رد کردن

انواع مختلف میکروفون و کاربرد آنها را بهتر بشناسیم

میکروفون یکی از بنیادی‌ترین ابزارها برای ضبط و اجرای موسیقی است. از میکروفون‌های مقاوم دینامیک گرفته تا مدل‌های ظریف ریبون، نوع میکروفونی که انتخاب می‌کنید، تأثیر بسزایی در صدای دریافتی خواهد گذاشت. در این مقاله، به انواع میکروفون و نحوه انتخاب این ابزار مهم برای شرایط مختلف می‌پردازیم.

خوشبختانه میکروفون‌ها انواع چندان زیادی ندارند. در این مقاله تمرکز خود را به مدل‌های دینامیک (dynamic)، کاندنسر (condenser) و ریبون (ribbon) معطوف می‌کنیم. هر گروه، بسته به شرایط استفاده، مزایا و معایب خود را دارد و باید در زمان انتخاب، به این مزایا و معایب توجه کنید. همچنین برخی از مدل‌های باکیفیت موجود در بازار را نیز به شما معرفی می‌کنیم.

میکروفون دینامیک

میکروفون shure SM58
استفاده متداول: اجرای زنده و میکروفون‌گذاری امپلیفایر گیتار

میکروفون‌های دینامیک کاملاً مناسب شرایط اجرای زنده هستند؛ زیرا مقاومت و استحکام بالایی دارند. دلیل نام‌گذاری این دسته از میکروفون‌ها، به خاطر دامنه دینامیک (داینامیک رنج) آنها نیست؛ بلکه نوع فناوری الکترومغناطیسی آنهاست که این نام را برایشان به ارمغان آورده است. یک صفحه نازک که به آن دیافراگم گفته می‌شود، لرزش حاصل‌شده از امواج صدا را به یک سیم‌پیچ منتقل می‌کند و سیم‌پیچ هم این لرزش‌ها را به یک سیم انتقال می‌دهد. این امر، سیگنالی تولید می‌کند که پس از تقویت شدن، به صدایی تبدیل می‌شود که ما آن را می‌شنویم.

از آنجا که اساس طراحی میکروفون دینامیک بسیار ساده است، این دستگاه‌ها بسیار فراگیر و بادوام هستند. برخلاف سایر انواع میکروفون، مدل‌های دینامیک برای کار کردن به منبع برق نیاز ندارند.

این میکروفون‌ها را معمولاً در شرایط اجرای زنده می‌بینید؛ جایی که کیفیت صدا تنها یکی از مؤلفه‌های مهم است و نه مؤلفه اصلی. البته این بدان معنا نیست که میکروفون‌های دینامیک از کیفیت خوبی برخوردار نیستند؛ در واقع می‌توان گفت که مدل‌های دینامیک نسبت به سایر انواع خوش‌صدا‌تر میکروفون‌، مقاومت، استحکام و دوام بالاتری دارند و به همین خاطر برای شرایط سخت مناسب‌تر هستند.

همچنین این میکروفون‌ها پاسخ بهتری به سطوح بالای فشار صوتی نشان می‌دهند و به همین خاطر گزینه‌ای ایده‌آل برای سیگنال‌های بلند مانند سیگنال امپلیفایر گیتار به حساب می‌آیند. در آخر اینکه بیشتر مدل‌های دینامیک دارای الگوی برداشت قلبی (cardioid) هستند. میکروفون‌هایی با الگوی قلبی، صدا را مستقیماً از جهت روبروی خود دریافت کرده و صداهایی که خارج از محور اصلی دیافراگم باشند را تا حد زیادی پس می‌زنند. این امر نیز به مناسب بودن مدل‌های دینامیک برای اجرای زنده کمک می‌کند؛ زیرا مثلاً می‌توان آنها را در جهتی استفاده کرد که صدای خواننده را دریافت کند و در عین حال، صداهای موجود در محیط اطراف را کمتر در سیگنال خروجی دخیل کند.

میکروفون‌‌های دینامیک پیشنهادی

Shure SM58

شور SM58 از پیشکسوتان صحنه‌های اجرای زنده است و اولین گزینه برای ضبط صدای خواننده در بسیاری از گروه‌های موسیقی به شمار می‌آید.

Shure SM57

SM57 که مختصات آن کمی با SM58 متفاوت است، گزینه‌ای ایده‌آل برای ضبط صدای امپلیفایر گیتار به شمار می‌رود و به‌خوبی از پس سیگنال بلند امپ برمی‌آید.

Sennheiser E945

E945 یک انتخاب فوق‌العاده برای خواننده‌ها محسوب می‌شود و صدایی زیبا و مقاومتی بالا در برابر فیدبک دارد.

Beyerdynamic M88TG

میکروفونی انعطاف‌پذیر که برای ضبط صدای خواننده، سازهای کوبه‌ای و حتی کیک درام، گزینه‌ای مناسب به شمار می‌رود.

