری بین ۱۳۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار است. این بهایی است که برای سادگی کار با کامپیوترهای اپل، هماهنگی کامل با دیگر محصولات اپل و دسترسی به نرم‌افزار لاجیک پرو می‌پردازید.

اسمبل کردن کامپیوتر با خرید قطعات به‌صورت جداگانه، گزینه‌های بسیار متنوعی را در اختیار شما می‌گذارد. این روش مقرون‌به‌صرفه‌تر از خرید کامپیوتر اسمبل‌شده و آماده است. با تنظیمات یادشده در بالا می‌توانید کامپیوتر مناسبی را با کمتر از هزار دلار تهیه کنید.

اگر دوست دارید تجهیزات شما قابل حمل باشند، لپ‌تاپ‌هایی با تنظیمات مشابه را نیز می‌توان با قیمتی در همین حدود تهیه کرد. اما به دلیل محدودیت‌های اندازه و قدرت لپ‌تاپ، طبیعتاً کارایی آنها معادل با یک سیستم دسکتاپ در حدود قیمت مشابه نخواهد بود. خرید لپ‌تاپ (با مانیتور ۱۵ اینچی) را تنها به کسانی توصیه می‌کنم که دائماً در حال سفر و جابجایی هستند یا می‌خواهند از سیستم خود در شرایط اجرای زنده نیز استفاده کنند.

گام سوم: انتخاب کارت صدا

کارت صدا به‌عنوان رابطی بین جهان آنالوگ و دیجیتال عمل می‌کند.

انتخاب شما در زمینه کارت صدا باید با توجه به تعداد ورودی‌های مورد نیاز و تعداد منابع صدایی (ساز یا میکروفون) که می‌خواهید در آن واحد ضبط کنید، انجام شود. بزرگترین وجه تمایز میان مدل‌های مختلف موجود در بازار، تعداد ورودی‌ها و خروجی‌های آنهاست. تعداد ورودی بیشتر یعنی اینکه می‌توانید منابع صدای بیشتری را به‌صورت همزمان ضبط کنید.

از نظری خروجی هم اکثر کاربران تنها از یک جفت اسپیکر مانیتورینگ استفاده می‌کنند؛ پس وجود حداقل دو خروجی ضروری است. اما مهندسین صدا ممکن است چند جفت مانیتور جهت رفرنس‌گیری داشته باشند یا از تجهیزات و پردازنده‌های سخت‌افزاری استفاده کنند. چنین افرادی باید حداقل چهار خروجی در اختیار داشته باشند.

اگر تنها قصد دارید یک یا دو منبع صدا را در آن واحد ضبط کنید (مثلاً خواننده‌ای که می‌خواهد صدای گیتار و آواز خود را در آن واحد ضبط کند)، دو ورودی برای شما کافیست. بیشتر کارت صداهای مقرون‌به‌صرفه دارای دو ورودی بوده و برای استودیو‌های خانگی کوچک طراحی شده‌اند.

کارت صدای Audient EVO 4 (یا پکیج Audient EVO) گزینه‌‌ای مناسب برای استودیوهای کوچک است. این دستگاه، صدایی دلپذیر تولید می‌کند و قیمت مناسبی نیز دارد. اگر قصد دارید کیت درامز یا گروه موسیقی را به‌طور زنده ضبط کنید، باید کارت صدایی با تعداد ورودی‌های بالا یا رابط ADAT تهیه کنید (مثلاً Audient iD14).

گام چهارم: اسپیکر مانیتورینگ

مانیتورهای استودیویی برای ایجاد پاسخ صوتی تخت و خنثی طراحی شده‌اند و هیچ فرکانسی را کاهش یا افزایش نمی‌دهند. چنین اسپیکرهایی باعث می‌شوند موسیقی شما در سیستم‌های پخش خانگی صدایی یک‌دست داشته باشد و گوش شما را در هنگام رفرنس‌گیری گمراه نمی‌کنند.

اسپیکرهای استودیویی باکیفیت می‌توانند تغییر قابل ملاحظه‌ای در کیفیت کار شما ایجاد کنند؛ خصوصاً اگر قصد دارید کار میکس و مستر را نیز شخصاً انجام دهید. با این وجود، پیشنهاد کردن نوع یا اندازه‌ای مشخص از اسپیکر کاری دشوار است؛ زیرا این فاکتورها به استودیو شما بستگی دارند.

