آموزش, سایر مقالات, مقالات
چرا هنوز برخی دی‌جی‌ها از ترن‌تیبل و صفحه‌های واینیل استفاده می‌کنند؟
مه
دنیای تجهیزات مورد استفاده دی‌جی‌ها در طی یکی-دو دهه گذشته، به‌طور کلی دگرگون شده است و اکنون هیچ شباهتی به دوران شروع خود ندارد. فایل‌های صوتی دیجیتال، نرم‌افزارهای کامپیوتری قدرتمند، سرویس‌های استریمینگ موسیقی و اپلیکیشن‌هایی که می‌توانند تمامی امکانات و قدرت یک ستاپ دی‌جی کامل را در تلفن همراهتان به شما ارائه کنند، مواردی هستند که شکلی جدید به دنیای DJing بخشیده‌اند و امکان تجربه این هنر را برای بازه‌ای بسیار وسیع‌تر از افراد فراهم ساخته‌اند. اما همین امکانات نیز معنای هنر DJing را به‌کلی تغییر داده‌اند و دی‌جی بودن را به تجربه‌ای متفاوت تبدیل کرده‌اند.
البته این امر به این معنا نیست که DJing به‌شکل اولیه خود، یعنی میکس موسیقی با استفاده از دو ترن‌تیبل و صفحه‌های موسیقی، به‌کلی از بین رفته است. همانطور که کتاب‌خوان‌های دیجیتال همچون کیندل (Kindle) باعث مرگ کتاب‌های کاغذی نشدند، ظهور عکاسی دیجیتال عکس‌های فیزیکی را منسوخ نساخت و نقاشی دیجیتال نیز بوم‌های نقاشی را به وسیله‌ای قدیمی تبدیل نکرد، استفاده از ترن‌تیبل در اجراهای دی‌جی‌ها نیز کماکان رایج است و ظهور سی‌دی و دستگاه‌های دی‌جی دیجیتال در دهه نود میلادی و پیشرفت‌های فراوان تکنولوژی به دنبال آن، تأثیری بر روی محبوبیت و جذابیت آن نداشته است.
اما چرا باید کسی بخواهد در دهه سوم قرن بیست‌ویکم و با وجود امکانات فراوان دیجیتال و آنلاین، به‌وسیله تجهیزات آنالوگ و صفحه‌های موسیقی به انجام میکس‌های دی‌جی بپردازد؟ اگر شما نیز اشتیاقی بسیار برای یادگیری DJing به‌وسیله ترن‌تیبل و صفحه‌های واینیل دارید یا خود با این روش به اجرا می‌پردازید، دلیل این امر را می‌دانید و احتمالاً با خواندن ادامه این مطلب، با مواردی آشنا مواجه می‌شوید و دلایل خود برای انتخاب این مسیر را مرور می‌کنید.
اما حتی اگر چندان مشتاق آزمودن DJing با تجهیزات آنالوگ نبوده‌اید نیز پیشنهاد می‌کنیم این مطلب را بخوانید تا با مزایای این روش قدیمی و دلایل استفاده از آن در دنیای امروز آشنا شوید و شاید خود نیز پس از این بخواهید آن را مورد آزمایش قرار دهید!
۱- امکان پخش موسیقی‌های قدیمی به‌شکل اصلی‌شان
اگر به موسیقی هیپ هاپ دهه نود میلادی، موسیقی هاوس دهه هشتاد، راک دهه هفتاد یا سول دهه شصت علاقه‌مند هستید، احتمالاً دوست دارید آنها را دقیقاً همانگونه که در دوران خود پخش می‌شده‌اند، تجربه کنید. دی‌جی‌ها در گذشته برای پخش و میکس این موسیقی‌ها در اجراهای زنده خود، از ترن‌تیبل و صفحه‌های موسیقی بهره می‌گرفتند.