میکروفون خازنی دیافراگم کوچک

میکروفون Rode NT5

استفاده متداول: شرایطی که به صدایی دقیق نیاز داریم؛ مثلاً ضبط سازهای زهی، ارکسترها و گیتار آکوستیک

برای بسیاری از افراد، عبارت میکروفون خازنی (کاندنسر) مترادف است با میکروفون‌های خازنی دیافراگم بزرگ. با اینکه مدل‌های دیافراگم بزرگ متداول‌تر هستند و کاربردهای متعددی دارند، اما از نظر دقت و خلوص صدا، میکروفون‌های خازنی دیافراگم کوچک هستند که تهیه‌کنندگان موسیقی را به خود جذب می‌کنند. دلیل این امر هم طراحی و ساختار آنهاست. تمام انواع میکروفون خازنی به یک شکل کار می‌کنند. آنها از دو صفحه برخوردار هستند؛ یک صفحه جلویی که به آن دیافراگم گفته می‌شود و یک صفحه موازی پشتی. وقتی امواج صدا با صفحه جلویی برخورد می‌کنند، این صفحه به ارتعاش در می‌آید و در نتیجه، فاصله بین دو صفحه و به تبع آن، سیگنال الکتریکی مابین آنها تغییر می‌کند.

اما اندازه دیافراگم نیز از چند نظر اهمیت دارد که مهم‌ترین آنها دقت بازتولید صدا است. در میکروفون‌های دیافراگم کوچک، صدای بازتولیدشده، در تمام طول طیف فرکانسی یکدست است و به همین سبب این مدل‌ها گزینه‌ای ایده‌آل برای شرایطی هستند که صدای ضبط‌شده باید تا حد ممکن شبیه به صدای اصلی باشد.

میکروفون‌های خازنی دیافراگم کوچک معمولاً باریک هستند و به همین علت به آنها میکروفون‌های قلمی (pencil) نیز گفته می‌شود. این دستگاه‌ها معمولاً صدا را از انتهای استوانه خود دریافت می‌کنند و نه از کناره‌ها و به همین دلیل، الگوی برداشت آنها تک‌جهتی (unidirectional) است.

مانند هر میکروفون خازنی دیگر، مدل‌های خازنی دیافراگم کوچک هم به یک سیگنال الکتریکی نیاز دارند که می‌تواند از طریق باتری یا در روشی مرسوم‌تر، از طریق برق ۴۸ ولت فانتوم و به وسیله یک پری‌امپ یا میز میکس تأمین شود.

میکروفون‌‌های خازنی دیافراگم کوچک پیشنهادی

Neumann KM184

این محصول رده‌بالا از شرکت نویمن، عملکرد خیره‌کننده‌ای ارائه می‌کند و صدایی خارق‌العاده برای سازهای بادی و زهی دارد. به‌خصوص اگر از یک جفت KM184 استفاده کنید، نتایج کم‌نظیری دریافت خواهید کرد.

Rode NT5

NT5 قیمتی بسیار پایین‌تر از Neumann KM184 دارد و در عین حال از کیفیت تحسین‌برانگیزی برخوردار است. NT5 برای ضبط پیانو، گیتار آکوستیک و سنج بسیار مناسب است.

Audix ADX 51

Audix ADX 51 مخصوص اورهد درامز طراحی شده است و بهترین شرایط استفاده از آن نیز در بالای کیت درامز و برای ضبط صدای محیط است.

میکروفون خازنی دیافراگم بزرگ

میکروفون AKG C414 XLII
استفاده متداول: ضبط کلام یا آواز و افزودن رنگی زیبا به صدای سازهای آکوستیک

میکروفون‌های خازنی دیافراگم بزرگ، گزینه‌هایی همه‌کاره در شرایط استودیویی هستند. برخلاف مدل‌های دیافراگم کوچک که حسن آنها به دقت و جلای صدای آنهاست، نمونه‌های دیافراگم بزرگ بیشتر مناسب اضافه کردن رنگ به سیگنال ضبط‌شده هستند. همانطور که گفته شد، اساس عملکرد تمام میکروفون‌های خازنی یکسان است و مدل‌های دیافراگم بزرگ نیز نیازمند برق ۴۸ ولت هستند؛ اما می‌توان تفاوت نمونه‌های دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک را به تفاوت میان اسپیکرهای باکیفیت خانگی و اسپیکرهای مانیتورینگ تشبیه کرد. برخلاف میکروفون‌های دیافراگم کوچک که برای برداشت صادقانه و دقیق صدا طراحی شده‌اند، میکروفون‌های دیافراگم بزرگ به صدا رنگ اضافه می‌کنند.

استودیوهای مجهز و پیشرفته معمولاً کلکسیونی از میکروفون‌های خازنی دیافراگم بزرگ دارند که هر یک برای نوعی از صدا استفاده می‌شود؛ مثلاً برخی برای ضبط آواز مناسب هستند و برخی برای گیتار. یک تولیدکننده موسیقی ماهر می‌تواند برحسب صدادهی هر میکروفون، کاربرد مناسب آن را تشخیص دهد.

