۱۰ هارمونی گیتار جاودانه در تاریخ موسیقی

چه چیزی جذاب‌تر از تماشای نوازندگی یک گیتاریست ماهر است که قطعه‌ای درخشان و پُراحساس را می‌نوازد؟ اگر نظر ما را بپرسید، می‌گوییم تماشای نوازندگی دو گیتاریست ماهر که به‌صورت همزمان، قطعه‌ای درخشان و پراحساس را می‌نوازند!

اگر به موسیقی علاقه‌مند باشید، حتماً متوجه منظور ما شده‌اید. در تاریخ موسیقی، نمونه‌های متعددی از هم‌نوازی دو گیتاریست وجود دارد که مو بر تن شنونده سیخ می‌کنند. این کار نیازمند مهارت بسیار بالا در هارمونیزه کردن بخش‌های لید است و موجب می‌شود که این بخش‌ها عظیم‌تر و گیراتر شوند. در این مقاله، به ۱۰ مورد از این هارمونی‌ها اشاره می‌کنیم.

۱۰. Scarified از گروه Racer X

پال گیلبرت (Paul Gilbert) و بروس بویِی (Bruce Bouillet)، آرپژیوهای نئوکلاسیکال مبهوت‌کننده این آهنگ را با چنان سهولت و کیفیتی می‌نوازند که احتمالاً بسیاری از افراد پس از شنیدن آن، از انتخاب ساز گیتار الکتریک پشیمان می‌شوند! این دو اعجوبه، با بهره‌گیری از تکنیک سوییپ پیکینگ روی هر شش سیم گیتار و تپینگ روی نقاط مختلف فینگربورد، خود را به جایگاه اسطوره‌های گیتار الکتریک می‌رسانند و هر نوازنده‌ای را مرعوب توانایی‌های خود می‌کنند.

۹. Master of Puppets از گروه Metallica

جیمز هتفیلد (James Hetfield) چندان به‌عنوان نوازنده لید شناخته نمی‌شود؛ اما زمانی که این کار را می‌کند، آن را به بهترین وجه انجام می‌دهد. سولویی که هتفیلد برای بخش میانی آهنگ Master of Puppets ساخته است، به دلیل برخورداری از ملودی گیرا و تریل‌های حساب‌شده، تحسین هر شنونده‌ای را برمی‌انگیزد. به‌علاوه، هارمونی‌های این بخش نشان می‌دهد که هتفیلد و لید گیتاریست متالیکا، یعنی کرک همت (Kirk Hammett)، توانایی بسیار بالایی در هم‌نوازی بخش‌های لید دارند.

۸. Shy Boy از استیو وای و بیلی شیهان

دیوید لی راث (David Lee Roth) پس از جدایی از گروه ون هیلن (Van Halen) تلاش کرد که جایگاه خود در جهان موسیقی را حفظ کند و در این کار، بسیار موفق عمل کرد. راز موفقیت او، همکاری با دو ستاره درخشان، یعنی استیو وای (Steve Vai) و بیلی شیهان (Billy Sheehan) بود که توانایی آنها در نوازندگی چیزی کم از ادی ون هیلن نداشت. درست است که شیهان یک بیسیست است؛ اما مهارتی خیره‌کننده در نواختن ساز خود دارد و حاصل ترکیب استثنایی او و استیو وای، در برک‌داون بخش انتهایی آهنگ Shy Boy به‌خوبی مشهود است. در این بخش کوتاه، تپینگ دو-دستی بسیار دقیق و ماهرانه‌ای توسط شیهان و استیو وای اجرا می‌شود که شنونده را هیجان‌زده می‌کند و تا مدت‌ها ذهن او را به خود مشغول می‌کند.

۷. Three Guitar Special از باب ویلز

باب ویلز (Bob Wills) در سال ۱۹۴۷ میلادی و با سه موزیسین‌ بی‌بدیل به نام‌های الدون شمبلین (Eldon Shamblin)(نوازنده گیتار)، هرب رمینگتون (Herb Remington)(نوازنده گیتار پدال-استیل) و تاینی مور (Tiny Moore)(نوازنده ماندولین)، این آهنگ را اجرا کرد. این موزیسین‌ها موفق شدند هارمونی‌هایی پیچیده را با کیفیتی در سطح یک گروه بادی بسیار ماهر اجرا کنند و این بخش‌ها را با آرپژیوها و جملات کروماتیک سریع برگرفته از موسیقی جز به بهترین وجه ترکیب کنند.

