راهنمای انتخاب پیکاپ گیتار آکوستیک

تقویت و ضبط صدای گیتار آکوستیک از زمان‌های دور یک چالش برای نوازندگان این ساز بوده است. با اینکه امروز و با پیشرفت تکنولوژی، پیکاپ‌های باکیفیت بی‌شماری برای گیتار آکوستیک از شرکت‌هایی همچون Fishman و L.R. Baggs در بازار وجود دارد، اما بسیاری از گیتاریست‌ها هنوز هم ترجیح می‌دهند که صدای ساز خود را به روش قدیمی و ثابت‌شده، یعنی به وسیله یک میکروفون تقویت و ضبط کنند. شکی نیست که میکروفون‌ها توانایی بالایی در ضبط صدای گیتار به شکلی دقیق دارند؛ اما ممکن است که هنگام استفاده از آنها بر روی استیج، شاهد مشکلاتی همچون فیدبک ناشی از تداخل میان مانیتورهای استیج و میکروفون باشید. به همین دلیل، پیشنهاد می‌کنیم برای تقویت و ضبط صدای گیتار آکوستیک خود، سه روشی که در این مطلب به آنها می‌پردازیم را نیز امتحان کنید.

پیکاپ‌های مغناطیسی نصب‌شده بر روی ساندهول

قرار دادن یک پیکاپ درون ساندهول گیتار آکوستیک، قدیمی‌ترین راه برای تقویت و ضبط صدای آن پس از میکروفون‌گذاری است. در واقع، طبق اسناد موجود در موزه شرکت مارتین (Martin Museum)، لئو فندر (Leo Fender)، مخترع گیتار الکتریک به شکل امروزی، در روند خلق ساز انقلابی خود، نخست به فکر تغییر گیتارهای آکوستیک افتاد و با نصب چند پیکاپ درون بدنه یک گیتار آکوستیک دردنات مارتین و اتصال چند ناب و یک جک خروجی به بدنه آن، طرح خود را مورد آزمون قرار داد. امروزه نیز بسیاری از گیتارهای آکوستیک با همین روش به پیکاپ تجهیز می‌شوند.

پیکاپ‌های گیتار آکوستیک نیز همانند پیکاپ‌های به‌کاررفته در گیتارهای الکتریک، به آهنرباهایی مجهز هستند که تغییر میدان مغناطیسی ناشی از ارتعاشات سیم‌های فلزی را دریافت می‌کنند و آن را در قالب یک سیگنال صوتی آنالوگ، به جک خروجی انتقال می‌دهند. در گذشته، پیکاپ‌های نصب‌شده در ساندهول گیتارهای آکوستیک، همگی از نوع پسیو بودند؛ اما نسخه‌های مدرن این پیکاپ‌ها، معمولاً از نوع اکتیو هستند و برای کار به یک باتری نیاز دارند. یکی از محبوب‌ترین مدل‌های پیکاپ ساندهول اکتیو برای گیتار آکوستیک در بازار امروز را می‌توان Active Mag از شرکت مشهور سیمور دانکن (Seymour Duncan) دانست که از زمان عرضه به بازار تا به امروز، نظر بسیاری از متخصصان و نوازندگان را به خود جلب کرده است.

پیکاپ‌های ساندهول نسبت به دیگر همتایان خود از چند مزیت چشمگیر برخوردارند. این پیکاپ‌ها درون بدنه ساز قرار می‌گیرند و به لبه‌های ساندهول متصل می‌شوند. این طراحی باعث می‌شود که این نوع از پیکاپ، به هیچ وجه برای نوازنده دست و پا گیر نباشد. همچنین، پیکاپ‌های ساندهول را می‌توان به‌صورت موقت بر روی ساز نصب کرد و در صورت نیاز، آنها را به‌آسانی جدا کرد. این امر بدین معناست که برای نصب پیکاپ ساندهول بر روی گیتار آکوستیک، نیاز به اعمال هیچ تغییراتی بر روی بدنه ساز همچون دریل کردن حفره نخواهید داشت.

