مقالات, مقالات گیتار آکوستیک
راهنمای خرید سیم گیتار آکوستیک
آگوست
پس از انتخاب “گیتار آکوستیک” مناسب، انتخاب صحیح سیم، مهم‌ترین نکته برای رسیدن به صدای مطلوب است. برای دست‌یابی به صدا و تُن مورد نظرتان، بهترین روش این است که سیم های مختلف را روی سازتان استفاده کنید و صدای آن را با گیتار، نحوه‌ی نوازندگی و سبک خود بسنجید. اما این کار همیشه امکان‌پذیر نیست. از این رو، تصمیم گرفتیم در قالب یک مقاله‌ی کوتاه، به نکاتی اشاره کنیم که می‌توانند راهنمای خوبی برای شما باشند و کار انتخاب سیم را کمی آسان‌تر نمایند تا هرچه زودتر به صدایی که در پی آن هستید، دست یابید.
عوامل اصلی در انتخاب سیم گیتار آکوستیک
در انتخاب سیم آکوستیک، سه عامل اصلی وجود دارد که هر یک از آنها، به‌صورت مستقیم بر صدای کلی ساز شما تأثیر می‌گذارد. این سه عامل عبارتند از:
۱. آلیاژ سیم
۲. گِیج یا ضخامت سیم
۳. داشتن یا نداشتن لایه محافظ (coating)
۱. آلیاژ
شرکت‌ها و برندهای مختلف، همواره از آلیاژهای مختلفی برای تولید سیم‌های خود استفاده می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که پرداختن به همه آنها، خود مقاله‌ای مجزا و مفصل می‌طلبد. ما در اینجا به دو مورد از محبوب‌ترین و پراستفاده‌ترین آلیاژها در بین نوازندگان می‌پردازیم:
۸۰/۲۰ Bronze: این سیم که از ترکیب ۸۰ درصد مس و ۲۰ درصد قلع تشکیل شده، تقریباً برای تمام سبک‌های نوازندگی مناسب است. ۸۰/۲۰ Bronze، صدایی بلند، شفاف و زنگ‌دار با تفکیک بالا دارد؛ اما با توجه به اکسیداسیون سریعِ برنز، نسبت به سایر آلیاژها سریع‌تر مستهلک می‌شود.
Phosphor Bronze: از نظر ترکیب ساختاری، این سیم همان ۸۰/۲۰ Bronze است که به آن فسفر اضافه شده است. این دسته از سیم‌ها نیز برای تمامی سبک‌های نوازندگی مناسب هستند. صدای گرم و به نسبت سایر مدل‌ها، تاریک‌تر آنها، از بارزترین مشخصات صوتی این دسته از سیم‌ها است و به دلیل وجود فسفر در ترکیب سیم، ماندگاری بیشتری نسبت به گونه‌ی قبلی دارند.
۲. ضخامت (Gauge)
زمانی که پای فاکتور ضخامت یا gauge به میان می‌آید، بحث کمی حساس می‌شود. شرکت‌های مختلف، سیم‌های خود را در ضخامت‌های متنوعی تولید می‌کنند. نکته اینجاست که برای انتخاب صحیح ضخامت، باید مشخصات ساز، نحوه نوازندگی (Finger Style یا Pick Style) و سبک خود را در نظر بگیرید.
وقتی از ضخامت سیم گیتار صحبت می‌کنیم، منظور اندازه‌ی قطر سیم است. در ادامه، انواع مختلف سیم گیتار آکوستیک، از حیث ضخامت، فهرست شده است:
- Extra light: .010 .014 .023 .030 .039 .047
- Custom light: .011 .015 .023 .032 .042 .052
- Light: .012 .016 .025 .032 .042 .054
- Medium: .013 .017 .026 .035 .045 .056
- Heavy: .014 .018 .027 .039 .049 .059
اما چگونه مناسب‌ترین ضخامت را انتخاب کنیم؟
برای داشتن بهترین انتخاب، سه فاکتور “ابعاد و فرم بدنه“، “شیوه‌ی نوازندگی” و “تُن مورد نظر” را در نظر بگیرید و با توجه به توضیحات ارائه‌شده در هر بخش، ضخامت مناسب را انتخاب کنید.