در نتیجه اگر دلیل جذابیت دنیای دی‌جی برای شما، تجربه روزهای گذشته و شکل آنالوگ آن، تشکیل یک مجموعه کامل از موسیقی‌های آن دوران و شاید اجرا برای جمعیتی هم‌سلیقه با خودتان است، منطقی است که بخواهید این کار را دقیقاً به‌وسیله همان تجهیزات مورد استفاده توسط دی‌جی‌های قدیمی و با استفاده از صفحه‌های موسیقی انجام دهید. این روش، راهی بهتر برای تجربه حس‌وحال دنیای کلاب‌ها و دی‌جی‌ها در دهه‌های گذشته است و احتمالاً تجربه‌ای جذاب‌تر را نیز نسبت به استفاده از تجهیزات دیجیتال برای شما به ارمغان خواهد آورد.
اگر می‌خواهید مطمئن شوید که طرز فکرتان در این رابطه چندان هم انحصاری و عجیب نیست و کاملاً منطقی و رایج است، کافیست کمی بیشتر به جستجو در دنیای موزیسین‌ها بپردازید تا متوجه شوید که بسیاری از همکارانتان اکنون به دنبال تجهیزاتی آنالوگ و وینتج برای ساخت موسیقی هستند و ماهیت صوتی و تجربه استفاده از این تجهیزات را به لوازم مدرن و دیجیتال ترجیح می‌دهند. در واقع، بسیاری از هنرمندان بر این اعتقادند که برای بازآفرینی تمام‌عیار حس‌وحال دهه‌های گذشته، باید از تجهیزات قدیمی و مربوط به همان دوران استفاده کرد.
۲- اشباع شدن از تجهیزات مدرن و اشتیاق برای آزمودن راه‌هایی ساده‌تر و خالص‌تر
دی‌جی‌های مدرن با بهره‌مندی از امکاناتی چون جدول‌های بیت، قابلیت همگام‌سازی دو ضرب با یکدیگر یا همان quantisation، قابلیت مشاهده شکل موج میکس در تجهیزات مدرن و غیره، کاری بسیار آسان‌تر از دی‌جی‌های قدیمی دارند و برای یادگیری حرفه خود، نیاز به صرف زمانی بسیار کمتر خواهند داشت. اما همین سهولت، از نظر بسیاری از دی‌جی‌ها حس‌وحال خاص این هنر را از آن زدوده است و آن را از یک هنر، به مجموعه‌ای از تکنیک‌های ساده تبدیل کرده است.
در واقع، در هنگام DJing با استفاده از تجهیزات آنالوگ همچون ترن‌تیبل و صفحه‌های واینیل، همواره خطر بروز اشتباهاتی وجود دارد که در تجهیزات مدرن به‌کلی از میان رفته است. شما می‌توانید در یک ستاپ دی‌جی مدرن، تمامی اشتباهات خود را به‌سرعت و با فشردن دکمه undo یا هات‌کی ctrl+z حذف کنید و از پخش آن برای تماشاچیان جلوگیری کنید. اما طبیعتاً چنین امکانی در تجهیزات آنالوگ وجود ندارد و هنگام انجام میکس، باید بسیار دقیق‌تر و با ظرافتی بیشتر عمل کنید. همین امر نیز باعث شده است که برخی از افراد کمی متعصب، دی‌جی‌های جدید را هنرمند نخوانند و این هنر را تنها به انجام آن با استفاده از ترن‌تیبل و صفحه‌های واینیل منحصر بدانند.
علاوه بر این، محدودیت امکانات در ستاپ‌های آنالوگ و محدودیت روش‌های گوناگون برای ساخت یک صدا و سبک صوتی خاص، آن را به روشی الهام‌بخش‌تر برای بسیاری از هنرمندان تبدیل کرده است و باعث شده است که این افراد، این روش را محرکی بهتر برای خلاقیت نسبت به ستاپ‌های دیجیتال بدانند که با امکانات فراوان خود، انجام تمامی کارهای میکس را آسان می‌سازند و بُعد خلاقیت را از اجرای موسیقی می‌زدایند.
