راهنمای تجهیزات مورد استفاده توسط گروه Smashing Pumpkins

گروه موسیقی اسمشینگ پامپکینز (Smashing Pumpkins)، یکی از خلاق‌ترین گروه‌های موسیقی در سبک گرانج است که با ماهیت صوتی پیچیده و منحصربه‌فرد خود، موسیقی راک دهه نود میلادی را دگرگون کرد. این گروه در تولید آثار خود، همواره آثار سبک‌های کلاسیک راک و پراگ راک را منبع الهام خود قرار داده است و رگه‌هایی از این دو سبک به‌خوبی در موسیقی اسمشینگ پامپکینز شنیده می‌شود.

Smashing Pumpkins که توسط چهار موزیسین با نام‌های جیمز ایها (James Iha)، دارسی رتزکی (D’Arcy Wretzky)، بیلی کورگن (Billy Corgan) و جیمی چمبرلین (Jimmy Chamberlin) تشکیل شد، از زمان شروع فعالیت، ایده‌ای ثابت و پایدار داشت. اما همکاری این بند با آهنگساز و تهیه‌کننده مشهور، یعنی باچ ویگ (Butch Vig) در ساخت دو آلبوم اول بود که باعث شد صدای موسیقی Smashing Pumpkins به گوش جهانیان برسد و به گروهی شناخته‌شده در سراسر دنیا تبدیل شود. شهرت حاصل از دو آلبوم اولیه، گروه را آماده ساخت تا با همکاری Mark “Flood” Ellis، آلبوم Mellon Collie and the Infinite Sadness را تولید کند.

ماهیت صوتی گروه موسیقی Smashing Pumpkins

آلبوم اول Smashing Pumpkins یعنی Gish، اولین پروژه‌ای بود که این گروه به‌طور رسمی و با همکاری یک پرودوسر تولید می‌کرد. این پروژه، برای باچ ویگ نیز اولین همکاری با یک گروه موسیقی مستعد و جدی بود و او ساعت‌ها و روزهای متمادی را صرف ضبط و میکس آن می‌کرد. در واقع، ویگ نیز با همکاری با Smashing Pumpkins در ساخت آلبوم Gish، جدی‌ترین آلبوم خود تا آن زمان را تولید کرد. این همکاری باعث شد تا هم گروه اسمشینگ پامپکینز و هم ویگ، به قله‌هایی جدید در فعالیت موسیقی‌شان دست پیدا کنند و به شهرتی بی‌سابقه برسند.

در ادامه این مطلب، قصد داریم تا پروسه ساخت آلبوم اول Smashing Pumpkins و تجهیزات مورد استفاده توسط آنها در ضبط و ساخت این اثر را مورد بررسی قرار دهیم و شما را در دستیابی به صدایی شبیه به این گروه موسیقی خلاق کمک کنیم.

کنسول Harrison 32C

آلبوم Gish (منتشرشده در سال ۱۹۹۱)، در اواخر دهه هشتاد میلادی و در استودیوی مشترک باچ ویگ و استیو مارکر (Steve Marker) با نام Smart Studios واقع در شهر مدیسن ایالت ویسکانسین آمریکا ضبط شده است. این استودیو امروزه شهرتی بسیار در میان موزیسین‌ها و موسیقی‌دوستان دارد. بخش مرکزی Smart Studios، یک نمونه دست دوم از کنسول Harrison 32C بود که بعدها، یک یونیت مشابه همراه با فیدرهای اضافه به آن افزوده شد. این ترکیب، ضبط حداکثر ۶۴ ترک صوتی به‌صورت همزمان را امکان‌پذیر می‌کرد.

کل آلبوم Gish با استفاده از کنسول Harrison 32C ضبط و میکس شده است و همین امر را نیز می‌توان دلیلی بر ماهیت صوتی خام و ویژه آن دانست. کنسول‌های استودیویی ساخت شرکت هریسون به ماهیت صوتی گرم و موزیکال ایکولایزرهای خود و تولید تنی منحصربه‌فرد و جذاب هنگام اعمال اوردرایو مشهورند.

امروزه، شرکت Harrison چند پلاگین با الهام از کنسول ۳۲C طراحی کرده است که مهم‌ترین‌های آنها به شرح زیر هستند:

• ۳۲C Channel
• ۳۲C Bus
• ۳۲C Vocal Intensity Processor
• AVA Vocal Flow

اما اگر قصد استفاده از پلاگین را ندارید و تمایل به استفاده از تجهیزات سخت‌افزاری برای بازآفرینی ماهیت صوتی گروه Smashing Pumpkins دارید، تنها راه پیش روی شما، خریداری یکی از کنسول‌های آنالوگ گران‌قیمت شرکت Harrison است که برای استفاده از آنها، نیاز به یک استودیوی حرفه‌ای و بزرگ نیز خواهید داشت!

گیتار الکتریک Fender Stratocaster

یکی از مهمترین عناصر صوتی در موسیقی Smashing Pumpkins، تن گیتار زیر و بُرنده‌ای است که کمی یادآور نوازندگی جیمی هندریکس (Jimi Hendrix) است.

بیلی کورگن در نوازندگی بخش‌هایی از آلبوم Siamese Dream، از یک گیتار الکتریک فندر Mustang ساخت سال ۱۹۷۱ استفاده کرده است؛ اما صدای گیتار در اغلب ترک‌های آلبوم Gish، محصول یک استرتوکستر است.

کورگن نمونه‌ ساخت سال ۱۹۷۴ از استرتوکستر را به دلیل وزن بالاتر آن، از دیگر نمونه‌های این گیتار بیشتر دوست داشت. معمولاً استرتوکسترهای سنگین‌تر، صدایی با پویایی کمتر تولید می‌کنند؛ اما بیلی یک نمونه مجهز به پیکاپ‌های DiMarzio از این ساز را در ساخت آلبوم Mellon Collie and the Infinite Sadness به کار گرفت که صدایی بسیار زنده و البته تنی منحصربه‌فرد داشت.

امروزه، فندر استرتوکسترهای ساخت آمریکا هنوز هم از پرطرفدارترین گیتارهای دنیا هستند و قیمتی بالاتر نسبت به نمونه‌های ساخت مکزیک و سایر کشورها دارند. پس اگر به دنبال خرید یکی از این سازها هستید، باید به دنبال یک نمونه ساخت مکزیک از آن بروید یا مبلغی بالا را صرف خرید یک نمونه ساخت آمریکا کنید.

پدال Electro Harmonix Big Muff Pi

پدال Big Muff در سال ۱۹۶۹ و در اوج رقابت در صنعت تولید پدال، توسط شرکت Electro Harmonix به بازار عرضه شد. در این دوره، نوازندگان مشهور همچون جیمی هندریکس و پیت تاونزند (Pete Townshend) به دنبال تولید تنی بسیار قوی در اجراها و ضبط‌های خود بودند که باعث شد بسیاری از شرکت‌ها، به فکر ساخت پدال‌هایی خلاقانه برای دست‌یابی به چنین تنی بیفتند.

در حالی که Big Muff در واقع یک پدال فاز نیست و EHX آن را یک پدال distortion sustainer می‌خواند، اما دو مدار کلیپینگ این پدال، سیگنال را به‌گونه‌ای پردازش می‌کنند که در نهایت، تنی شبیه به یک پدال فاز دیستورشن حاصل می‌شود.

بیلی کورگن در ضبط آلبوم Gish از پدال‌های متعددی در زنجیره سیگنال گیتار خود استفاده کرده است که از مهم‌ترین‌های آنها می‌توان به یونیت‌های پری‌امپ و ایکولایزر، فیزر و پدال‌های دیستورشنی همچون MX-142 اشاره کرد. اما مهم‌ترین پدالی که صدای آن به‌وضوح در تن گیتار کورگن در تمامی ترک‌های این آلبوم شنیده می‌شود، Big Muff است.

امپلیفایر Ampeg SVT

Doug Olson، مهندس Smart Studios، یک امپلیفایر Fender Bassman را به‌گونه‌ای ارتقاء داده بود که تنی بسیار جذاب تولید می‌کرد و در میان مراجعین این استودیو نیز بسیار محبوب بود؛ اما امپلیفایر محبوب Smashing Pumpkins در آن دوران، نه Fender Bassman، بلکه یک نمونه از Ampeg SVT بود.

باچ ویگ با زمان بسیاری که در استودیو برای تولید و ضبط آلبوم Gish در اختیار داشت، تصمیم گرفت تا چندین میکروفون را به‌صورت همزمان بر روی کابینت Ampeg SVT قرار دهد و این نحوه ضبط را آزمایش کند. گفته می‌شود که ویگ این کار را هم در ضبط آلبوم Gish و هم در Siamese Dream انجام داده است.

اگر به دنبال خریداری یک نمونه از Ampeg SVT هستید اما نمی‌خواهید یک امپ قدیمی و دست دوم خریداری کنید یا هزینه زیادی بابت خرید نمونه‌های دست دوم بپردازید، پیشنهاد می‌کنیم نسخه مدرن این امپ، یعنی Ampeg SVT Heritage Special Edition را خریداری کنید. این دستگاه دارای دو کانال مجزا است که یکی از آنها صدای نمونه‌های ساخت سال ۱۹۶۹ از نسخه اصلی SVT و دیگری، تن نمونه‌های ساخته‌شده در دهه هفتاد میلادی را شبیه‌سازی می‌کند.

API Lunchbox

ویگ در اوایل همکاری خود با Smashing Pumpkins، علاقه بسیاری به استفاده از رک‌های Lunchbox ساخت شرکت API داشت و از آنها در ضبط دو آلبوم اول این گروه نیز به‌وفور استفاده کرده است. ماژول‌های کاربردی و نسبتاً مقرون‌به‌صرفه این رک، امکانات بسیاری را برای ضبط و میکس این دو آلبوم در اختیار ویگ می‌گذاشت.

این ماژول‌ها به ویگ امکان می‌دادند تا صدای کیک و اسنر درام را پیش از ضبط بر روی نوار کمی پردازش کند و ماهیتی گرم‌تر و جذاب‌تر به آنها ببخشد و همچنین، صدای دو سیگنال ورودی گیتار بیس از DI و امپ را پیش از تبدیل شدن به یک ترک واحد در نوار، با دقت تنظیم و بهینه‌سازی کند.

امروزه نیز رک‌های سری ۵۰۰ API طرفداران بسیاری دارند و شرکت API هر سال ماژول‌هایی جدید به این فرمت می‌افزاید. برای شروع استفاده از این نوع از رک، تنها نیاز به خرید یک شاسی از نوع سری ۵۰۰ API دارید و پس از آن می‌توانید با خرید ماژول‌هایی جداگانه، یک چنل استریپ جامع متشکل از یونیت‌های EQ و داینامیک متعدد تشکیل دهید.

در نهایت، تنها تجهیزات مورد نیاز شما برای بازآفرینی پالت صوتی Smashing Pumpkins، همین چند وسیله خواهد بود. اما باید در نظر داشته باشید که تکنیک نوازندگی و ضبط و همچنین ایده‌های ویژه یک گروه موسیقی نیز بخشی بسیار مهم از ماهیت صوتی آن هستند و برای بازآفرینی صدای هر گروهی، از جمله اسمشینگ پامپکینز، باید به این نکات نیز توجه کنید.

منبع: Gearnews
نویسنده: Stefan Wyeth
مترجم: امیر تولی