آموزش, مقالات, مقالات استودیویی
انواع مختلف میکروفن ها و استفاده آن ها
نوامبر
این مقاله به شما کمک می کند تا انواع اصلی میکروفن هایی که در تولید موسیقی، چه در ضبط و چه در اجرای زنده استفاده می شوند را بشناسید و یاد بگیرید که هر نوع از آن ها معمولا برای چه منظوری به کار می روند.
الگوی قطبی میکروفن
الگوی قطبی نشان می دهد که میکروفون، چگونه صدا را می شنود و نشان می دهد که میکروفون دقیقا کجای فضای اطرافش را “گوش” می کند و کجا ها را مسدود می نماید. دانستن درست الگوی قطبی میکروفون ها به شما کمک می کند تا بتوانید میکروفن مناسب جهت گرفتن صدای مورد نظر با ضبط کمترین صدای ناخواسته را انتخاب کنید.
میکروفن های کاردیوید
این میکروفن ها هر آنچه در جلویشان هست را ضبط کرده، بقیه را مسدود می کنند. این الگوی جلو محور به شما اجازه می دهد میکروفن را به سمت منبع صدایی نشانه روید، و آن را از صداهای پس زمینه ناخواسته ایزوله کنید. این ویژگی میکروفون های کاردیوید را برای اجرای زنده و مواقع دیگری که کم کردن نویز و جلوگیری از فیدبک بسیار لازم است ایده آل می سازد.
محبوبیت میکروفن های کاردیوید از میکروفن های با الگوهای دیگر بسیار بیشتر است. این میکروفون ها در انواع اجرای زنده از کرائوکه تا اجرای استادیومی استفاده می شود. استفاده های دیگر آن، میکروفن گذاری سازهای با صدای بلند مانند درام و اسپیکرها (کابینت ها)ی گیتار است. توجه داشته باشید که این میکروفون ها کمی رنگ صدایی را، وقتی از محور خارج شوند، تغییر می دهند؛ بنابراین دقت کردن موقع استفاده از آن ها هنگام حرف زدن یا خواندن لازم است.
میکروفن های سوپر و هایپر کاردیوید
این میکروفن ها هم همان جهت گیری جلومحور را دارند، ولی از محوطه حساسیت کمتری نسبت به کاردیویدها برخوردار هستند. این باعث ایزوله شدن بیشتر و مقاومت بالاتر در برابر فیدبک می شود. به خاطر قوی تر بودن قابلیت کاهش نویز در این میکروفون ها، می توانید از آن ها برای منابع صوتی با صدای بلند، صحنه ها و استیج های پر سرصدا و حتی اتاق های با آکوستیک ضعیف استفاده کنید. ولی در عوض، ایزوله بودن پشت کمی کاهش می یابد؛ بنابراین هنگام استفاده از آن ها باید منابع ناخواسته مثل مانیتورهای استیج و یا درامز در نقطه کور آن ها قرار گیرند.
میکروفن های اُمنی دایرکشنال
این ها میکروفن هایی هستند که صداها را از همه زوایا ضبط می کنند. به خاطر طراحی بدون جهت آن ها و با توجه به این موضوع که در هیچ جهتی صدا را مسدود نمی کنند، نوئانس ها و ظرافت های صدا را بهتر می گیرند که باعث طبیعی تر شدن صدا می شود. شما می توانید از این میکروفن ها در استودیو یا سالن هایی با آکوستیک بسیار عالی مثل کلیساهای قدیمی استفاده کنید؛ همچنین برای ضبط چند ساز، تا وقتی که سطح نویز پایین باشد. ضعف بارز این نوع میکروفن، نداشتن کاهش نویز در پشت میکروفن هاست که باعث ایجاد فیدبک مانیتور می شود بنابراین برای استیج های پر سرصدا مناسب نیستند.
میکروفن های فیگور اِیت
اسم این میکروفن از روی شکل گرافیکی الگوی قطبی آن، که شبیه با شماره ۸ انگلیسی است می آید. به صورت خلاصه، این نوع میکروفن جلو و عقب را ضبط می کند ولی دو طرف را ایزوله می نماید که این موضوع آن ها را برای ضبط استریو، یا ضبط دو ساز یا بیشتر ایده آل می سازد. عموما این نوع میکروفن مانند میکروفن های اُمنی دایرکشنالی عمل می کند که صداهای دو طرف را مسدود می نماید. با اینکه این نوع الگو به اندازه بقیه الگوها محبوب نیست، ولی در خیلی از میکروفن های ریبون و برخی میکروفن های دیافراگم بزرگ استفاده می شود.