۳- متمایز شدن از جمعیت وسیع دی‌جی‌های مدرن
در توصیف تفاوت میان دی‌جی‌های مدرن و دی‌جی‌های قدیمی که از تجهیزات آنالوگ استفاده می‌کنند، من همیشه داستان یکی از دوستان خود که در زمینه برنامه‌ریزی برای مراسم عروسی فعالیت می‌کرد را تعریف می‌کنم که در شرکت خود، دو دی‌جی مختلف را برای پخش موسیقی در مراسم‌های مشتریان خود استخدام کرده بود.
یکی از این دی‌جی‌ها، طبق گفته او یک دی‌جی لپ‌تاپی بود و با استفاده از تجهیزات ساده دیجیتال به میکس موسیقی می‌پرداخت. او می‌گفت که کار این دی‌جی فوق‌العاده است و تمامی مشتریان عاشق او می‌شوند.
سپس، من از او درباره دی‌جی دیگر شرکتش پرسیدم و او چنین پاسخ داد: «دیگر دی‌جی ما برای مشتریانی با بودجه بالاتر است که به دنبال تجربه‌ای خاص در مراسم عروسی خود هستند. او برای اجرا از ترن‌تیبل و تجهیزات آنالوگ استفاده می‌کند و به همین دلیل، هزینه حضور او نیز در مراسم بالاتر است. ما او را تنها به مراسم مشتریانی می‌فرستیم که خواهان اجرای یک دی‌جی واقعی در مراسم خود هستند!»
این که دوست من دی‌جی دوم را یک دی‌جی واقعی و فرد اول را یک دی‌جی لپ‌تاپی خواند، تفکری اشتباه است و احتمالاً باعث خشم بسیاری از دی‌جی‌ها می‌شود. همه ما می‌دانیم که تجهیزات مورد استفاده شما در اجرا به هیچ وجه اهمیتی ندارند و تنها کیفیت آنچه با استفاده از ابزارهای خود تولید می‌کنید، مهم است! در واقع، اگر شما می‌توانید با استفاده از یک لپ‌تاپ، حضار را با موسیقی خود به وجد بیاورید و میکس‌هایی بی‌نقص را به آنها ارائه کنید، پس قطعاً یک دی‌جی ماهر و حرفه‌ای هستید و برعکس، اگر با استفاده از گران‌ترین تجهیزات دیجیتال یا آنالوگ نیز نتوانید فضایی جذاب را با موسیقی خود بسازید، پس دی‌جی خوبی نیستید و بهتر است که بر روی مهارت‌های خود بیشتر کار کنید.
اما تا زمانی که افراد کم‌اطلاع، تنها دی‌جی‌های دارای ترن‌تیبل و تجهیزات آنالوگ را دی‌جی‌هایی واقعی بدانند و حاضر باشند که مبلغی بیشتر را صرفاً بابت تجهیزات زیباتر این افراد صرف کنند، طبیعی است که بسیاری از دی‌جی‌های دیجیتال و مدرن نیز تصمیم بگیرند که به زمره کاربران تجهیزات آنالوگ بپیوندند تا از دی‌جی‌های مدرن که توسط آن افراد کم‌اطلاع دی‌جی‌های لپ‌تاپی خوانده می‌شوند، متمایز شوند و بتوانند فرصت‌های کاری بیشتری را در اختیار بگیرند. بنابراین، بخشی از تصمیم به استفاده از تجهیزات آنالوگ، می‌تواند تصمیمی تجاری نیز باشد تا یک هنرمند بتواند درآمدی بالاتر را از اجراهای خود کسب کند.
۴- کنجکاوی درباره راه و روش‌های قدیمی
بسیاری از دی‌جی‌های قدیمی‌تر، کار خود را با استفاده از تجهیزات آنالوگ و ترن‌تیبل‌ها آغاز کردند و با ظهور تجهیزات موسیقی دیجیتال، آرام‌آرام به سراغ تبدیل ستاپ خود به یک ستاپ دیجیتال رفتند.