میکروفون‌های خازنی دیافراگم بزرگ معمولاً جلای کمتری در فرکانس‌های فوقانی نسبت به دیافراگم کوچک‌ها دارند؛ اما این امر الزاماً یک نقطه ضعف نیست. مثلاً وقتی صدای گیتار آکوستیک را با استفاده از میکروفون دیافراگم کوچک ضبط می‌کنیم، ممکن است صداهای تصادفی از قبیل کشیده شدن انگشت بر روی سیم یا خراشیده شدن پیک بر روی سیم‌ها بیش‌ازحد شنیده شوند؛ اما میکروفون دیافراگم بزرگ، صداهای این‌چنینی که در فرکانس‌های بسیار بالا تولید می‌شوند را نشنیده گرفته و صدایی بسیار دلپذیرتر ثبت می‌کند. همچنین مدل‌های دیافراگم بزرگ در ضبط کلام یا آواز، صدایی گردتر و متعادل‌تر تولید می‌کنند و فرکانس‌های صدای انسان را به‌نحوی دلپذیر تعدیل می‌کنند.

میکروفون‌‌های خازنی دیافراگم بزرگ پیشنهادی

Shure SM7B

SM7B میکروفونی همه‌فن‌حریف است و در زمینه ضبط کلام بسیار موفق عمل می‌کند. این محصول از شرکت شور، گزینه‌ای مناسب برای ضبط دوبله و پادکست نیز به شمار می‌رود. (مترجم: نگارنده مطلب اصلی در اینجا دچار اشتباه شده و Shure SM7B که میکروفونی دینامیک است را به‌عنوان میکروفون خازنی طبقه‌بندی کرده است؛ اما به دلیل محبوبیت SM7B و همچنین دیافراگم بزرگ آن، این پاراگراف از متن ترجمه‌شده حذف نشد.)

AKG C414 XLII

C414 XLII بسیار انعطاف‌پذیر است و دارای نه الگوی قطبی قابل انتخاب است که آن را به گزینه‌ای مناسب برای ضبط تقریباً هر گونه صدایی تبدیل می‌کند.

Aston Spirit

برند انگلیسی Aston به لطف تولید محصولاتی باکیفیت، در حال کسب شهرت در بازار است. Spirit نسبت به قیمت خود کارایی تحسین‌برانگیزی دارد و می‌تواند رضایت طیف گسترده‌ای از کاربران را برآورده کند.

میکروفون ریبون

میکروفون Beyerdynamic M160
استفاده متداول: ضبط صدای امپلیفایر گیتار، سازهای بادی برنجی و زهی

میکروفون‌های ریبون کمتر در عالم ضبط موسیقی مورد استفاده قرار می‌گیرند. مکانیزم الکترومغناطیسی آنها شبیه به میکروفون‌های دینامیک است، اما در ساختار آنها از فویلی بسیار نازک استفاده شده است که نسبت به کپسول سیم‌پیچ مدل‌های دینامیک، تغییرات فشار صدا را با دقتی بسیار بالاتر دنبال می‌کند. این امر باعث ثبت بسیار دقیق صدا می‌شود، اما مضراتی نیز دارد. به علت اینکه میکروفون‌های ribbon از یک رسانا برخوردار هستند، سیگنال خروجی آنها بسیار ضعیف‌تر از میکروفون‌های دینامیک است و به همین سبب باید در کنار یک پری‌امپ باکیفیت و کم‌نویز استفاده شوند تا سیگنالی قابل استفاده ثبت کنند.

میکروفون‌های ribbon دارای الگوی برداشت figure 8 هستند؛ یعنی صدا را از مقابل و پشت سر خود دریافت می‌کنند و صداهایی که در کناره‌ها وجود دارد را نادیده می‌گیرند. این مدل‌ها اغلب برای ضبط صدای امپلیفایر گیتار الکتریک یا سازهای بادی برنجی مورد استفاده قرار می‌گیرند که نیازی به میکروفونی با دقت بالا در دامنه فرکانس‌های فوقانی ندارند.

همچنین این دسته از میکروفون‌ها بسیار ظریف و اغلب بسیار گران‌قیمت هستند و برای استفاده در اجرای زنده گزینه مناسبی محسوب نمی‌شوند.

میکروفون‌های ریبون پیشنهادی

Beyerdynamic M160

امروزه میکروفون‌های ریبون به‌نسبت کمیاب هستند؛ اما بیردینامیک M160 ثابت می‌کند که هنوز کاربردی برای این دسته از میکروفون‌ها وجود دارد. M160 برای ضبط صدای سازهای زهی و بادی بسیار مناسب است.

Coles 4038

۴۰۳۸ که در قالب یک جفت عرضه می‌شود، برای ضبط صدای اورهد بسیار مناسب بوده و به‌خصوص پاسخی بسیار مناسب به صدای تام و کیک درام نشان می‌دهد.

SE Electronics VR1 Voodoo

اس ای VR1 Voodoo اثبات می‌کند که نمی‌توان کاربرد میکروفون‌های ribbon را به دسته مشخصی از صداها محدود کرد. ما در استفاده از VR1، نتایج بسیار خوبی در موارد مختلف از جمله ضبط آواز، درامز و گیتار مشاهده کردیم.

منبع: MusicRadar
نویسنده: Chris Corfield
مترجم: کیان ایرجی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *