چگونه اسپیکرهای مانیتورینگ را به کارت صداهای استودیویی متصل کنیم؟

یکی از متداول‌ترین سوالاتی که کارشناسان گیتار ایران با آن مواجه می‌شوند، این است: روش صحیح اتصال اسپیکرهای مانیتورینگ به یک آدیو اینترفیس چیست؟

اتصال اسپیکر مانیتورینگ به کارت صدای استودیویی کاری بسیار ساده است؛ اما اگر تا به امروز کمتر با تجهیزات استودیویی سر و کار داشته‌اید، دانستن انواع اتصال در اسپیکرها و کارت صدا، ورودی‌ها و خروجی‌های کارت صدا و کابل‌‌های مورد نیاز برای اتصال این دو وسیله به یکدیگر، ممکن است برای شما پروسه‌ای کمی زمان‌بر و گیج‌کننده باشد. بنابراین، تصمیم گرفته‌ایم تا طی یک مطلب نسبتاً کوتاه، نحوه اتصال اسپیکرهای مانیتورینگ به کارت صدا را به شما به‌صورت قدم به قدم آموزش دهیم و راه‌اندازی یک استودیوی خانگی را برای شما یک قدم آسان‌تر کنیم.

اتصال اسپیکرهای مانیتورینگ به کارت صداهای استودیویی در گذشته چندان آسان نبود و آهنگسازان برای انجام این کار، معمولاً باید از مبدل‌ها و دستگاه‌های واسطه‌ای چون امپلیفایرهای اسپیکر استفاده می‌کردند. اما امروز، با توجه به این که اکثر اسپیکرهای مانیتورینگ موجود در بازار از نوع اکتیو هستند و نوع اتصالات موجود در آدیو اینترفیس‌ها و اسپیکرها از دو الی سه حالت خارج نیست و حالتی استاندارد به خود گرفته است، راه‌اندازی یک جفت اسپیکر مانیتورینگ در استودیو به کاری بسیار آسان و سریع تبدیل شده است. اما با این وجود، چند مشکل کوچک وجود دارد که بسته به نوع اسپیکر و کارت صدای مورد نظر خود، ممکن است هنگام انجام این اتصال با آنها مواجه شوید؛ ما در این مطلب به این نکات نیز پرداخته‌ایم تا بتوانید بدون هیچ مشکل و شکی، به اتصال این دو وسیله به یکدیگر بپردازید.

در ادامه، نحوه اتصال اسپیکر به کارت صدای استودیویی را به‌شکلی قدم به قدم و با جزئیات کامل به شما آموزش خواهیم داد.

قدم اول: کارت صدا را به کامپیوتر متصل کنید

در قدم اول و پیش از هر چیز، باید کارت صدا یا همان آدیو اینترفیس را با استفاده از کابل موجود در بسته‌بندی آن، بنا بر مدل دستگاه، به پورت تاندربولت (Thunderbolt) یا USB کامپیوتر خود متصل کنید. پس از این، نرم‌افزار آهنگسازی یا DAW و یا هر نرم‌افزار دیگری که قصد پخش و ضبط صدا در آن دارید را اجرا کنید و در تنظیمات صوتی یا audio آن، در بخش دستگاه یا device، نام کارت صدای خود را پیدا کرده و آن را انتخاب کنید. اکنون، کارت صدا برای پخش محتوای صوتی موجود در کامپیوتر شما آماده است؛ اما بدیهی است که بدون اتصال وسیله‌ای همچون هدفون یا اسپیکر، نمی‌توانید صدای تولیدشده توسط آن را بشنوید. پس حالا وقت آن است که به سراغ نحوه اتصال اسپیکرهای مانیتورینگ به کارت صدا برویم.

قدم دوم: ولوم را در کارت صدای خود تا انتها کاهش دهید

نکته‌ای بسیار مهم که بسیاری از افراد هنگام اتصال اسپیکر به دستگاه‌های خود فراموش می‌کنند، کاهش ولوم به‌میزان حداقلی در کامپیوتر یا کارت صدا است. با این کار، شما می‌توانید از آسیب زدن به اسپیکرهای خود حین اتصال آنها به کارت صدا به دلیل بروز نویز و یا آسیب زدن به گوش‌های خود به دلیل پخش صدا با شدتی بیش‌ازحد، جلوگیری کنید. همچنین پیشنهاد می‌کنیم که علاوه بر ولوم کارت صدا، ولوم اسپیکرها را نیز به‌شکلی حداقلی کاهش دهید و آنها را فعلاً روشن نکنید.

قدم سوم: نوع خروجی‌های کارت صدا را شناسایی کنید

اکنون وقت آن است که ببینید برای اتصال اسپیکرهای مانیتورینگ به کارت صدای خود، به چه کابلی نیاز دارید. در قدم اول، باید نوع خروجی‌های لاین را در کارت صدای خود تشخیص دهید. این خروجی‌ها معمولاً از نوع جک‌های TRS هستند و با نام‌هایی همچون Main ،Line Out ،Monitor یا Outputs L R در بخش پشتی کارت صدا مشخص شده‌اند. در تصویر بالا، خروجی‌های لاین یا محل اتصال اسپیکر مانیتورینگ در یک آدیو اینترفیسSolid State Logic SSL 2 به نمایش گذاشته شده است.