مانیتورها عموماً بر اساس سایز درایور خود طبقه‌بندی می‌شوند که از ۳ یا ۴ اینچ تا ۱۰ یا ۱۲ اینچ متغیر است. به زبان ساده، درایورهای بزرگتر قدرت بیشتری داشته و می‌توانند فرکانس‌های پایین‌تری را تولید کنند. اما فرکانس‌های پایین‌تر معمولاً در اتاق‌های کوچک و بدون پوشش آکوستیک دردسرساز می‌شوند؛ پس درایور بزرگتر الزاماً برای شما بهتر نیست.

همچنین حتی بهترین اسپیکرهای مانیتورینگ هم باید جای‌گذاری مناسبی داشته باشند و در اتاقی با پوشش آکوستیک مطلوب قرار گیرند تا بتوانند عملکردی بهینه ارائه کنند.

برای اتاق‌های کوچک تا متوسط (۲.۵ × ۳ متر)، مانیتورهایی با درایورهای ۵ یا ۶ اینچی کافی خواهند بود و می‌توانید چنین مدل‌هایی را با قیمتی در حدود ۳۰۰ الی ۴۰۰ دلار تهیه کنید.

اگر اتاق بزرگتری دارید (۳.۵ × ۴.۵ متر) و می‌خواهید اسپیکر مورد نظر شما فرکانس‌های بم‌تری را پوشش دهد، می‌توانید مدل‌هایی با درایورهای ۶.۵ تا ۸ اینچی را تهیه کنید. درایورهای بزرگتر از این معمولاً برای استودیوهای کوچک و معمولی توصیه نمی‌شوند؛ زیرا دریافت صدای مطلوب از آنها نیازمند پوشش آکوستیک حساب‌شده فضا است.

گام پنجم: نرم‌افزار آهنگسازی

نرم‌افزارهای آهنگسازی (DAW)، از نظر قیمت به سه دسته مختلف تقسیم می‌شوند: نرم‌افزارهای رایگان، نرم‌افزارهایی با کاربری محدود و نرم‌افزارهای حرفه‌ای. بیایید هر یک از این دسته‌ها را بررسی کنیم.

نرم‌افزارهای رایگان

این دسته شامل هر نرم‌افزاری است که دارای نسخه رایگان باشد؛ مثلاً Audacity ،Garageband یا Cakewalk. برخی از این نرم‌افزارها تقریباً تمام امکانات پایه را دارند؛ اما قابل قیاس با نرم‌افزارهای پولی نیستند.

نرم‌افزارهای رایگان را تنها به مبتدی‌ها توصیه می‌کنیم. اگر بودجه شما بسیار پایین است، می‌توانید موقتاً به چنین گزینه‌هایی تکیه کنید؛ اما زمانی که بودجه کافی برای خرید نسخه کامل یک نرم‌افزار حرفه‌ای را پس‌انداز کردید، حتماً نرم‌افزار مورد استفاده خود را ارتقاء دهید.

نرم‌افزارهایی با کاربری محدود

بسیاری از شرکت‌ها یک نسخه آزمایشی را جهت آزمودن نرم‌افزار پیش از خرید در اختیار کاربر قرار ‌می‌دهند. حداقل یک نمونه از این نرم‌افزارها به همراه تجهیزاتی که خریداری ‌می‌کنید ارائه خواهد شد. بسیاری از کارت صداها به همراه نسخه سبک نرم‌افزارهایی چون Ableton یا Cubase عرضه ‌می‌شوند. البته این نرم‌افزارها تا ابد جوابگوی نیاز شما نیستند و دیر یا زود باید به فکر خرید نسخه کامل آنها باشید.

نرم‌افزارهای حرفه‌ای

نرم‌افزارهای حرفه‌ای از قبیل FL Studio، ریپر، Pro Tools، لاجیک و Cubase، از نظر امکانات، روش کار و قیمت با یکدیگر متفاوت هستند. می‌توان ساعت‌‌ها به بحث درباره این نرم‌افزارها پرداخت؛ اما در نهایت شما باید گزینه‌ای را انتخاب کنید که از نظر امکانات، ظاهر رابط کاربری و روند کار، برای شما جذاب و الهام‌بخش باشد.

