آموزش, مقالات, مقالات لوازم جانبی گیتار
۸ راه برای کاهش صدای برخورد پیک با سیم گیتار
نوامبر
در اثر برخورد پیک گیتار (مضراب) با سیم‌های ساز، صدایی تولید می‌شود که به‌طور کامل قابل حذف نیست و بسیاری از نوازندگان به آن عادت می‌کنند؛ اما برخی اوقات، شدت این صدا به حدی می‌رسد که ممکن است تجربه نوازندگی شما و لذت شنیداری مخاطب را تحت‌الشعاع قرار دهد.
یکی از دغدغه‌های همیشگی نوازندگان، انتقال حس موسیقایی به شنوندگان و تأثیرگذاری بر روی آنها است. برای دستیابی به این امر، نوازنده باید بر روی تمامی صداهایی که با نواختن گیتار تولید می‌شود، تسلط کامل داشته باشد و صدای پیک نیز یکی از این صداهاست. در بسیاری از اوقات، صدای پیک حتی می‌تواند برای شنونده لذت‌بخش باشد. این صدا خصوصاً در آثار قدیمی‌تر به‌وفور شنیده می‌شود و به شنونده حس نزدیکی با نوازنده و ساز را می‌دهد. اما برخی اوقات نیز این صدا می‌تواند به شدتی برسد که برای شنونده و نوازنده آزاردهنده شود.
در این مقاله، به راهکارهایی برای کنترل شدت صدای برخورد پیک با سیم گیتار خواهیم پرداخت.
۱- نگه داشتن پیک گیتار با اعمال نیروی کمتر بر آن
اگر هنگام نگه داشتن پیک گیتار نیروی کمتری به آن اعمال کنید و آن را کمی شُل‌تر نگه دارید، بخشی از نیروی حاصله از برخورد پیک با سیم، توسط انگشتان جذب می‌شود و پیک نرم‌تر به سیم برخورد می‌کند؛ در نتیجه، این برخورد صدای کمتری ایجاد می‌کند.
علاوه بر این، پیشنهاد می‌کنیم که پیش از شروع ضبط یا نوازندگی، مدت زمانی را به گرم کردن خود و تمرین اختصاص دهید تا با آرامش بیشتری اجرا کنید و بتوانید بر نحوه مضراب‌زنی خود کنترل داشته باشید.
۲- امتحان کردن زوایای مختلف برخورد پیک با سیم
یکی از تعیین‌کننده‌ترین مؤلفه‌ها در صدای برخورد پیک با سیم، زاویه برخورد است. در واقع، هرچه سطح کمتری از مضراب با سیم برخورد کند، صدای حاصله نیز کمتر خواهد بود. به همین دلیل پیشنهاد می‌کنیم که هنگام نواختن گیتار، زاویه برخورد پیک با سیم را تغییر دهید. این امر نیازمند تمرین است؛ اما پس از مدتی می‌توانید تسلط بالاتری بر روی اَتَک و صدای ساز خود داشته باشید.
زاویه مناسب برخورد با توجه به نوع پیک، نوع سیم و سبک نوازندگی شما متغیر خواهد بود. با توجه به همین امر نیز پیشنهاد می‌کنیم که برای مدتی مشخص، حداقل ۳۰ دقیقه در روز را به آزمودن زوایای مختلف برخورد مضراب اختصاص دهید تا زاویه مناسب را با توجه به شرایط نوازندگی خود بیابید.
۳- تنظیم شدت برخورد پیک با سیم‌ها
برخی از اوقات، نوازنده هنگام نواختن گیتار هیجان‌زده می‌شود و ناخودآگاه شدت نوازندگی خود را افزایش می‌دهد. اما همانطور که گفته شد، برخورد شدید پیک با سیم‌ها باعث پدید آمدن صدایی ناخوشایند می‌شود. به‌علاوه، این امر باعث کاهش ساستین ساز و در نتیجه، افت کیفیت نوازندگی می‌شود. پس همواره تلاش کنید که به ظرایف فنی نوازندگی خود توجه داشته باشید.
۴- استفاده از پیک‌های نایلونی
جنس مضراب نه‌تنها بر روی تن گیتار مؤثر است، بلکه تأثیری مشهود بر روی صدای برخورد آن با سیم‌ها نیز می‌گذارد.