قدم چهارم: انواع دیگر پورت‌های اتصال در کارت صداها

در موارد نادر و معمولاً در کارت صداهای استودیویی گران‌قیمت یا بسیار بزرگ که کارایی میکسر را نیز ارائه می‌کنند، خروجی‌های لاین در قالب پورت‌های XLR تعبیه شده است. از این دسته از آدیو اینترفیس‌ها می‌توان به Presonus Live A8RC و برخی از محصولات گران‌قیمت‌تر شرکت RME اشاره کرد. اما همانطور که در ادامه به شما خواهیم گفت، مهم نیست که اسپیکرهای مانیتورینگ شما یا کارت صدایتان به چه نوعی از ورودی یا خروجی مجهز باشند؛ زیرا کابلی مخصوص برای اتصال هر یک از این انواع پورت به یکدیگر در بازار وجود دارد و شما می‌توانید با خریداری آن کابل، این دو وسیله را به‌آسانی به یکدیگر متصل کنید. بنابراین، هر کارت صدای استودیویی یا اسپیکر مانیتورینگی که در اختیار داشته باشید، مطمئن باشید که اتصال آنها به یکدیگر بسیار آسان‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنید!

قدم پنجم: نوع ورودی‌های تعبیه‌شده در اسپیکرها را شناسایی کنید

از آنجایی که کارت صدا، سیگنال صوتی موجود در کامپیوتر را تبدیل کرده و از طریق خروجی‌هایش به اسپیکر مانیتورینگ انتقال می‌دهد، باید برای اتصال اسپیکرها به آن، نوع ورودی اسپیکرها را شناسایی کنید. پس در حالی که اسپیکرهایتان همچنان خاموش هستند و ولوم آنها در پایین‌ترین حالت ممکن تنظیم شده است، نگاهی به پشت آنها بیندازید و پورت‌های اتصالی تعبیه‌شده در آنها را مشاهده کنید. در اسپیکرها نیز همانند کارت صداها، این پورت‌ها معمولاً یا از نوع TRS و یا از نوع XLR هستند؛ اما در برخی از مدل‌های موجود در بازار نیز هر دو نوع این ورودی‌ها تعبیه شده است. یکی از این دسته از اسپیکرها، Yamaha HS8 است که در تصویر بالا، بخش پشتی و اتصالات آن را مشاهده می‌کنید.

قدم ششم: کانال خروجی صحیح کارت صدا را به ورودی‌های اسپیکر متصل کنید

حال زمان آن فرا رسیده است که خروجی‌های چپ و راست کارت صدا را از طریق یک کابل مناسب، به ورودی‌های اسپیکرهای چپ و راست متصل کنید. در این اتصال، باید خروجی‌هایی از کارت صدا که در بالاتر به شما معرفی کردیم را به پورت‌های مربوطه در اسپیکر مانیتورینگ، اتصال دهید.

تا به اینجا، ما تنها در مورد اتصالات بالانس میان کارت صدا و اسپیکر صحبت کرده‌ایم که رایج‌ترین نوع اتصال در تجهیزات استودیویی به شمار می‌رود؛ بنابراین، شما برای اتصال کارت صدا به اسپیکرهای مانیتورینگ، باید یک جفت کابل بالانس با جک‌هایی از نوع TRS یا XLR (بسته به مدل کارت صدا و اسپیکر) در اختیار داشته باشید.

جک‌های TRS از لحاظ ظاهری با جک‌های کابل اینسترومنت، یعنی TS، شباهتی بسیار دارند و تشخیص آنها در نگاه اول دشوار است؛ اما با دقتی بیشتر، متوجه می‌شوید که جک‌های بالانس TRS دو حلقه مشکی در ساختار خود دارند و جک‌های TS تنها به یک حلقه بر روی ساختار خود مجهز هستند. این دو حلقه، بخش نوک یا tip، حلقه یا ring و میله اصلی یا sleeve را از یکدیگر جدا می‌کنند که مخفف آنها در کنار یکدیگر، کلمه TRS را تشکیل می‌دهد.

حال به‌آسانی و با استفاده از کابل‌های مناسب، خروجی کارت صدای استودیویی را به ورودی اسپیکرها متصل کنید.

همانطور که گفته شد، ممکن است که کارت صدا یا اسپیکرهای شما به جک TRS مجهز نباشند و تنها پورت‌هایی از نوع XLR داشته باشند. در این صورت نیز جای هیچ‌گونه نگرانی نیست؛ زیرا تنها چیزی که برای اتصال این دسته از کارت صداها یا اسپیکرها به یکدیگر نیاز دارید، یک کابل XLR به TRS یا در مواردی یک کابل با دو سر XLR است. توجه داشته باشید در صورتی که کارت صدای شما از پورت XLR بهره‌مند باشد، باید یک کابل XLR مادگی تهیه کنید و در صورتی که اسپیکرهای شما به این پورت مجهز هستند، به یک کابل XLR نری نیاز خواهید داشت. در برخی دیگر از اسپیکرها و کارت صداها نیز هر دوی این جک‌ها وجود دارند و شما می‌توانید بسته به کابل‌هایی که در اختیار دارید یا حتی سلیقه خود، یکی از آنها را مورد استفاده قرار دهید.