Ableton و FL Studio برای تولید موسیقی الکترونیک یا تولید موسیقی بر مبنای سمپل‌‌ها بهینه‌سازی شده‌اند. Logic Pro نیز انتخابی هوشمندانه برای کاربران سیستم‌‌های مکینتاش است. ریپر، کیوبیس و پرو تولز هم روند کاری بهینه‌ای را برای کسانی که بر ضبط، میکس و ویرایش آدیو تمرکز دارند، فراهم می‌کنند.

هزینه خرید نرم‌افزار آهنگسازی

از نظر قیمت، ریپر با هزینه ۶۰ دلار، ارزانترین نرم‌افزار آهنگسازی کامل به حساب ‌می‌آید (با احتساب اینکه ریپر هیچ ساز مجازی در خود ندارد). این قیمت همچنین شامل دو به‌روزرسانی عمده نیز ‌می‌شود.

لاجیک پرو، استودیو وان، کیوبیس، اف‌ال استودیو و ایبلتون لایو قیمتی در حدود ۲۰۰ الی ۵۰۰ دلار دارند و لاجیک و اف‌ال استودیو اجازه به‌روزرسانی‌‌های رایگان را نیز به کاربر ‌می‌دهند.

یک گزینه دیگر نیز استفاده از نرم‌افزارهایی است که دارای اشتراک هستند و می‌توانید اشتراک سالانه آنها را با هزینه‌ای در حدود ۱۰۰ دلار تهیه کنید.

پرو تولز اگرچه به‌عنوان نرم‌افزار استاندارد صنعت موسیقی در استودیوهای بزرگ به کار ‌می‌رود، اما گرانترین گزینه است و اشتراک سالانه آن نیز در حدود ۵۰۰ دلار هزینه دارد. به همین دلیل، خرید Pro Tools برای استودیوهای خانگی کوچک چندان منطقی است.^(۱)

گام ششم: میکروفون

هر استودیو به حداقل یک یا دو میکروفون برای ضبط آدیو نیاز دارد؛ خصوصاً برای وکال، گیتار آکوستیک و سازهایی از این دست.

کلکسیون میکروفون شما به‌مرور زمان رشد خواهد کرد؛ اما در حال حاضر بهترین استراتژی این است که یک میکروفون همه‌کاره و یک میکروفون تخصصی تهیه کنید.

به‌عنوان میکروفون همه‌کاره، Shure SM57 یا SM58 و یا Audio-Technica AT2020 را پیشنهاد می‌کنیم. این میکروفون‌ها جواب خود را پس داده‌اند و تقریباً از هر منبعی، صدایی دلپذیر برداشت ‌می‌کنند. خرید هر یک از این مدل‌ها در حدود ۱۰۰ دلار هزینه خواهند داشت.

میکروفون تخصصی شما بهتر است یک میکروفون خازنی (کاندنسر) یا میکروفونی تخصصی برای مصرفی به‌خصوص در ژانر مورد نظر شما باشد. همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، پکیج EVO 4 شامل یک میکروفون خازنی است که کیفیتی مطلوب دارد و برای شروع کار در استودیوی خانگی مناسب است.^(۲)

گام هفتم: هدفون و امپلیفایر

وجود یک هدفون خوب برای مانیتور کردن سیگنال در هنگام ضبط و میکس ضروری است.

درست مانند اسپیکرهای مانیتورینگ، هدفونی با پاسخ‌دهی تخت و خنثی، برای شرایط استودیویی مناسب‌تر است. پاسخ صوتی تخت باعث ‌می‌شود که صدا بدون کاهش یا افزایش دامنه‌های فرکانسی به گوش ما برسد.

همچنین هدفون مورد نظر شما باید انعطاف‌پذیر باشد و اطراف گوش را به‌خوبی بپوشاند. طراحی ارگونومیک به منظور جلوگیری از درد گوش در استفاده‌های طولانی‌مدت نیز شاخصه‌ای ضروری است. از سوی دیگر، اگر قصد دارید از هدفون در زمان ضبط صدا نیز استفاده کنید، باید از ایزولیشن مناسبی برخوردار باشد تا صدا از داخل هدفون به بیرون نشت نکرده و توسط میکروفون دریافت نشود.