در مرحله اولیه این انقلاب تکنولوژیک، لپ‌تاپ‌ها به بازار عرضه شدند و امکان میکس موسیقی با استفاده از ترن‌تیبل و ضبط آن در قالب فایل‌های دیجیتال همزمان با اجرا را به دی‌جی‌ها دادند. این امکان، کار را برای دی‌جی‌ها بسیار آسان می‌کرد.
مرحله بعد، ظهور کنترلرهای دی‌جی یا همان دستگاه‌های دی‌جی بود که میکس موسیقی در قالب فایل‌های دیجیتال را ممکن می‌کردند و در واقع، اجرا به‌عنوان یک دی‌جی را از هر زمانی ساده‌تر می‌ساختند. با استفاده از دستگاه‌های دی‌جی، هنرمندان فعال در این زمینه می‌توانستند بدون نگرانی از بروز مشکلات میکس و بدون نیاز به استفاده از صفحه‌های واینیل، به اجرای موسیقی بپردازند.
پس از این و در مرحله نهایی این تحول تکنولوژیک نیز امکان میکس موسیقی در هر دستگاه دیجیتالی ممکن شد و شما اکنون می‌توانید تنها با استفاده از تلفن همراه، تبلت یا لپ‌تاپ خود، به‌شکلی کاملاً حرفه‌ای به میکس موسیقی بپردازید و شنوندگان خود را به وجد آورید.
اما پدیده‌ای دیگر نیز وجود دارد که ما به‌عنوان فعالان دنیای دی‌جی، در افراد بسیاری متوجه آن شده‌ایم. بسیاری از دی‌جی‌ها این کار را به‌صورت تفننی و در تلفن همراه یا لپ‌تاپ خود، با استفاده از یک اپلیکیشن ساده آغاز می‌کنند و پس از آن، با علاقه‌مندی بیشتر به این کار و کسب مهارت در آن، به سراغ یک دی‌جی کنترلر می‌روند تا آن را همراه با لپ‌تاپ خود استفاده کنند و به‌شکلی حرفه‌ای‌تر و گسترده‌تر به میکس موسیقی بپردازند. در مرحله بعدی، احتمالاً این افراد کنترلر خود را ارتقاء می‌دهند و به سراغ یک مدل بهتر می‌روند و پس از آن، با پی بردن به این امر که دی‌جی‌های حرفه‌ای در کلاب‌ها از دستگاه‌های کامل دی‌جی، یعنی CDJها استفاده می‌کنند و لپ‌تاپی در ستاپ خود ندارند، به سراغ این دستگاه‌ها می‌روند و با یادگیری کار با آن، به یک دی‌جی حرفه‌ای تبدیل می‌شوند و آرزو دارند که روزی بتوانند به‌شکل مرتب در یک کلاب مشهور با استفاده از این وسیله به اجرا بپردازند. همچنین برخی از دی‌جی‌ها یک دستگاه CDJ خریداری می‌کنند تا بتوانند در اجراها و تمرینات خانگی خود نیز لپ‌تاپ را به‌کلی کنار بگذارند و به‌صورتی کاملاً حرفه‌ای، با استفاده از یک ستاپ مستقل به میکس موسیقی بپردازند.
اما این سیر تحول برای این افراد، معمولاً در این نقطه متوقف نمی‌شود. بسیاری از این افراد به ما گفته‌اند که بی‌صبرانه منتظر روزی هستند که بتوانند یک ستاپ ترن‌تیبل خریداری کنند تا ببینند که هنر DJing در شکل اصلی خود چگونه انجام می‌شده است. به عبارت دیگر، این افراد به‌قدری به هنر دی‌جی علاقه دارند و به ریشه‌های آن احترام می‌گذارند که هدف نهایی آنها، یادگیری این هنر به روش اولیه و اصلی آن است.