میکروفن های شات گان
میکروفن های شات گان که میکروفن خطی و گرادیان هم نامیده می شوند، طراحی تیوب مانندی دارند که الگوی قطبی آن ها را، حتی از هایپر کاردیویدها هم جهت دارتر می کند. کپسول میکروفن در انتهای لوله حاوی میکروفن قرار می گیرد و صدای اطراف را با استفاده از خنثی سازی فاز، از بین می برد. این طراحی باعث می شود که میکروفون الگوی قطبیِ باریکتر، با برد طولانی تر در جلو داشته باشد. با این که میکروفن های شات گان بیشتر برای فیلم و سینما استفاده می شوند، آنها همچنین overhead یا میکروفن های فوقانی عالی برای مواردی از جمله خواننده، گروه کر و سنج هستند.
میکروفن های چند الگویی یا تعویض کننده الگو
این ها میکروفن هایی هستند که الگوی خود را می توانند عوض کنند و امکان جایگذاری های متنوع دارند. خیلی از میکروفن های USB خازنی امروزی این امکان را با عوض کردن یک سوئیچ در اختیار کاربر می گذارند. برخی دیگر همین امکان انعطاف پذیری را با عوض کردن سر میکروفن می دهند. برتری ای که این میکروفن ها دارند واضح است؛ امکان جایگذاری بیشتر و استفاده متنوع تر. فقط موقع استفاده از این میکروفن ها جانب احتیاط را رعایت کنید، چون ممکن است به صورت اتفاقی به قسمت اضافه آن، یعنی مداری که این تنوع را به آن ها می دهد، صدمه بزنید.
اندازه های دیافراگم
میکروفن ها صدا را از طریق دیافراگمشان بر می دارند؛ یک لایه نازک از یک ماده که هنگامی که با صوت برخورد می کند می لرزد؛ این لرزش انرژی صوتی را به انرژی الکتریکی تبدیل می کند. با اینکه واحدی استاندارد برای سنجش اندازه دیافراگم ها وجود ندارد، در حال حاضر سه دسته اصلی برای اندازه دیافراگم میکروفن ها وجود دارد، که همه این موارد به جِرم دیافراگم اشاره دارند. اندازه دیافراگم روی اندازه کشش و کنترل فشار صدا، حساسیت، دینامیک و نویز داخلی میکروفن اثر می گذارد.
دیافراگم کوچک
میکروفن های با دیافراگم کوچک عموماً به جهت شکل استوانه ای باریکشان به میکروفن های قلمی معروفند. طراحی کم حجم آن ها، باعث سبکی و آسانی کارگذاریشان می شود و جالب است که طراحی شده اند تا محکم باشند و بتوانند کشش سطح فشار (ولوم) و برد دینامیک بالایی ارائه دهند. آن ها را می توان برای گیتار، های هت، سنج و سازهای دیگر استفاده نمود. محدودیت های شناخته شده این نوع دیافراگم حساسیت کم و نویز داخلی زیاد است.
دیافراگم بزرگ
هرچقدر دیافراگم بزرگتر باشد، لرزش های بیشتری از هوا را جذب می کند و هر چقدر لرزش های بیشتری را جذب کند، جزئیات صوتی با دقت بیشتری برداشته می شوند. بر عکس دیافراگم های کوچک که محکم هستند، دیافراگم های بزرگ راحت تر تکان می خورند که به آن ها اجازه می دهد کوچک ترین تغییر در فشار هوا را تشخیص دهند. این مسئله باعث می شود صدا شفاف تر و طبیعی تر باشد. این کیفیت و وضوح بسیار بالا، حضور میکروفون های دیافراگم بزرگ را در استودیوها به یک استاندارد تبدیل کرده. آن ها بیشترین ساختار به کار رفته در میکروفن های USB نسل جدید هستند. شما می توانید از آن ها برای ضبط هر چیزی استفاده کنید، از صدای خواننده تا گیتار یا هر ساز دیگر. فقط مراقب ولوم صدا باشید؛ چون وقتی ولوم بالا رود صدای آن ها دیستورت می شود.