اگر صدای ساز چند نوازنده را در آن واحد ضبط ‌می‌کنید، باید خروجی هدفون کافی برای برطرف کردن نیاز تمام عوامل در اختیار داشته باشید. برای این کار می‌توانید از یک امپلیفایر هدفون چند کانال استفاده کنید.

گام هشتم: میدی کنترلر

با توجه به اهمیت میدی کنترلرها در استودیوهای امروزی، ‌می‌توان گفت که یک استودیوی خانگی بدون این ابزار، کامل نمی‌شود.

جدا از نواختن سازهای مجازی، میدی کنترلرهای برای وظایفی چون فعال کردن تنظیمات خودکار، سمپل‌ها، تغییر پیش‌فرض‌ها و امور دیگر بسیار مفید هستند. انعطاف‌پذیری تکنولوژی MIDI در مرحله پس‌تولید به شما امکان ‌می‌دهد که اجراهای خود را بر اساس نیاز خود ویرایش، اصلاح و لایه‌بندی کنید.

بسته به نیاز شما و میزان فضایی که در اختیار دارید، میدی کیبوردهایی با ۲۵ الی ۸۸ کلید در بازار موجودند. برای خرید یک کنترلر خوب و مقرون‌به‌صرفه، احتمالاً باید مبلغی در حدود ۱۵۰ الی ۳۰۰ دلار هزینه کنید که مبلغ دقیق بر اساس برند و امکانات دستگاه تعیین ‌می‌شود.

گام نهم: پوشش آکوستیک

خواه به ضبط با میکروفون بپردازید و خواه مشغول میکس یک آهنگ باشید، صدایی که از دیوارها و سطوح به سمت شما بر‌می‌گردد، بزرگترین دشمن شماست. پوشش آکوستیک کلید دستیابی به صدایی با کیفیت بالا در استودیوی خانگی است.

بهبود وضعیت آکوستیک اتاق شامل استفاده از موادی مخصوص به منظور کاهش بازتاب صداست. کنترل فرکانس‌های بم در اتاق‌های کوچک نسبت به سایر فرکانس‌ها دشوارتر است. این فرکانس‌ها ممکن است توسط دیوارها بازتاب داده شده و با موج اصلی صدا تداخل کنند؛ امری که باعث ایجاد نقاط کور و نقاط تجمیع بیس ‌می‌شود.

برای مقابله با این امر باید از پنل‌های جاذب از جنس‌هایی مانند پشم سنگ یا پشم شیشه در نقاطی به‌خصوص از اتاق استفاده شود تا بازتاب فرکانس‌های پایین به حداقل برسد. پنل‌های فوم آکوستیک موجود در بازار عمدتاً برای کنترل بازتاب فرکانس‌های بالاتر مورد استفاده قرار ‌می‌گیرند.

ترکیبی از مواد جاذب می‌تواند در راستای کاهش بازتاب‌های اتاق و نتیجتاً، رسیدن به تخت‌ترین پاسخ صوتی ممکن، مورد استفاده قرار گیرد. در اینترنت اطلاعات گسترده‌ای درباره انواع پوشش‌های آکوستیک و اندازه‌ها و اجناس مرسوم آنها وجود دارد.

اگرچه پکیج‌های پوشش آکوستیک نیز در بازار موجود هستند، اما توصیه ‌می‌کنم شخصاً مواد خام را تهیه کرده و از یک نجار در محل خود بخواهید تا برای اتاق شما پوششی سفارشی تولید کند. این روش معمولاً بسیار ارزانتر تمام می‌شود و محصول نهایی نیز کاملاً با اندازه‌های اتاق شما همخوانی خواهد داشت.

گام دهم: کابل‌ها و سخت‌افزارهای جانبی

از پایه کیبورد گرفته تا اتاقک وکال و پایه پت‌گیر، لوازم بسیاری برای راه‌اندازی استودیو مورد نیاز هستند. برخی از این لوازم، ضروری هستند و برخی نیز به نیازهای شما بستگی دارند (از جمله امپلیفایر گیتار). باید تجهیزاتی را تهیه کنید که منجر به افزایش بهینگی و راحتی کار شوند.

از جمله ضروریات می‌توان به پت‌گیر (پاپ فیلتر) و پایه میکروفون اشاره کرد. پت‌گیر در هنگام ضبط آواز با میکروفون خازنی بسیار مهم است.