مسیر این افراد، دقیقاً برعکس مسیری است که دی‌جی‌های قدیمی‌تر در زمان ظهور تجهیزات موسیقی دیجیتال تجربه کرده‌اند؛ اما این مسیر نیز با شرایط امروز، کاملاً قابل درک و احترام است. در واقع، آهنگسازان امروزی نیز در مسیر پیشرفت خود در دنیای موسیقی و تبدیل شدن به آهنگسازی حرفه‌ای‌تر، معمولاً چنین مسیری را طی می‌کنند و آرام‌آرام از جدیدترین و مدرن‌ترین شکل آهنگسازی که ساخت موسیقی به‌وسیله یک تلفن همراه یا کامپیوتر است، به سراغ تجهیزات کامل‌تر و مستقل می‌روند و بعضاً در نهایت، به ضبط موسیقی به‌وسیله سمپلرها و سینتی‌سایزرها، بدون استفاده از کامپیوتر می‌رسند.
۵- میل به تجربه چالش‌های جدید
اگر یک دی‌جی هستید، مطمئناً هیچ چالشی دشوارتر از میکس موسیقی با ضربی دقیق با استفاده از تنها یک جفت ترن‌تیبل و یک جعبه از صفحه‌های واینیل گوناگون برای شما وجود ندارد! اگر با این امر موافق هستید، احتمالاً شما نیز یکی از دی‌جی‌هایی هستید که مشتاق به تجربه میکس با استفاده از ترن‌تیبل هستید و شاید حتی این کار را به‌عنوان هدف نهایی در پرورش‌های مهارت‌های خود به‌عنوان یک دی‌جی قرار داده‌اید.
۶- اشتیاق برای یادگیری شکل اصلی و اولیه تکنیک اسکرچ
احتمالاً تا به الان متوجه شده‌اید که امروزه برای اجرای تکنیک اسکرچ، به هیچ وجه به یک ترن‌تیبل حقیقی نیاز ندارید. در واقع، اگر تجربه‌ای حتی کم نیز در دنیای دی‌جی داشته باشید، می‌دانید که اجرای این تکنیک، با هر وسیله مجهز به جاگ ویل (jogwheel) امکان‌پذیر است.
اما دو پلتر دوازده اینچی که صفحه‌های نفیس واینیل بر رویشان قرار گرفته است و در حال چرخیدن هستند و یک سوزن حقیقی نیز بر روی آنها قرار گرفته است، تجربه‌ای بسیار جذاب‌تر از یک دستگاه دی‌جی مدرن را برای شما رقم می‌زنند و مطمئناً شما نیز برای تجربه حس اجرای تکنیک اسکرچ به‌شکل حقیقی با استفاده از این وسیله‌های جذاب، بسیار کنجکاو هستید!
دستگاه‌های مدرن دی‌جی با جاگ‌ویل‌های خود که با هدف شبیه‌سازی عملکرد پلترهای ترن‌تیبل طراحی شده‌اند، تجربه‌ای بسیار جذاب از اسکرچینگ را در اختیار شما قرار می‌دهند؛ اما عواملی همچون پرش سوزن در آن وجود ندارد و باز هم هنگام به‌کارگیری آنها، شکل کاملاً حقیقی و مشکلات جذاب اسکرچینگ با استفاده از یک جفت ترن‌تیبل را تجربه نخواهید کرد.
اما فراموش نکنید همانطور که یادگیری میکس و حفظ ضرب آن با استفاده از یک ستاپ دی‌جی آنالوگ کاری بسیار دشوار است، اینکه بتوانید با استفاده از این تجهیزات، اسکرچینگ را به‌نحوی تمیز اجرا کنید نیز خود می‌تواند چالشی قابل توجه برای شما باشد و احتمالاً برای اجرای صحیح آن، باید مدتی را صرف تمرین کنید!
با وجود تمام این موارد، بسیاری از دی‌جی‌ها ترجیح می‌دهند که اگر قرار است اسکرچینگ را بیاموزند، آن را بر روی یک ستاپ دی‌جی آنالوگ حقیقی یاد بگیرند.
