تفاوت میان گین و ولوم در یک امپ گیتار چیست؟

تفاوت میان گِین و ولوم در یک امپلیفایر گیتار، حتی برای برخی از بیسیست‌ها یا گیتاریست‌های حرفه‌ای نیز می‌تواند گیج‌کننده باشد و بسیاری از این افراد نیز حتی با وجود استفاده مداوم از امپ‌های گیتار و این پارامتر‌ها، اطلاعی دقیق از تفاوت میان آنها ندارند و نمی‌توانند آنها را به شکلی دقیق تعریف کنند.

افراد بسیار زیادی در دنیا روزانه به شکلی عادی از اتومبیل استفاده می‌کنند، اما نمی‌توانند نحوه کارکرد اجزایی همچون موتور آن را به شکلی دقیق تعریف کنند. گیتاریست‌ها نیز همانند این رانندگان، دائماً در حال استفاده از یک امپلیفایر هستند؛ اما اکثر آنها نمی‌توانند کارکرد پارامتر گین را به شکلی دقیق توصیف کنند. در واقع، شما برای استفاده از این پارامتر در امپ خود، نیازی به درک کارکرد آن ندارید و تنها با چرخاندن ناب مربوط به آن، متوجه خواهید شد که اتفاقی جالب برای صدای سازتان می‌افتد که احتمالاً به پدیده دیستورشن مربوط است!

هیچ اشکالی ندارد که حتی با وجود تجربه بسیار در نوازندگی گیتار، کارکرد مؤلفه گین را در امپ به شکلی دقیق ندانید؛ اما اگر قصد خرید اولین امپلیفایر گیتار خود را داشته باشید، درک این مؤلفه، کارکرد آن و دلیل همبستگی آن با مؤلفه ولوم، می‌تواند به شما در انتخاب امپی مناسب و کاربردی کمکی شایان کند.

بهتر است پیش از اینکه به توضیح مؤلفه گین بپردازیم، کارکرد یک امپ گیتار را به شکلی پایه مورد بررسی قرار دهیم.

امپ گیتار، دستگاهی است که سیگنال گیتار را در دو پله یا استیج پردازش می‌کند. با نوازندگی گیتار و اتصال ساز به امپ، سیگنال خروجی از پیکاپ‌های آن از طریق کابل به شکلی ضعیف وارد امپ و استیج اول آن می‌شود. در این مرحله، سیگنال پس از پردازش و تقویت، به بخش دوم امپ انتقال می‌یابد تا به شکلی نهایی تقویت شده و در اسپیکر امپ پخش شود.

بخش اول، پری‌امپ نام دارد که در برخی از امپ‌ها، شما می‌توانید شدت سیگنالی که از این بخش عبور می‌کند را کنترل کنید. این کنترل، گین نام دارد که در برخی از امپ‌ها، درایو (drive) نیز نامیده می‌شود. گین را می‌توان شدت سیگنال ورودی به پری‌امپ دانست. با اینکه این مؤلفه تأثیری مشهود بر روی شدت صدای خروجی از امپ دارد، اما بیشتر تُن ساز شما را تغییر می‌دهد. به همین دلیل است که بسیاری از نوازندگان، تفاوت میان گین و ولوم را به‌درستی تشخیص نمی‌دهند. میزان گین در امپ، گویای شدت سیگنالی است که به پری‌امپ دستگاه وارد می‌شود و فشاری که به آن اعمال می‌گردد. شما می‌توانید با تنظیم مؤلفه گین در امپ خود، میزان دیستورشن صدای آن را بدون همبستگی با شدت صدای خروجی آن تنظیم کنید. در واقع، در صورتی که امپلیفایر را در گینی بالا تنظیم کنید اما ولوم آن را کاهش دهید نیز می‌توانید با شدت صدایی پایین، تنی با دیستورشن بالا را تجربه کنید.

این تعاریف به این معناست که مؤلفه گین بدون همبستگی با شدت صدای خروجی امپ، میزان رنگ‌شدگی و تمیزی سیگنال خروجی آن را تعیین می‌کند. همانطور که گفته شد، شما می‌توانید با قرار دادن گین در میزان نهایی و تنظیم ولوم، تنی با دیستورشن شدید را چه در شدت صدایی بسیار کم و چه با شدتی کرکننده در امپ خود در اختیار داشته باشید.

مؤلفه ولوم یا مستر ولوم در امپ، یک بخش کاملاً جداگانه از مؤلفه گین است که در بخش ثانویه امپ، یعنی مدار پاور امپ آن قرار دارد. این کنترل، وظیفه تنظیم شدت و قدرت سیگنال خروجی امپلیفایر را بر عهده دارد. فرض کنید که اگر گین وظیفه شکل‌دهی و تغییر تن امپ شما را دارد، نقش مستر ولوم، تنظیم شدت صدای خروجی امپ شماست.

در امپ‌هایی که تنها یک کنترل واحد ولوم دارند و از کنترل گین بی‌بهره هستند، کنترل ولوم در بخش اول مدار امپ، یعنی پری‌امپ قرار گرفته است و با تنظیم آن، می‌توانید همزمان گین و ولوم کلی امپ را تنظیم کنید. در واقع، با تنظیم این مؤلفه در این دسته از امپلیفایرهای گیتار، هم شدت صدای خروجی و هم رنگ سیگنال را تنظیم خواهید کرد. می‌توان گفت که در امپ‌هایی که کنترل گین جداگانه‌ای ندارند، میزان دیستورشن و شدت صدای خروجی، همبستگی نزدیکی با یکدیگر دارند.

امیدواریم با مطالعه این مطلب، توانسته باشید به درکی کلی از کارکرد دو کنترل گین و ولوم رسیده باشید.

منبع: وب‌سایت Fender
نویسنده: Jeff Owens
مترجم: امیر تولی