۶. Round and Round از گروه Ratt

از میان تمام آن گروه‌های پُرزرق‌و‌برق و عجیب‌و‌غریب پاپ-متال دهه هشتاد، این گروه که وارن دمارتینی (Warren DeMartini) و رابین کراسبی (Robbin Crosby) را در ترکیب خود داشت، موفق به خلق یک آهنگ به‌یادماندنی شد که در آن، دو گیتار به شکلی خیره‌کننده هم‌نوازی می‌کردند. در آهنگ Round and Round، زمانی که دمارتینی یک سولو شبیه به سولوهای ون هیلن را شروع می‌کند، رابین کراسبی نیز به او می‌پیوندد و با نواختن گام‌های پایین‌رونده و بِندهای زیبا، این اثر را به یک آهنگ به‌یادماندنی بدل می‌کند.

۵. The Boys Are Back In Town از گروه Thin Lizzy

حاصل کار اسکات گورهام (Scott Gorham) و برایان رابرتسون (Brian Robertson) در گروه Thin Lizzy، تا سالها به الگوی بسیاری از گروه‌های هارد راک بدل شد و اگر آهنگ محبوب و پُرفروش The Boys Are Back In Town را گوش کنید، دلیل آن را متوجه می‌شوید. در The Boys Are Back In Town، هم‌نوازی زیبای گورهام و رابرتسون، به حرکت آهنگ به سمت نقطه اوج دراماتیک خود کمک شایانی می‌کند و این قطعه را به اثری به‌یادماندنی در تاریخ موسیقی تبدیل می‌کند.

۴. South of Heaven از گروه Slayer

چه حاصل کار کری کینگ (Kerry King) و جف هنمن (Jeff Hanneman) در گروه اسلیر را دوست داشته باشید و چه نه، نمی‌توانید منکر تأثیرگذاری لیدهایی شوید که این دو نوازنده با هم نواخته‌اند و حس ترس و وحشت را در شنونده‌ برمی‌انگیزد. استفاده حساب‌شده از فواصل و گام‌های کروماتیک پایین‌رونده‌ای که کینگ و هنمن در South of Heaven می‌نوازند، در ترکیب با تمپوی پایین، وکال تام آرایا (Tom Araya) و درام دیو لمباردو (Dave Lombardo)، تأثیری عمیق روی شنونده می‌گذارد.

۳. More Than a Feeling از گروه Boston

ضبط مولتی-ترک در دهه چهل میلادی توسط لس پال (Les Paul) ابداع شد و حدود سه دهه بعد، تام شولز (Tom Scholz) به‌ افراطی‌ترین شکل ممکن از آن استفاده کرد. احتمالاً می‌پرسید چگونه؟ او لاین سولو را شش بار روی هم ضبط کرد!

بدین ترتیب، شولز که یک حقیقتاً شبیه یک لشکر یک‌نفره بود، یکی از گیراترین آهنگ‌های تاریخ موسیقی راک را خلق کرد. استفاده افراطی شولز از ضبط مولتی-ترک موجب شده است که ترکیب بندها، اسلرها و ویبراتوهای پیاپی در آهنگ More Than a Feeling، حالتی عجیب و منحصربه‌فرد به خود بگیرد. در اجراهای زنده، تام شولز از دو نوازنده چیره‌دست دیگر به نام‌های بری گودرو (Barry Goudreau) و برد دلپ (Brad Delp) کمک می‌گرفت تا بتواند این اثر را به‌درستی اجرا کند.

۲. Jessica از گروه The Allman Brothers Band

این آهنگ پُراحساس، کمی پس از مرگ اسطوره اسلاید گیتار، یعنی دوین آلمن (Duane Allman) ضبط شده است و وظیفه نواختن گیتار الکتریک بر عهده دیکی بتس و لس دودک (Les Dudek) بوده است. آنها با تکیه بر ملودی‌های ساده و گیرا، یکی از مهم‌ترین آهنگ‌های بی‌کلام دهه هفتاد را خلق کردند و در قسمت وِرس، هارمونی‌هایی را نواختند که شاید در تاریخ موسیقی کلاسیک راک نظیر نداشته باشد. اگر تا کنون اجرای زنده آهنگ Jessica را ندیده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم حتماً همین حالا این کار را انجام دهید!

۱. Hotel California از گروه The Eagles

وقتی جو والش (Joe Walsh)، دان فلدر (Don Felder) و گلن فری (Glenn Frey) را کنار هم بگذارید، انتظاری جز خلق یک شاهکار نمی‌رود و آهنگ Hotel California یک شاهد معتبر بر این مدعاست. در این آهنگ، والش و فلدر با استفاده از آرپژیوهای زیبای گیتار الکتریک بر روی یک ترتیب آکورد شبه-اسپنیش، هارمونی‌هایی رؤیایی پدید می‌آورند که در تاریخ موسیقی بی‌همتاست و تا ابد در ذهن موسیقی‌دوستان طنین‌انداز خواهد بود.

منبع: Guitar World
نویسنده: Guitar World Staff