در نهایت، این دو نوع اتصال از نظر عملکرد تفاوت مشهودی ندارند. برخی از افراد، اتصالات XLR را به اتصالات TRS ترجیح می‌دهند؛ زیرا جک‌های XLR اتصالی محکم‌تر را رقم می‌زنند و به این آسانی‌ها از جای خود خارج نمی‌شوند.

قدم هفتم: آیا تجهیزات شما به خروجی‌های آنبالانس یا سینگل اند نیز مجهز هستند؟

تا به اینجا، تنها به اتصال اسپیکرهای مانیتورینگ به کارت صداهای استودیویی با خروجی بالانس پرداخته‌ایم؛ اما برخی از آدیو اینترفیس‌های موجود در بازار و معمولاً نمونه‌های ارزان‌قیمت‌تر، به خروجی‌هایی از نوع سینگل اند یا آنبالانس مجهز هستند که در آنها، نوع اتصال و سوکت مورد استفاده، با اتصال بالانس متفاوت است. برای اتصال این دسته از کارت صداهای استودیویی به اسپیکر، نیاز است که از کابل‌هایی با سوکت یا جک RCA استفاده کنید که در سیستم‌های صوتی خانگی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. بهتر است که در این حالت، اسپیکر مانیتورینگ نیز به یک ورودی RCA مجهز باشد؛ اما اگر اسپیکر شما به این نوع از ورودی مجهز نباشد نیز می‌توانید با استفاده از یک کابل RCA به TS (جک با یک حلقه مشکی همانند کابل گیتار)، آن را به کارت صدایی که خروجی بالانس ندارد متصل کنید.

قدم هشتم: تنظیم موقعیت اسپیکرها

پس از این که اسپیکرهای مانیتورینگ را به کارت صدا متصل کردید، آنها را روشن کنید، ولوم اسپیکرها را در مقدار ۵۰% تنظیم کنید و سپس، ولوم کارت صدا را آرام‌آرام تا زمان رسیدن آن به شدت صدای دلخواه خود افزایش دهید. حال که می‌توانید صدای اسپیکرها و موسیقی خود را بشنوید، وقت آن رسیده است که موقعیت اسپیکرها را به‌شکلی بهینه تنظیم کنید.

برای این که عملکردی بهینه را از اسپیکرهای مانیتورینگ تجربه کنید، توجه داشته باشید که توییترهای آنها با گوش‌های شما دقیقاً در یک ارتفاع قرار بگیرند و شما نیز در زاویه بالایی یک مثلث متساوی‌الاضلاع، در حالی که دو اسپیکر در دو زاویه دیگر آن قرار دارند، نشسته باشید. به عبارت دیگر، شما و اسپیکرهای روبرویتان باید یک مثلث را تشکیل دهید. به این شکل، شما فاصله‌ای دقیقاً یکسان با هر اسپیکر خواهید داشت و صدای تولیدی آنها را با توازنی کامل خواهید شنید و میدان استریویی بی‌نقص در روبرویتان شکل خواهد گرفت. در تصویر بالا، شکل بهینه قرارگیری اسپیکرها به‌طور کامل به نمایش درآمده است.

همچنین، بهتر است که اسپیکرهای مانیتورینگ خود را با فاصله‌ای حداقل ۳۰ سانتی‌متری از تمامی دیوارها و کنج‌های اتاق قرار دهید؛ زیرا انعکاس صدای تولیدشده توسط اسپیکر با دیوارهایی با فاصله کم، می‌تواند پاسخ‌دهی فرکانسی اسپیکر را تغییر دهد و باعث افت دقت آن در بازتولید صدا شود. اما اگر به نظرتان اسپیکرهایتان صدایی بیش‌ازحد بم یا روشن تولید می‌کند و نمی‌توانید موقعیت آنها را نیز چندان تغییر دهید، می‌توانید با بهره‌گیری از قابلیت ایکولایزر اسپیکر، عملکرد صوتی آن را بسته به محیط قرارگیری، بهینه‌سازی کنید.

نکات بالا، تمام اقداماتی هستند که باید برای اتصال اسپیکرهای مانیتورینگ به یک کارت صدای استودیویی انجام دهید. امیدواریم که با مطالعه این مطلب، بتوانید به‌آسانی، بدون دردسر و با سرعتی بالا، استودیوی خانگی خود را راه‌اندازی کرده و آثاری فاخر و زیبا را خلق کنید!

در پایان، اگر یک گیتاریست‌ یا بیسیست هستید و به دنبال بهترین کارت صدای استودیویی برای خود می‌گردید، پیشنهاد می‌کنیم مقاله «بهترین کارت صداهای استودیویی برای ضبط صدای گیتار» را در وب‌سایت گیتار ایران مطالعه کنید.

منبع: MusicRadar
نویسنده: Andy Jones