دیافراگم متوسط
میکروفن های دیافراگم متوسط گاهی هایبرید نامیده می شوند چون خواص میکروفن های دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک را ترکیب می کنند. آن ها صدایی گرم تر و پرتر، نزدیک به صدای میکروفون های دیافراگم بزرگ دارند، در حالی که خواص میکروفون های دیافراگم کوچک را حفظ می کنند. این میکروفن های مدرن در هر دو مورد استودیو و اجرای زنده در حال شهرت یافتن هستند، ولی اگر دارید یک استودیو خانگی می سازید یا سالنی کوچک دارید می توانید، از آن ها صرف نظر کنید؛ مخصوصا که اگر از قبل، میکروفن دیافراگ بزرگ و کوچک هم داشته باشید.
۳ نوع میکروفن که در موسیقی به کار می روند
در ادامه به ۳ نوع میکروفونی اشاره می کنیم که در صنعت موسیقی به کار می روند و در هر دو نوع اتصال XLR و USB در دسترس می باشند. به یاد داشته باشید که میکروفن های USB نیازی به فانتوم پاور ندارند.
داینامیک
اگر به دنبال چیزی قابل اطمینان و پرکاربرد می گردید، پس باید با میکروفن های دینامیک شروع کنید. به خاطر دیافراگمشان که سیم پیچ مغناطیسی است، این میکروفن ها می توانند صدای مورد نظر را به خوبی در شلوغ ترین فضا ها بگیرند. از این رو می توانید از آن ها برای گرفتن صدای منابع با صدای بلند مثل آمپلیفایر و حتی ست درامز، بدون نگرانی از دیستورت کردن و صدمه خوردن میکروفن. و در آخر باید اشاره کرد که این میکروفون ها فقط برای استفاده در محیط های با ولوم بالا نیستند، بلکه در محیط های با صدای پایین هم خوب کار می کنند.
کاندنسر یا خازنی
میکروفن های خازنی یک دیافراگم رسانای نازک دارند که جلوی یک صفحه فلزی قرار می گیرد، این ساختار نوعی خازن را می سازد که وقتی صوت دیافراگم را می لرزاند، ظرفیت خازن تغییر می کند و سیگنال الکتریکی تولید می شود. از آنجا که این نوع میکروفن از خازن به جای سیم پیچ متحرک استفاده می کند، کیفیت و شفافیت صدا بالا می رود، که این میکروفن ها را برای ضبط دقیق در استودیو ایده آل می سازد. دقت داشته باشید که این روش صدابرداری، پاور لازم دارد، بنابراین شما میکسر یا دایرکت باکسی با فانتوم پاور لازم خواهید داشت(به جز مواردی که باطری استفاده می شود). هر سازی را که بخواهید ضبط کنید، میکروفن های خازنی کار را انجام می دهند؛ تا وقتی که ولوم صدا زیاد بالا نباشد. یادتان باشد که آن ها را با احتیاط استفاده کنید، چرا که به محکمی میکروفن های دینامیک نیستند.
میکروفن های ریبون
با اینکه این میکروفن ها دیگر آنقدر محبوب نیستند، میکروفن های ریبون تا حدودی به خصوص در صنعت رادیو بسیار موفق بوده اند. روبان سبک فلزی که در این میکروفن ها استفاده می گردد، باعث می شود که بتوانند سرعت هوا را هم بگیرند؛ نه فقط جا به جایی آن را. این مسئله باعث افزایش حساسیت در فرکانس های بالا می شود، در نتیجه نت های بالا را بدون تیزی و با گرمای وینیج می گیرند. این روزها استفاده از میکروفن های ریبون دوباره باب شده است، مخصوصا که میکروفن های ریبون جدید محکم تربوده و قابل اطمینان تر از مدل های قدیمیشان هستند، که آنها را برای ضبط زنده چند ساز روی استجی که نویزش قابل کنترل است مناسب می سازد. همینطور اگر دنبال جنس صدای قدیمی هستید می توانید از این نوع میکروفن استفاده کرده یا آن ها را با میکروفن های دینامیک و خازنی ترکیب کنید تا صدای گسترده تری داشته باشید.
استفاده عملی از میکروفن ها در موسیقی
در اینجا به استفاده اصلی هر نوع میکروفن می پردازیم. این می تواند راهنمای خوبی برای شروع کار با میکروفن باشد و به تدریج که خودتان تجربه کسب می کنید می توانید به استفاده های آن ها بیفزایید.
