B-Bender چیست و چه کاربردی دارد؟

B-Bender یک قطعه مکانیکی است که در سال ۱۹۶۸ توسط دو نوازنده کانتری به نام‌های جین پارسونز (Gene Parsons) و کلارنس وایت (Clarence White) اختراع شد. این قطعه کمتر شناخته‌شده، ابتدا به اسم Parsons/White Pull-String شناخته می‌شد، بعدها به StringBender تغییر نام داد و نهایتاً B-Bender نام گرفت. در ادامه این مطلب، شما را بیشتر با مکانیزم و کاربرد آن آشنا می‌کنیم.

B-Bender چیست؟

همانطور که می‌دانید، تکنیک بِند (bend) جزئی جدایی‌ناپذیر از نوازندگی گیتار الکتریک است و نوازنده‌ها، فارغ از سبکشان، همیشه سعی در اجرای درست این تکنیک دارند. B-Bender در واقع سیستمی متشکل از چندین قطعه است که به نوازنده امکان می‌دهد تا بدون استفاده از تکنیک بِند و فقط با اعمال فشار بر دسته و در نتیجه، کشیده شدن استرپ گیتار، سیم دوم یا همان سیم B را به اندازه یک پرده بند کند. این سیستم فقط روی بریج‌های ثابت قابل نصب است.

در این مکانیزم جالب، چندین اهرم مجهز به فنر داخل بدنه گیتار الکتریک تعبیه می‌شود که بریج را به دکمه استرپ موجود در بخش بالایی بدنه متصل می‌کنند. از سوی دیگر، دکمه استرپ نیز به یک اهرم متصل است و می‌تواند حدود یک اینچ به بالا و پایین حرکت کند. زمانی که دسته گیتار را رو به پایین فشار دهید و استرپ گیتار کشیده شود، دکمه استرپ به سمت بالا حرکت می‌کند و با فعال‌سازی مکانیزم B-Bender، سیم دوم به‌صورت خودکار به اندازه یک پرده بند می‌شود.

بعدها، برخی از گیتاریست‌ها به منظور شخصی‌سازی این قطعه، سیستم مذکور را روی سیم سوم یا سیم G پیاده کردند و محصول نهایی، G-Bender نامیده شد. بعضی افراد نیز موفق شدند که قابلیت تنظیم سیستم بین نیم پرده یا یک پرده را به آن اضافه کنند.

تاریخچه کوتاه B-Bender

همانطور که پیش‌تر اشاره شد، بی-بندر توسط دو گیتاریست برجسته به نام‌های کلارنس وایت و جین پارسونز اختراع شد که هر دو در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، عضو گروه‌هایی چون Nashville West و The Byrds بودند. آنها ابتدا نام اختراع خود را Parsons/White Pull-String گذاشتند و آن را روی تلکستر شخصی کلارنس وایت نصب کردند.

در اوایل دهه هفتاد، وایت و پارسونز نام اختراع خود را به StringBender تغییر دادند و پارسونز شخصاً اقدام به تولید و نصب آن بر روی گیتار متقاضیان کرد. او صدها نمونه از این وسیله را به فروش رساند و در سال ۱۹۸۹، طی توافق با یک موزیسین فولک به نام مریدین گرین (Meridian Green)، تلاش کرد تا میزان تولید را افزایش دهد. پس از چندی، پارسونز و گرین به سراغ فندر Custom Shop رفتند که حاصل همکاری آنها، گیتار الکتریک Fender Custom Shop Clarence White Telecaster بود. این گیتار از سال ۱۹۹۵ تا سال ۲۰۰۲ تولید شد و حدوداً دویست نسخه از آن به دست خریداران رسید.

چندی بعد، فندر تصمیم گرفت که یک گیتار مجهز به B-Bender را به‌صورت انبوه تولید کند تا علاقه‌مندان بیشتری بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. در نتیجه، پارسونز و گرین دست‌به‌کار شدند و تلاش کردند که B-Bender را برای تولید انبوه اصلاح و آماده کنند. نتیجه کار، یک تلکستر استثنایی به نام Fender American Standard B-Bender Telecaster بود که در سال ۱۹۹۶ روانه بازار شد. دو سال بعد، یک نسخه دیگر از همین ساز نیز با سه پیکاپ تولید شد. در اوایل دهه ۲۰۰۰، فندر آخرین نسخه خود از B-Bender Telecaster را روانه بازار کرد که به یک سیستم B-Bender اصلاح‌شده موسوم به Custom Fender/Parsons/Green B-Bender System مجهز بود و نوازنده می‌توانست میزان بِند را روی نیم پرده یا یک پرده تنظیم کند. امروزه، هیچ‌یک از این گیتارها دیگر توسط فندر تولید نمی‌شوند.

کاربرد B-Bender

از کاربردهای B-Bender در نوازندگی می‌توان به قابلیت بند کردن دو سیم به‌صورت همزمان اشاره کرد. به‌طور مثال می‌توان سیم سوم را به اندازه نیم پرده و همزمان سیم دوم را به اندازه یک پرده بند کنیم.

یا حتی در هنگام نواختن آکورد، می‌توانیم با استفاده از بی-بِندر یک نت را در حین گرفتن آکورد بند کنیم که در حالت عادی امکان‌پذیر نیست. به طور مثال، می‌توان آکورد Asus2 را از سر دسته گیتار گرفت و نت درجه دوم بزرگ (B) را به سوم بزرگ (#C) بند کرد که در نهایت یک آکورد A Major ساخته شود.

همچنین، این وسیله برای نوازنده‌هایی که از اسلاید استفاده می‌کنند نیز بسیار پرکاربرد است.

در طول تاریخ، عمدتاً نوازنده‌های کانتری از B-Bender استفاده کرده‌اند؛ اما جالب است بدانید که بسیاری از گیتاریست‌های راک و حتی هِوی متال هم گاهی برای جذاب‌تر شدن موسیقی خود، از این سیستم بهره گرفته‌اند. در این مورد می‌توان از آرپژ قسمت وِرس در آهنگ Unforgiven II گروه متالیکا و قسمت کلین قبل از سولو در ترک My Friend of Misery از همین گروه اشاره کرد. از دیگر آهنگ‌های مشهوری که از B-Bender در اجرای آنها استفاده شده است، می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:

• The Byrds – You Ain’t Goin’ Nowhere
• The Eagles – Peaceful Easy Feeling
• Led Zeppelin – Ten Years Gone
• Led Zeppelin – All My Love
• Marty Stuart – Hummingbyrd
• Albert Lee – Lonely Guy
• Linda Ronstadt – Dark End of the Street

اما این موارد، تنها بخشی کوچک از فهرست آهنگ‌هایی هستند که در آنها از B-Bender استفاده شده است. از دیگر نوازندگانی که در آثار خود از این سیستم بهره گرفته‌اند می‌توان به دیوید گیلمور (David Gilmour)، پیت تاونزند (Pete Townshend)، ریچ رابینسون (Rich Robinson)، مایک کمپبل (Mike Campbell) و پیتر باک (Peter Buck) اشاره کرد.

منبع: Fender و Wikipedia