– ابعاد و فرم بدنه:
اندازه و نوع بدنه‌ی گیتار خود را در نظر بگیرید؛ آیا سازتان یک O یا OO است که بدنه‌ی کوچکی دارد؟ یا برای یک ساز Dreadnought یا Jumbo بزرگ می‌خواهید سیم تهیه کنید؟ هرچه بدنه‌ی ساز بزرگ‌تر باشد، به سیم ضخیم‌تری برای به ارتعاش درآوردن Sound board نیاز خواهید داشت. اگر روی گیتار Dreadnought بزرگ خود از سیم extra light استفاده کنید، نباید انتظار یک صدای قدرتمند و غنی داشته باشید. همچنین استفاده از سیم‌های ضخیم (مثل medium و heavy) برای سازهایی با بدنه‌ی کوچک‌تر (مثل سازهای OO ،O و OOO)، می‌تواند باعث عدم شفافیت صدا، مخصوصاً در فرکانس‌های بم‌تر گردد. معمولاً کمپانی‌های تولیدکننده‌ی گیتار، ضخامت مطلوب برای مدل‌های مختلف خود را در وب‌سایتشان قرار می‌دهند که می‌تواند مرجع مناسبی برای شما باشد.
– شیوه نوازندگی (سبک):
اگر نوازنده‌ی فینگراستایل هستید، سیم‌های نازک‌تر مثل light یا custom light حس بهتری به انگشتانتان می‌دهد. اگر بیشتر از گیتار آکوستیک برای استرام کردن استفاده می‌کنید یا با شدت پیک می‌زنید، سیم‌های medium و heavy مناسب‌تر خواهند بود (توجه داشته باشید که سازتان حتماً باید توانایی تحمل تنش و فشار گیج medium و heavy را داشته باشد؛ در غیر این صورت، احتمال آسیب وارد شدن به ساز وجود دارد). در نهایت، اگر از هر دو شیوه برای نوازندگی استفاده می‌کنید، گیج light می‌تواند برای شما انتخاب مناسبی باشد.
– تُن مورد نظر:
به‌احتمال زیاد تا اینجا متوجه شده‌اید که هر چقدر ضخامت سیم بیشتر باشد، فرکانس‌های بمِ قوی‌تر و غنی‌تری خواهید داشت. از طرف دیگر، سیم‌های نازک‌تر، تربل شفاف‌تری ارائه می‌دهند و برای پیکینگ‌های نرم، گزینه مناسب‌تری خواهند بود.
هشدار:
برای گیتارهای قدیمی و وینتج، تا جای ممکن از سیم‌های ضخیم استفاده نکنید. چون ممکن است دسته یا صفحه‌ی رویی ساز توان تحمل تنش سیم‌های ضخیم را نداشته باشد و آسیب ببیند.
۳. داشتن یا نداشتن لایه محافظ
سیم‌های دارای لایه‌ی محافظ (coated strings)، برای مدت زمان طولانی‌تری صدای اولیه و مطلوب خود را حفظ می‌کنند و نسبت به سیم‌های معمولی (non-coated strings) عمر بیشتری دارند. از طرف دیگر، به خاطر وجود همان لایه‌ی محافظ، صدایشان کمی و فقط کمی کدرتر از سیم‌هایی است که فاقد این لایه هستند. اگر از جمله نوازندگانی هستید که فاصله‌ی زمانی تعویض سیم‌هایتان بیشتر از دو-سه ماه است، این سیم‌ها گزینه‌ای خوب برای داشتن یک صدای استاندارد محسوب می‌شوند و از آسیب دیدن ساز در طولانی‌مدت جلوگیری می‌کنند.
عالی بود.
همین مقاله‌ها باعث میشه خریدار راحتتر انتخاب کنه و حس نارضایتی بعد از یک انتخاب اشتباه به وجود نیاد مخصوصاً توی خریدهای اینترنتی
لطفا در مورد انتخاب سیم در انواع گیتار الکتریک و در استایل های مختلف هم مطلب اموزشی بگذارید. ممنون