صدا (خواننده)
برای اجرای زنده خواننده، که صدای روی استیج امکان بالارفتن دارد و جلوگیری از فیدبک خیلی مهم است، میکروفن های کاردیوید مناسب ترین انتخابند. ولی برای ضبط صدای خواننده در استودیو شرایط فرق می کند؛ در اینجا باید به نوئانس ها و داینامیک خواننده توجه شود و میکروفن های خازنی دیافراگم باز بهترین نتیجه را می دهند. اگر به دنبال صدایی با جنس قدیمی تر هستید، یا از میکروفن ریبون استفده کنید و یا از میکروفن دینامیک عادی. در ضمن میکروفن های اُمنی دایرکشنالِ دیافراگم کوچک و میکروفن های شات گان برای ضبط صدای گروه کر مناسبند؛ به خصوص اگر در محلی با آکوستیک با کیفیت باشد.
درامز
به خاطر اینکه درامز آکوستیک خود به خود صدایشان بلند و “پانچی” است، باید از میکروفون کاردیوید داینامیک برای اسنر، تام ها و بیس درام استفاده کنید. همچنین میکروفن های دیافراگم کوچک برای برداشت نوئانس های هت، راید و سنج های دیگر استفاده می شود. برای نتیجه بهتر، میکروفن هایی برای فشار صدایی و فرکانس های خاص وجود دارد که شما می توانید آن ها را تک تک بخرید یا یک پک آماده میکروفن درامز تهیه کنید. در استودیو می توانید یک میکروفون اُمنی دایرکشنال و یا یک میکروفن ریبون برای ترکیب صدای محیط در میکس صدای درامز استفاده کنید.
آمپلیفایر گیتار الکتریک
آمپلیفایر های با میکروفون گذاری نزدیک، حتی بعضی وقت ها بلند تر از صدای درامز هستند، برای همین به میکروفن هایی احتیاج است که بتوانند فشار زیاد صوت را تحمل کنند. بهترین انتخابتان یک میکروفون کاردیوید یا هایپر کاردیوید داینامیک است که مستقیما جلو اسپیکر آمپلیفایرتان قرار می گیرد. باز هم یک میکروفن دوم که خازنی یا ریبون باشد را در فاصله دور می توان کارگذاشت، به خصوص اگر از چند آمپلیفایر استفاده می کنید. اگر صدای گرم قدیمی می خواهید، می توانید صدای میکروفن ریبون را با میکروفن داینامیک، که جلوی اسپیکر قرار گرفته، ترکیب نمایید.
گیتار آکوستیک
گیتارهای آکوستیک اگر به آمپلیفایر وصل نباشند، صدای طبیعی، لطیف تر و با نوئانس تری دارند. این نوع سازها احتیاج به کیفیت و شفافیت بالا دارند که میکروفن دیافراگم بزرگ خازنی جوابگوی آن است. شما همچنین می توانید از یک میکروفن کاردیوید خازنی، یا یک میکروفن ریبون فیگور اِیت در جای مناسب نسب به مکان و نویز فضا استفاده کنید. و در نهایت کار گذاشتن یک میکروفن دیافراگم کوچک خازنی برای برداشت صداهای فرکانس بالا که معمولا در فرآیند آمپلیفای کردن گم می شوند، معجزه می کند.
ترجمه:
کوروش بهنام
منبع:
gearank.com
عالیه.
لطفا تفاوت میکروفن های گان و شات گان و انواع اونارو توضیح بدین. برای فیلمسازی میخواستم
زنده باد
بسیار مفید بود. فقط ای کاش اگه میشد تصویر هم میذاشتید از هر کدوم و اینکه برای خرید چجوری باید سفارش داد؟
سپاسگزارم
وقت بخیر،
باعث خوشحالی ماست که این مقاله مورد توجه شما قرار گرفته است. در آینده مقالات و ویدیوهای بیشتری در مورد میکروفون تهیه خواهیم کرد. بهترین و آسان‌ترین روش خرید از گیتارایران، خرید اینترنتی است. شما می‌توانید فهرست کامل میکروفون‌های موجود را در این صفحه مشاهده کنید. چنانچه برای انتخاب و سفارش محصول به مشاوره دقیق و کامل نیاز دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن ۸۶۰۸۴۰۸۶ با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید.
موفق باشید.