آموزش, مقالات, مقالات درامز
آشنایی با طبل‌های تام-تام
آگوست
کیت استاندارد درام شامل یک کیک درام (kick drum)، یک اسنیر درام (snare drum)، یک فلور تام (floor tom)، رَک تام‌ها (rack toms) و سنج‌های مختلف شامل های-هت (hi-hat)، راید (ride) و کرش (crash) است. فلور تام و رک تام‌ها (که به مجموعه آنها طبل‌های تام-تام می‌گویند) معمولاً به اندازه سایر قطعات کیت مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، اما نقش مهمی در اجرای درامر دارند.
تام-تام چیست؟
تام-تام طبلی استوانه‌ای است که به کوک‌های مختلفی کوک می‌شود. برخلاف اسنیر، تام-تام‌ها فاقد فنر هستند و ممکن است تنها یک پوست داشته باشند. این طبل‌ها بخش اساسی از ست پنج تکه درامز به حساب می‌آیند.
تاریخچه طبل تام-تام
تام-تام‌ها از موسیقی آسیا سرچشمه می‌گیرند. موسیقی‌شناسان ریشه نام این ساز را به زبان سینهالی سریلانکا یا به فرهنگ موسیقی چین ارتباط می‌دهند که سازی شبیه به گانگ با نام تم-تم (tam-tam) در آن وجود دارد. تام-تام‌ها از نظر ساختاری شبیه به اکثر ممبرافون‌ها (سازهای کوبه‌ای پوستی) هستند که صدای آنها با ضربه زدن به یک پوست کشیده ایجاد می‌شود.
این سازها در اوایل قرن بیستم به بخشی از کیت درام استاندارد بدل شدند. در ابتدا این طبل‌ها قابلیت کوک شدن را نداشتند؛ اما با راهنمایی‌های جین کوپا (Gene Krupa)، درامر و رهبر ارکستر، شرکت اسلینگرلند (Slingerland) موفق به تولید سری تام‌های کوک‌پذیر شد. طبل‌های تولیدشده توسط اسلینگرلند، به سرمشقی برای مدل‌های امروزی تبدیل شدند.
اجزای تام-تام
تام-تام از سه جزء اصلی تشکیل می‌شود: شِل یا بدنه، هِد یا پوست و سخت‌افزار جانبی.
۱. شل: شل (بدنه) ساختار اصلی تام‌تام را تشکیل می‌دهد. بدنه اغلب تام‌ها از چوب‌های طبیعی مانند صنوبر، توس و افرا ساخته می‌شود. برخی از نوازنده‌ها تام‌های اکریلیکی را ترجیح می‌دهند؛ مثلاً جان بونهام، نوازنده گروه لد زپلین، به استفاده از کیت اکریلیک شفاف مشهور بود.
۲. هد: اغلب رک تام‌ها و برخی از فلور تام‌ها دارای دو پوست هستند. یکی از پوست‌ها بر روی سطح فوقانی بدنه کشیده شده و توسط یک چوب درام به آن ضربه می‌زنند که به این سطح، بتر هد (batter head) می‌گویند. پوست دیگر بر روی سطح زیرین بدنه کشیده می‌شود. پوست‌های تام-تام در گذشته از پوست گوساله تهیه می‌شدند؛ اما اغلب مدل‌های امروزی از جنس پلاستیک ساخته می‌شوند.
۳. سخت‌افزار: علاوه بر پوست‌ها و بدنه، تام-تام به سخت‌افزارهای فلزی از جنس کروم نیاز دارد تا قالب آن را حفظ کند. این قطعات شامل میله‌ها و گیره‌هایی هستند که پوست با استفاده از آنها کشیده و کوک می‌شود. تام‌ها همچنین دارای یک بِرینگ یا ریم هستند که پوست را به بدنه متصل می‌کند. فلور تام‌ها معمولاً بر روی پایه‌های مجزا قرار می‌گیرند؛ اما سایر طبل‌ها با استفاده از پایه‌هایی از جنس کروم به کیک درام متصل می‌شوند. رک تام‌ها همیشه به کیک متصل بوده و با ارتفاعی بالاتر، در مقابل نوازنده و در مرکز کیت درام قرار می‌گیرند.
انواع تام-تام
تام-تام‌ها شامل چهار نوع اصلی هستند:
۱. فلور تام: نوعی طبل که دارای شِل (بدنه) بزرگ است و به‌صورت عمودی بر روی زمین قرار می‌گیرد. معمولاً بر روی هر دو طرف فلور تام، پوست (هِد) قرار دارد؛ اما تنها پوست فوقانی ضرورت دارد. پوست با استفاده از بِرینگ فلزی بر روی طبل استوار می‌شود. فلور تام بم‌ترین بخش از کیت درامز پنج تکه استاندارد است. این طبل نسبت به کیک درام، صدایی کشیده‌تر و پرطنین‌تر و فرکانس‌های بم غیرمتمرکزتری تولید می‌کند. اَتَک (attack) فلور تام چندان شدید نیست و دیکِی (decay) کشیده‌‌ای دارد.
۲. رک تام‌ها: این طبل‌ها نسبت به فلور تام کوچکتر بوده و با استفاده از سخت‌افزار فلزی بر روی کیک درام نصب می‌شوند. رک تام‌ها نیز دارای دو هد هستند که با استفاده از برینگ فلزی بر روی شل قرار می‌گیرد. کیت پنج تکه دارای یک تام بالا و یک تام پایین (از نظر فرکانس) است. رک تام‌هایی که عمق بیشتری داشته باشند را با نام پاور تام می‌شناسند.
۳. روتو تام: روتو تام (roto tom) فاقد شِل است و پوست آن صرفاً با استفاده از برینگ محکم می‌شود. این نوع تام‌ها نسبت به سایر انواع اشاره‌شده، کم‌کاربردتر هستند و از اجزای کیت پنج تکه استاندارد محسوب نمی‌شوند.
۴. تام‌های کنسرت: تام کنسرت در موسیقی کلاسیک مورد استفاده قرار می‌گیرد و شباهت زیادی به فلور و رک تام دارد؛ اما نسبت به این دو، وجه ملودیک برجسته‌تری دارد. این طبل‌ها تنها یک هد دارند؛ یعنی یک پوست بر روی قسمت بالای آنها قرار داشته و قسمت پایین شِل، باز است.
منبع: MasterClass
مترجم: کیان ایرجی