یک مزیت بزرگ دیگر پیکاپ‌های ساندهول، قابلیت استفاده از آنها همراه با امپلیفایرهای گیتار الکتریک است. این نوع از پیکاپ، علاوه بر امپ‌های گیتار آکوستیک، در ترکیب با امپ‌های گیتار الکتریک و پدال‌های افکت نیز عملکردی بسیار خوب دارد. علاوه بر اینها، پیکاپ‌های ساندهول به دلیل نزدیکی به سیم‌های ساز، صدای آنها را به شکلی روشن و شفاف دریافت می‌کنند. همین امر، کیفیت صدایی بالاتر به این گروه از پیکاپ‌ها می‌بخشد و آنها را به گزینه‌ای مناسب‌تر برای بسیاری از هنرمندان تبدیل می‌کند.

اما از نقاط ضعف پیکاپ‌های ساندهول، می‌توان به وزن بالای برخی از آنها و عدم امکان قراردهی آنها در موقعیت‌های مختلف بر روی بدنه ساز اشاره کرد. همچنین این نوع از پیکاپ به دلیل ساختار آهنربایی و قرارگیری نزدیک به سیم‌ها، نمی‌تواند صدای برخورد دست نوازنده با بدنه را دریافت کند و گزینه‌ای مناسب برای ضبط نوازندگی کوبه‌ای با استفاده از گیتار آکوستیک نیست. از سوی دیگر، پیکاپ‌های ساندهول معمولاً رابط کنترلی بسیار ساده‌ای دارند و برخی از آنها حتی کنترل‌هایی ابتدایی همچون کنترل ولوم را نیز در اختیار کاربر قرار نمی‌دهند.

علاوه بر اینها، در صورتی که بخواهید یک پیکاپ ساندهول را به‌صورت دائمی بر روی ساز خود نصب کنید، ممکن است که نیاز به ایجاد یک حفره بر روی بدنه گیتار خود داشته باشید تا جک خروجی آن را بر روی گیتار نصب کنید. همچنین در نظر داشته باشید که نصب دائمی پیکاپ ساندهول بر روی سازتان، باعث اشغال همیشگی بخشی از ساندهول آن می‌شود.

مبدل‌های پیزوالکتریک (Piezoelectric)

مبدل‌ها یا پیکاپ‌های پیزوالکتریک یا به‌اختصار پیزو، از دهه هفتاد میلادی به محبوبیت دست یافتند و امروزه به یکی از پراستفاده‌ترین انواع پیکاپ در سازهای الکترو آکوستیک همچون گیتارهای آکوستیک تبدیل شده‌اند.

رایج‌ترین و ساده‌ترین شکل پیکاپ پیزو در گیتار آکوستیک، در زیر سدل ساز قرار می‌گیرد و به پیکاپ زیر سدلی (under-saddle pickup) مشهور است. این نوع از پیکاپ، یک نوار است که در زیر سدل بریج گیتار نصب می‌شود و ارتعاشات سیم‌های ساز را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند. پس از این تبدیل، پیکاپ‌ سیگنال را به یک پری‌امپ ویژه که توسط باتری تغذیه می‌شود و درون بدنه ساز نصب شده است ارسال می‌کند تا سیگنال تقویت و برای انتقال به امپ آماده شود.

زمانی که در حال آزمایش یک ساز مجهز به یک مبدل پیزو هستید، توجه کنید که صدای تمامی سیم‌های آن هنگام تقویت توسط پیکاپ، شدتی مشابه داشته باشند. در صورتی که یکی از سیم‌های گیتار مجهز به این نوع از پیکاپ، به شکلی مشهود از دیگری کم‌صداتر باشد، احتمالاً نوار پیزو تماسی کامل و صحیح با سدل ساز ندارد و باید مورد بازبینی قرار گیرد.

پیکاپ‌های پیزو در گذشته به صدای نه‌چندان باکیفیت خود مشهور بودند؛ اما امروزه و با پیشرفت فناوری، این گروه از محصولات شاهد ارتقاهایی بسیار در ساختار و کیفیت خود بوده‌اند و نمونه‌های مدرن آنها می‌توانند صدای گیتار آکوستیک را به شکلی بسیار شفاف تقویت و ضبط کنند.

در برخی از سیستم‌های پیکاپ پیزو همچون Expression 2 از شرکت مشهور تیلور (Taylor)، چندین نوار پیزوالکتریک در نقاطی مختلف از بدنه ساز نصب می‌شود تا ماهیت صوتی ساز همراه با ویژگی‌های صوتی چوب بدنه آن به شکلی دقیق دریافت و ضبط شود.

