شاید اغلب ما بخواهیم که تنها کارت صدا را به کامپیوتر متصل کرده، ورودیها و خروجیهای مربوطه را وصل کرده و دستگاه را به همین صورت رها کنیم؛ اما امکانات این جعبههای کوچک بیشتر از آن است که به نظر میآید و امروز قرار است این امکانات را بهتر بشناسیم.
۱. استفاده بهصورت مستقل
اگرچه بیشتر آدیو اینترفیسها در اصل برای اتصال به کامپیوتر طراحی شدهاند، اما برخی از آنها میتوانند بدون اتصال به کامپیوتر نیز امکانات کاربردی و سودمندی را در اختیار کاربر قرار دهند. اگر به چنین دستگاهی نیاز دارید، بد نیست که محصولات شرکتهای مشهور مانند M-Audio، MOTU ،RME و Focusrite را بررسی کنید. البته امکانات هر دستگاه با دستگاههای دیگر متفاوت است؛ اما برخی از آدیو اینترفیسها، آخرین تنظیماتی که پیش از خاموش شدن بر روی آنها مشخص شده را حفظ میکنند. بعضی از مدلها نیز به شما اجازه میدهند تا تنظیمات مشخصی را برای حالت کار بدون کامپیوتر، در حافظه داخلی دستگاه ذخیره کنید. این تنظیمات در مواقعی که دستگاه بدون اتصال به کامپیوتر روشن شده باشد، بهطور خودکار فعال میشوند.
۲. استفاده بهینه از ورودیها و خروجیها
حال شاید ندانید که با کارت صدایی که به کامپیوتر متصل نیست و دارای قابلیت استفاده بهصورت مستقل است، چه کار میتوان کرد. پیش از هر چیز، کارت صدایی که نرمافزار اختصاصی داشته باشد، به شما اجازه میدهد تا کاربرد ورودیها و خروجیها را تعیین کنید؛ پس لااقل میتوان از چنین دستگاهی بهعنوان میکسر استفاده کرد. مثلاً میتوان سیگنالها را به گروههای مختلف تقسیم کرد یا در صورت وجود خروجی هدفون، میکس هدفون ایجاد کرد. اگر در تمرین با گروه بهطور معمول از تنظیمات صدای مشخصی استفاده میکنید، وقتی میکس مورد نظر را در نرمافزار میکسر کارت صدای خود ایجاد کردید، میتوانید در جلسات بعدی تمرین، کارت صدا را بدون کامپیوتر همراه داشته باشید. همچنین میتوانید از دستگاه برای تبدیل سیگنال آنالوگ به دیجیتال یا برعکس استفاده کنید؛ بدین ترتیب کارت صدای شما به یک کانورتر DA یا AD تبدیل میشود. همچنین میتوان از طریق کارت صدا، یک نوع اتصال دیجیتال (مثلاً اتصال اپتیکال) را به نوعی دیگر (مثلاً اتصال کواکسیال) تبدیل کرد.
۳. افزایش ورودیها
حتی پیشرفتهترین آدیو اینترفیسها هم معمولاً بیش از هشت پریامپ میکروفون ندارند و این امر در هنگام ضبط یک گروه موسیقی، محدودیتهایی ایجاد میکند. اما معمولاً بر روی کارت صداها، انواع دیگری از خروجی و ورودی از جمله S/PDIF و ADAT نیز گنجانده شدهاند. اگر یک پریامپ میکروفون مجهز به خروجیهای فوق یا کانورتری مجهز به پریامپ در اختیار داشته باشید، میتوانید تعداد ورودیهای در دسترس را افزایش دهید.
۴. ترکیب چند کارت صدا
یک روش برای افزایش اتصالات فیزیکی این است که از چند کارت صدا استفاده کنیم. برخی از شرکتهای تولیدکننده به کاربر اجازه میدهند تا چند عدد از کارت صداهایشان را با یکدیگر ترکیب کنند. همچنین میتوان کارت صداهایی از چند برند مختلف را نیز با یکدیگر میانگینگیری کرد.
در تصویر بالا، از طریق تنظیمات میدی و آدیو در سیستم عامل مکینتاش، دو رابط صدا را به یک رابط میانگین تبدیل کردهایم.
۵. افکتهای داخلی
همهروزه کارت صداهای بیشتری به افکتهای DSP مجهز میشوند؛ چه برای پردازش سیگنال در هنگام ضبط و چه برای استفاده بهعنوان افکتهای مانیتورینگ از جمله ریورب.
در تصویر بالا، از Universal Audio Apollo برای اضافه کردن ریورب و دیلی به سیگنال گیتار استفاده کردهایم و میتوانیم انتخاب کنیم که این افکتها به همراه سیگنال ضبط شوند یا سیگنال بهطور خام ضبط شود.
۶. میز میکس
اگرچه استفاده از نرمافزارهای میکس مختص هر کارت صدا روشی مرسوم است، اما تنها روش برای مدیریت ورودیها و خروجیها نیست. بهمنظور افزایش سهولت کار میتوان از یک میز میکس کوچک بهعنوان دستگاه جانبی استفاده کرد. به کمک این روش میتوان از کنترل مانیتورها، کانالکشی هدفونها و اتصال سریع برای دستگاههای سختافزاری بهره برد.
۷. ترکیب محیط نرمافزاری با پردازش آنالوگ
اگر تنها در محیط نرمافزاری کار میکنید اما از پردازش آنالوگ نیز استقبال میکنید، خروجیهای کارت صدا را به یک پردازنده سختافزاری متصل کرده و سیگنال پردازششده را مجدداً به ورودیهای کارت صدا متصل کنید. بسیاری از نرمافزارهای آهنگسازی دارای امکاناتی برای ادغام پردازندههای سختافزاری در پروژه هستند؛ مثلاً لاجیک از پلاگینهای ورودی و خروجی برخوردار است و ایبلتن لایو هم از امکان اتصال افکتهای سختافزاری بهره میبرد.
۸. ترکیب با دستگاههای دیگر
ادغام کردن کارتهای صدا با دستگاههایی از قبیل کیبورد یا حتی پردازندههای صدای گیتار، امری مرسوم به حساب میآید. چنین ترکیبهایی گاه ایدهآل هستند؛ خصوصاً وقتی ستاپ ضبط شما قابل حمل باشد و بخواهید سادهترین تجهیزات را همراه داشته باشید.
۹. افزودن تجهیزات خارجی
واضحترین راه برای ارتقای کارت صدا این است که بر روی خرید پریامپ میکروفون یا چنل استریپ جداگانه سرمایهگذاری کنیم. پریامپهای مجزا معمولاً مدارهایی بسیار بهتر از مدارهای موجود در آدیو اینترفیسها دارند و چنل استریپ شامل گزینههایی برای شکل دادن به صدا از جمله اکولایزر و کمپرسور است. یک کانورتر دیجیتال (DAC) نیز میتواند افزونهای شایسته باشد. امروزه میتوان چنل استریپهای باکیفیت را با قیمتهایی معقول تهیه کرد؛ پس به این گزینه جداً فکر کنید.
منبع: MusicRadar
مترجم: کیان ایرجی