۷- DJing به‌وسیله ترن‌تیبل اکنون به هیچ وجه تکنیکی منسوخ نیست
اخیراً یکی از دی‌جی‌های مشهور و قدیمی که از دهه نود میلادی در این صحنه فعال است، به دنبال خرید یک میکسر دیجیتال بود تا با اتصال آن به ترن‌تیبل‌های دیجیتال (که برخی از افراد به اشتباه آنها را گرامافون دیجیتال می‌خوانند)، بتواند با استفاده از ستاپ واینیل خود، به ضبط اجراهای خود در نرم‌افزارهای کامپیوتری و در قالب فایل‌های دیجیتال بپردازد. او ادعا کرد که تا به امروز، تنها با استفاده از ستاپ‌های کاملاً آنالوگ و صفحه‌های واینیل به DJing پرداخته است و تازه به فکر آن افتاده است که وارد دنیای تجهیزات دیجیتال دی‌جی شود.
هدف از در میان گذاشتن این بحث، این بود که بدانید هنوز هم بسیار دی‌جی‌هایی در دنیا وجود دارند که کار خود را سال‌ها پیش، با استفاده از ستاپ‌های آنالوگ و اولیه دی‌جی آغاز کرده‌اند و هنوز هم از همین ستاپ‌ها استفاده می‌کنند. بسیاری از این افراد حتی دلیلی برای تغییر روش کار و تجهیزات خود و ورود به دنیای دیجیتال نیز نمی‌بینند و تصمیم دارند که کماکان به‌شکل اولیه و با استفاده از همین تجهیزات آنالوگ، به کار ادامه دهند. اما این امر به هیچ وجه عجیب نیز نیست و باعث نمی‌شود که این افراد، فناوری‌گریز و ماقبل‌تاریخی به نظر برسند. در واقع، سلیقه شخصی این دی‌جی‌ها کاملاً محترم است و با توجه به جذابیت بسیار صفحه‌های واینیل و عملکرد آنها در میکس موسیقی، کاملاً قابل درک است که یک دی‌جی نخواهد از آنها دل بکند و به دنیای تجهیزات دی‌جی دیجیتال بپیوندد.
سخن آخر
با مطالعه موارد ذکرشده در این مطلب، اگر کنجکاو به امتحان کردن ستاپ‌های آنالوگ دی‌جی بوده‌اید، احتمالاً اکنون اشتیاقی بیشتر برای انجام این کار دارید و می‌دانید که علاقه شما چندان هم در جامعه دی‌جی‌ها عجیب و غیرمعمول نیست. اما حتی اگر تا به امروز نیز چندان به تجربه یک ستاپ دی‌جی آنالوگ فکر نکرده بودید، احتمال می‌دهیم که اکنون حداقل کمی برای آزمودن این تجهیزات کنجکاو شده‌اید و شاید بخواهید در آینده، یک جفت ترن‌تیبل و تجهیزات مربوط به این دستگاه‌ها را به ستاپ دی‌جی خود بیفزایید!
در هر صورت، امیدواریم که از مطالعه این مطلب لذت برده باشید و همواره همچون یک ستاره درخشان در صحنه اجرا حاضر شوید!
آیا شما تا به امروز تجربه کار با ستاپ‌های آنالوگ دی‌جی را داشته‌اید؟ در این صورت، آیا به نظرتان این تجهیزات به آن اندازه که گفته می‌شود جذاب هستند و از استفاده از آنها رضایت داشته‌اید؟ در این ستاپ، چه ترن‌تیبل‌هایی مورد استفاده قرار گرفته بودند و آیا عملکرد آنها برای کاربری دی‌جی مناسب بود؟ از شما دعوت می‌کنیم که پاسخ خود به این سوالات را در بخش نظرات همین مطلب، با ما و مخاطبین گیتار ایران در میان بگذارید.
منبع: Digital DJ Tips
نویسنده: Phil Morse