پیک‌های ساخته‌شده از نایلون، به دلیل سختی بالا و در عین حال، قدرت استثنایی در جذب ضربات، نویز کمتری از دیگر مدل‌های متداول موجود در بازار ایجاد می‌کنند.
۵- توجه به ضخامت پیک
احتمالاً شما نیز از این امر مطلع هستید که پیک‌های ضخیم‌تر و سنگین‌تر، صدای کمتری در برخورد با سیم‌ها تولید می‌کنند؛ اما دلیل این امر چیست؟
مضراب‌های بسیار نازک، خصوصاً هنگام استرامینگ، خم می‌شوند و صدایی “تیک” مانند ایجاد می‌کنند. این صدا در گیتارهای آکوستیک بیشتر شنیده می‌شود؛ زیرا بدنه توخالی آنها، نقش یک تقویت‌کننده را برای تمامی صداهای تولیدشده ایفا می‌کند.
پیک‌های ضخیم‌تر به دلیل جذب بهتر ضربات، صدای کمتری هنگام برخورد با سیم تولید می‌کنند و طنین بیشتری به صدای ساز نیز می‌بخشند.
نوعی از پیک نیز در بازار وجود دارد که نوکی نرم اما بدنه‌ای ضخیم و محکم دارد. این مدل‌ها صدای بسیار کمی هنگام برخورد با سیم تولید می‌کند و در عین حال، باعث افزایش کنترل نوازنده بر روی جزئیات و ظرایف نوازندگی می‌شوند.
۶- استفاده از پیک‌هایی با لبه‌های اریب
پیک‌هایی که دارای لبه‌های اریب هستند، صدای کمتری در برخورد با سیم تولید می‌کنند و باعث افزایش سرعت نوازندگی نیز می‌شوند. استفاده از چنین مضراب‌هایی، در کنار توجه به زاویه برخورد پیک با سیم، می‌تواند در کاهش صدای برخورد بسیار مؤثر باشد.
۷- استفاده از پیک‌هایی با نوک صیقلی
بسیاری از نوازندگان بر این اعتقادند که پیک‌هایی با نوک صیقلی دوام بالایی دارند و صدای کمتری نیز در برخورد با سیم تولید می‌کنند.
مضراب‌های دارای نوک صیقلی، آسان‌تر بر روی سیم‌ها سُر می‌خورند و سرعت نوازندگی را افزایش می‌دهند. از سوی دیگر، پیک‌های دارای نوک زبر و غیر صیقلی، تنی روشن‌تر همراه با تربلی قوی‌تر به گیتار می‌بخشند که ممکن است برای بسیاری از افراد جذاب‌تر باشد.
۸- ضبط صدای گیتار هنگام نوازندگی
بسیاری از نوازندگان باتجربه که صدای گیتار خود را به‌صورت حرفه‌ای ضبط نکرده‌اند، در شنیدن ایرادات جزئی نوازندگی خود ناتوانند.
برای درک بسیاری از ایرادات نوازندگی، باید صدای ساز زدن خود را به‌صورت دقیق بشنوید. هنگام نواختن گیتار، به دلیل هیجان بالا، بسیاری از ایرادات نوازندگی به گوش نمی‌رسد؛ اما اگر صدای ساز زدن خود را ضبط کنید و به آن گوش دهید، می‌توانید متوجه بسیاری از ایرادات جزئی مانند صدای اضافه پیک بشوید.
اگر نوازنده گیتار آکوستیک هستید، پیشنهاد می‌کنیم که میکروفون خود را در موقعیت‌های مختلف نسبت به گیتار قرار دهید؛ بدین نحو متوجه خواهید شد که محل قرارگیری میکروفون چه تأثیری بر میزان دریافت صدای برخورد پیک با سیم‌ها دارد.
جمع‌بندی
صدای برخورد مضراب با سیم‌ها، جزئی جدایی‌ناپذیر از صدای گیتار است؛ اما برخی از اوقات، این صدا آزاردهنده می‌شود و حس نوازندگی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
روش‌هایی که در این مقاله ذکر شد، می‌توانند این صدا را تا حد زیادی کاهش دهند و در کل، نوازندگی روان‌تری را رقم بزنند. اگر شما از روش‌های دیگری مطلع هستید، لطفاً آن را با ما و مخاطبان گیتارایران در میان بگذارید.
منبع: Rombo Guitar Picks
مترجم: امیر تولی