برخی از گیتاریست‌های آکوستیک همچون گابریلا کینترو (Gabriella Quintero) از گروه موسیقی Rodrigo y Gabriela، چندین و چند نوار پیزوالکتریک را بر روی نقاطی مختلف از بدنه ساز خود نصب کرده‌اند تا صدای ساز و تکنیک‌های متفاوت کوبه‌ای خود را به شکلی دقیق و کامل به نمایش بگذارند.

میکروفون‌های داخلی گیتار

پیکاپ‌های پیزو و ساندهول گیتار آکوستیک، مزایایی بسیار دارند که آنها را به گزینه‌هایی عالی برای تقویت و ضبط صدای گیتار آکوستیک تبدیل می‌کنند؛ اما هیچ‌یک از آنها نمی‌تواند صدای گیتار را با شفافیت یک میکروفون حقیقی ضبط کند! به همین دلیل، میکروفون‌های داخلی گیتار از محبوب‌ترین گزینه‌ها برای تقویت صدای ساز هستند. نوع رایج و محبوب میکروفون‌های داخلی گیتار، از یک میکروفون همانند میکروفون‌های یقه‌ای برخوردارند که درون بدنه ساز قرار می‌گیرد و می‌تواند در کنار سیستم‌هایی همچون پیکاپ‌های پیزو، صدای گیتار را با شفافیتی مضاعف ضبط کند.

همانطور که اشاره شد، میکروفون‌های داخلی گیتار در اکثر اوقات در کنار سیستم‌های دیگر تقویت صدای ساز، همچون پیکاپ‌های پیزو یا مگنتیک و بیشتر برای شفافیت بخشیدن به صدای ضبط‌شده توسط این پیکاپ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ اما باید توجه کنید که شدت صدا را در این میکروفون‌ها به میزانی بیش از صدای دریافتی پیکاپ‌ها تنظیم نکنید؛ زیرا ممکن است با مشکل فیدبک مواجه شوید.

تامی امنوئل، گیتاریست مشهور استرالیایی، مشکل فیدبک میکروفون‌های داخلی را با قرار دادن یک فیدبک باستر (feedback buster) لاستیکی درون ساندهول ساز برطرف کرده است و به همین ترتیب، می‌تواند شدت صدای میکروفون داخلی ساز خود را بدون نگرانی از بروز فیدبک، در میزانی بالاتر از حالت عادی تنظیم کند. برخی از گیتاریست‌ها نیز برای جلوگیری از این مشکل، شدت صدای مانیتورهای روبروی خود در استیج را کاهش می‌دهند و برخی دیگر نیز همچون بروس کاکبرن نیز بر روی استیج از سیستم‌های مانیتورینگ داخل گوش استفاده می‌کنند تا مشکل فیدبک میکروفون داخلی گیتار آکوستیک خود را به‌طور کلی برطرف سازند.

پیکاپ‌های مغناطیسی نصب‌شده درون ساندهول، پیکاپ‌های پیزوالکتریک و میکروفون‌ها همگی ابزارهایی بسیار محبوب و کارآمد برای تقویت و ضبط صدای گیتار آکوستیک هستند و هر یک نیز به دلیل ارائه مزایایی متفاوت، توسط دسته‌ای خاص از گیتاریست‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. پیشنهاد می‌کنیم در صورت امکان، هر سه وسیله را به‌صورت همزمان بر روی ساز خود امتحان کنید تا هم بتوانید آنها را به شکلی همزمان با یکدیگر مقایسه کنید و هم عملکرد هر سه آنها در کنار یکدیگر را تجربه کنید. تعداد معدودی از نوازندگان گیتار آکوستیک، هر سه این پیکاپ‌ها را به‌صورت همزمان بر روی ساز خود استفاده می‌کنند تا صدای ساز خود را به شکلی هرچه طبیعی‌تر و حجیم‌تر ضبط و تقویت کنند.

اگر یک نوازنده گیتار آکوستیک هستید، از چه نوعی از پیکاپ بر روی ساز خود استفاده می‌کنید؟ تجربیات خود را در بخش نظرات همین مطلب، با ما و مخاطبین گیتار ایران در میان بگذارید.

منبع: Guitar Player
نویسنده: Jimmy Leslie
مترجم: امیر تولی