اکیداً توصیه ‌می‌کنم یک پایه میکروفون باکیفیت نیز تهیه کنید. مقاومت این ابزار بسیار مهم است. بسیاری از پایه‌های میکروفون ارزان قیمت به‌راحتی تعادل خود را از دست می‌دهند. شخصاً ترجیح می‌دهم چند دلار بیشتر هزینه کنم و پایه‌ای باکیفیت‌تر تهیه کنم تا اینکه میکروفون خازنی ارزشمندم در اثر برخورد با زمین خراب شود.

در نهایت، باید برای سازها و میکروفون‌های خود، کابل‌های مناسب تهیه کنید. می‌توانید یک کابل XLR به طول ۷.۵ متر را با قیمتی در حدود ۱۲ دلار تهیه کنید. ^(۳)

سخن نهایی

ابتدا محیط خانه ما تبدیل به استودیو می‌شود و سپس همین استودیو، تبدیل به خانه واقعی ما ‌می‌شود. خواه یک استودیو مجهز و حرفه‌ای داشته باشیم و خواه یک فضای کوچک در زیر پله، صندلی ما مرکز دنیای ما به حساب ‌می‌آید.

هدف من در این مقاله این بود که به شما نشان دهم چگونه در راه‌اندازی استودیوی خانگی، هزینه‌های خود را تا حد معقول کاهش دهید. راه‌اندازی استودیو بدون زیر بار قرض رفتن هم ممکن است. البته با پیشرفت حرفه، احتمالاً دچار سندروم خرید تجهیزات خواهید شد و سخت‌افزار بیشتر و باکیفیت‌تری را به استودیو خود اضافه ‌می‌کنید و شاید آخر تن به زیر بار قرض رفتن هم بدهید!

در پایان پیشنهاد می‌کنیم ویدیو «تجهیزات مورد نیاز برای راه‌اندازی استودیوی خانگی» را نیز در وب‌سایت یا کانال آپارات گیتارایران تماشا کنید.

منبع: Audient
نویسنده: Sean Fitzjohn
مترجم: کیان ایرجی

---

^۱کاربران ایرانی عموماً از نرم‌افزارهای کرک‌شده استفاده ‌می‌کنند که برخلاف بسیاری از شایعه‌‌ها، کاملاً بدون مشکل کار می‌کنند و جوابگوی نیازهای کاربر هستند. با وجود همه این‌ها، شخصاً نسخه کامل ریپر را تهیه کرده‌ام و خرید این نرم‌افزار را به کاربران توصیه ‌می‌کنم. (مترجم)

^۲اقلام موجود در پکیج EVO 4 در اولین سری آموزشی تولید موسیقی گیتارایران مورد بررسی قرار گرفته و در تولید موسیقی از آنها استفاده شده است. شما می‌توانید این مجموعه را در این صفحه مشاهده کنید. (مترجم)

^۳برخلاف آنچه که اکثراً تصور می‌کنیم، کابل‌های استودیویی هزینه قابل توجهی را به دارندگان استودیوهای خانگی تحمیل ‌می‌کنند. توصیه ‌می‌کنم در صورت امکان، کابل‌های باکیفیت آماده از شرکت‌های معتبر را تهیه کنید. اما اگر فکر ‌می‌کنید با صرف چند میلیون تومان هزینه برای کابل‌ها مجبور خواهید بود که تجهیزات ارزان‌قیمت‌تری تهیه کنید، ‌می‌توانید با مراجعه به مراکز فروش تجهیزات الکتریکی در شهر خود، کابل باکیفیت و همچنین جک‌های مرغوب تهیه کرده و از کسی که در کار با لحیم و هویه تجربه دارد بخواهید تا کار اتصال آنها را برای شما انجام دهد. این روش معمولاً هزینه کمتری دارد؛ اما مقاومت کابل‌های دست‌ساز معمولاً به اندازه کابل‌های شرکتی نیست. توجه داشته باشید که بسیاری از فروشندگان در ایران نام درست جک‌های اتصال را نمی‌شناسند و برای کابل‌های میکروفون یا همان XLR از اصطلاح فیش کنون و برای کابل‌های اتصال ساز یا همان TS/TRS از اصطلاح فیش بنون مونو و استریو استفاده ‌می‌کنند. (مترجم)