ریورب آنالوگ (فنر) چگونه کار می‌کند؟

ریورب

برای اینکه افکت ریورب را بشناسید، نیازی نیست اهل فن باشید. کافیست که در یک اتاق خالی دست بزنید؛ متوجه می‌شوید که از صدای دست زدن شما، نتیجه متفاوتی به گوش‌هایتان می‌رسد. چون دیوارها نزدیک هستند، زمان کمی طول می‌کشد تا صدا به دیوارها برخورد کند و دوباره به گوش‌های شما برگردد (حدوداً ۲۰ میلی‌ثانیه)؛ ولی همین زمان آنقدر کافی هست که یک سری افکت به صدای اصلی اضافه شود.

این نوع ریورب محصول یک پدیده آکوستیکی است. صدای تولیدشده توسط اسپیکر، داخل فضای اتاق منتشر می‌شود و مثل یک توپ لاستیکی به سطوح اتاق برخورد و کمانه می‌کند و بسته به شدت پرتاب، آنقدر از روی سطوح کمانه می‌کند که انرژی آن گرفته شود و از حرکت باز بماند. اصولاً اگر جلوی اسپیکر بنشینیم، صدا مستقیم به صورتمان می‌خورد؛ ولی همزمان، برخورد صدا به سطوح و هزاران بازگشت از آن صدا هم به گوشمان می‌رسد. مدل ساده این پدیده در تصویر بالا نشان داده شده است. مطالعه رفتار صدا در فضاهای مختلف، علمی است که درک کامل آن به سالها تحصیل و تحقیق نیاز دارد، ولی من آن را به شکل خلاصه مطرح کردم تا ادامه این مقاله برای شما معنی‌دارتر بشود.

در یک ریورب هال دیجیتال، سعی شده بازخوردهای مربوط به یک سالن، به‌خصوص سالن مطالعه، به شیوه دیجیتال بازسازی شود. برای این منظور، مهندسین به سالن‌های انتخاب‌شده می‌روند، در آن صداهایی مقطع تولید می‌کنند، رفتار اتاق را ضبط می‌کنند و سپس از روی رفتار اتاق، الگوریتم‌هایی می‌سازند تا بتوانند به‌صورت دیجیتال آن اتاق یا سالن را بازسازی کنند.

با این وجود، چرا فنر؟

فراموش نکنید که داریم در مورد دهه‌ها پیش حرف می‌زنیم؛ زمانی که تکنولوژی به اندازه امروز پیشرفت نکرده بود.

یک سری نابغه مغزشان را به کار انداختند و از طریق روش‌های مکانیکی، این پدیده آکوستیکی را بازسازی کردند؛ اینجاست که اولین راهروهای plate (صفحات فلزی) به وجود می‌آید.

ولی این نوع ریورب‌ها هنوز برای استودیوها خیلی بزرگ و جاگیر بودند. در نتیجه، سر و کله یک ایده جدید پیدا می‌شود؛ ایده‌ای خیلی ساده ولی نتیجه‌بخش.

برای توضیح آن، باید از مبانی اولیه شروع کنیم. صدا به شکل موج در هوا پراکنده می‌شود. در این تکنولوژی، به‌جای اینکه صدا را در هوا پراکنده کنیم (و دردسر ساخت سازه‌های بزرگ آکوستیک را به جان بخریم)، آن را به‌صورت مکانیکی به سمت یک فنر کشیده‌شده پرتاب می‌کنیم. فنر در نتیجه برخورد صدا شروع به لرزیدن می‌کند و ریورب مصنوعی بسیار زیبایی تولید می‌کند.

بالاخره رسیدیم به جان کلام! در این بخش توضیح می‌دهم که چطور سیگنال الکتریکی گیتار را به سمت یک فنر هدایت می‌کنیم و ارتعاشات آن را به صدای گیتار می‌افزاییم.

ترنسدیوسرها یا مبدل‌ها

نگاهی به نقشه زیر بیندازید:

در این نقشه، خطوط فنری عمودیِ قرمزرنگ، ترنسدیوسر یا همان مبدل‌های انرژی هستند. مبدل اول در سمت چپ، انرژی الکتریکی را دریافت و آن را به انرژی حرکتی تبدیل می‌کند. فنرهای قرمزرنگ افقی، همان فنرهای داخل ریورب فنری هستند که با ورود انرژی حرکتی، به ارتعاش درمی‌آیند. این ارتعاش توسط مبدل دوم در سمت راست به انرژی الکتریکی تبدیل می‌شود و برای تقویت و ترکیب با صدای خشک به مدار امپلیفایر روانه می‌شود.

بیشتر بدانید

دو مقاله «اسپیکر چگونه کار می‌کند؟ » و «پیکاپ گیتار چگونه کار می‌کند؟ » را حتماً مطالعه کنید. در آنها توضیح داده شده که چطور ارتعاش سیم‌های گیتار توسط پیکاپ به انرژی الکتریکی تبدیل و روانه امپ می‌شود و بعد از تقویت، وارد سیم‌پیچ‌های اسپیکر شده و این بار از حالت الکتریکی به حالت حرکتی درمی‌آید و این حرکت، هوا را به حرکت درمی‌آورد و در نتیجه صدا تولید می‌شود.

در تمام طول این مسیر، ما داریم از مبدل‌ها استفاده می‌کنیم تا انرژی را از حالتی به حالت دیگر تبدیل کنیم.

نویسنده: Alexandre Ernandez
مترجم: بابک آخوندی